H Σώτη Τριανταφύλλου στον Δανίκα: Αυτές είναι οι 19 παθογένειες του Ελληνα

Μετά από τόσα χρόνια. Μετά από τόσες («άπειρες») συνεντεύξεις. Μετά από τόσους star του American Cinema. Μετά από τόσες προσωπικότητες και διασημότητες από όλους τους χώρους. Ακόμα και από την Εκκλησία. Ακόμα και από επιστήμονες της Αστροφυσικής. Ε, λοιπόν, σας βεβαιώ ότι σαν τη Σώτη Τριανταφύλλου, κανείς! Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και την ουσία των απαντήσεών της. Συμφωνείς, διαφωνείς. Ενα πράγμα είναι αναγκασμένος να παραδεχτεί κανείς. Ακόμα και ο χειρότερος, ο πιο μεγάλος αντίπαλός της: η Σώτη χωρίς διπλωματικούς ελιγμούς.

Χωρίς στρογγυλές επιφάνειες. Χωρίς «ναι μεν, αλλά». Χωρίς αστερίσκους. Χωρίς δημόσιες σχέσεις. Χωρίς τίποτα. Ολες οι απαντήσεις σταράτες, με ύφος κατηγορηματικό. Αυτό είναι, αυτό πιστεύω, αυτό είμαι, έτσι πορεύομαι. Σώτη εντελώς «γυμνή» και ολότελα «ανυπεράσπιστη». Εκτεθειμένη σε όλα τα μέτωπα και σε όλες τις ιδεολογίες. Για παράδειγμα, τι είναι Αριστερά και τρομοκρατία; «Μερικοί που δεν πίστευαν ότι αριστεροί και αναρχικοί σκότωναν κόσμο απέδιδαν την τρομοκρατία σε σκοτεινές δυνάμεις της Ακρας Δεξιάς. Αναλύσεις για γέλια και για κλάματα». Για παράδειγμα, ποιες οι αθεράπευτες, ελληνικές παθογένειες;

«Οκνηρία. Αναβλητικότητα. Αρνηση ατομικής ευθύνης. Αποφυγή ενηλικίωσης. Οικογενειοκρατία. Αμοραλισμός. Αριστερίλα. Αμορφωσιά. Χωριάτικο πείσμα. Χωριάτικος φθόνος. Λατρεία της μετριότητας. Αγένεια. Ελληνίδα μάνα. Ελληνας πατέρας. Εσωστρέφεια. Εθνικισμός. Θρησκοληψία. Μισογυνία. Φτωχή σκέψη».

Να προχωρήσω; Ασε καλύτερα. Οποιος διαβάσει, θα καταλάβει. Και εκτεθειμένη. Και προκλητική. Και εναντίον πολλών, μα πάρα πολλών «δεδομένων». Και επιθετική. Και κατηγορηματική. Α, και κάτι ακόμα. Για όσους αγνοούν το όνομα «Σώτη Τριανταφύλλου». Ατελείωτος ο αριθμός των συγγραφικών της επιδόσεων. Ατελείωτος ο αριθμός των μυθιστορημάτων της αλλά και των μελετών της. Από τη «Φιλοσοφία των Μαθηματικών» μέχρι το πρόσφατο «Σικελικό ειδύλλιο». Ατελείωτος ο κατάλογος των δοκιμίων και των μεταφράσεών της.


Ατελείωτη η λίστα ξένων γλωσσών, ακόμα και τη ρωσική παραλίγο να αφομοιώσει. Ατελείωτες οι ώρες μελέτης και επεξεργασίας ζητημάτων της διεθνούς πολιτικής σκακιέρας, ιδιαιτέρως Αμερικής και Ψυχρού Πολέμου. Και κοντά σε όλα αυτά Κρατικό βραβείο Μυθιστορήματος το 2018 για το βιβλίο «Το τέλος του κόσμου σε αγγλικό κήπο». Με μεταδιδακτορική έρευνα στη Φιλοσοφία των Μαθηματικών στο Centre Alexandre-Koyré του Παρισιού και έρευνα στο Centre D’Etudes Nord Americaines. Ασταμάτητη. Ατελείωτη. Απρόβλεπτη. Αιρετική. Αξεπέραστη.

Αρνητές, τα άκρα

- Ολο αυτό το διάστημα στο Παρίσι, τι κάνεις εκεί;
«Στο Παρίσι μένω». - Θα μείνεις καιρό; «Ωσπου να γίνω ανήμπορη».

- Πώς είναι στη Γαλλία, συγκριτικά με Ελλάδα και πάντα σε σχέση με COVID-19 και τη μετάλλαξη Omicron; Φοράνε μάσκες οι Παριζιάνοι;
«Επικρατεί σχετική ψυχραιμία, αν και η αντιπολίτευση στον Μακρόν είναι υστερική και βλακώδης. Χθες είχαμε 450.000 θετικά τεστ, αλλά λένε ότι είναι η κορύφωση και από αυτή τη στιγμή υποτίθεται ότι θα οδηγηθούμε σε εκτόνωση. Μάσκες φοράμε σχεδόν παντού. Πάντως αν ρωτάς για τους αρνητές και τους εξεγερμένους, υπάρχουν και τέτοιοι και είναι αρκετά ενοχλητικοί διότι τους στηρίζει η Ακρα Δεξιά και η Ακρα Αριστερά. Τα γνωστά δηλαδή».

- Και ο Μακρόν με τόσους δυσαρεστημένους;
«Είναι ένας από τους λίγους, αν όχι ο μοναδικός ευρωπαϊστής ηγέτης. Βέβαια, το να είσαι ευρωπαϊστής μόνος σου δεν λέει τίποτα: η ευρωπαϊκή ιδέα προϋποθέτει κοινότητα. Εύχομαι να επανεκλεγεί τον Απρίλιο κι αν δεν επανεκλεγεί, θα κάνω μπαμ και το μπαμ θα ακουστεί μέχρι την Αθήνα».

- Να τα πάρουμε από την αρχή. Αρχισες από τη Φαρμακευτική και στη συνέχεια πορεύτηκες προς Λογοτεχνία, Ιστορία και δοκιμιογραφία, έτσι δεν είναι;
«Δεν μπήκα στη Φαρμακευτική για να γίνω φαρμακοποιός. Μπήκα γιατί μου άρεσε η Χημεία. Στη συνέχεια σπούδασα διάφορα πράγματα σε διδακτορικό επίπεδο. Μεταξύ αυτών, Αμερική, Ιστορία και Πολιτισμό. Συνεχίζω στον ίδιο ρυθμό».

- Και εκτός όλων των άλλων με τέσσερις γλώσσες, πώς τα κατάφερες, βρε θηρίο;
«Τα κατάφερα σπουδάζοντας αλλά και λόγω του περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσα. Ηταν ευνοϊκό και κατά κάποιον τρόπο παγκοσμιοποιημένο. Στα γερμανικά πάντως είμαι ανεπαρκής και παρότι όταν ήμουν μικρή είχα αρχίσει ρωσικά -πέμπτη γλώσσα- τα έχω πια ξεχάσει. Πολλοί άνθρωποι σε μικρές χώρες σαν τη δική μας είναι πολύγλωσσοι».

- Τελευταίο σου βιβλίο είναι το «Σικελικό ειδύλλιο», ετοιμάζεις κάτι καινούριο;
«Γράφω ένα πολυσέλιδο βιβλίο για την αμερικανική εξωτερική πολιτική».

- Υπήρξες κι εσύ, κάποτε, οπαδός της Αριστεράς;
«Οχι. Οπαδός ποτέ. Υπήρξα περιστασιακή ψηφοφόρος διαφόρων σχηματισμών της Αριστεράς με βαριά καρδιά. Προέρχομαι από οικογένεια που στήριζε το ΚΚΕ, με το οποίο δεν έχω καμία σχέση. Οταν ο Συνασπισμός βρισκόταν οριακά στη Βουλή πίστευα ότι χρειαζόταν για να προωθήσει μερικά ζητήματα όπως τον διαχωρισμό Εκκλησίας - Κράτους και το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης. Το να είσαι “οπαδός της Αριστεράς” θεωρείται by default στην Ελλάδα· κανείς δεν σε ρωτάει, το θεωρεί δεδομένο. Οι Ελληνες δεν κατανοούν τη φιλελεύθερη αντικληρικαλιστική παράδοση. Θεωρούν όσους δεν είναι αριστεροί “δεξιούς”: πατρίς, θρησκεία, οικογένεια και τέτοια. Δεν έχω καμία σχέση με το τρίπτυχο».

- Και ποια είναι κατά τη γνώμη σου η σημερινή Αριστερά;
«Αυτή που ήταν πάντοτε. Δεν θα αναγνώριζε τη δημοκρατία ακόμη και αν έπεφτε στο κεφάλι της».


- Κάποτε είχες τολμήσει να γράψεις για την τρομοκρατία της Αριστεράς.
«Η “17 Νοέμβρη” είχε κερδίσει τις καρδιές και τα μυαλά των Ελλήνων. Η “Ελευθεροτυπία” τηλεφωνιόταν με τους τρομοκράτες και πουλούσε φύλλα διαδίδοντας τις ανακοινώσεις τους: γελοία και κακογραμμένα κείμενα ανόητων και ψυχοπαθών. Και η ελληνική Αριστερά επικροτούσε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Μερικοί που δεν πίστευαν ότι αριστεροί και αναρχικοί σκότωναν κόσμο απέδιδαν την τρομοκρατία σε σκοτεινές δυνάμεις της Ακρας Δεξιάς. Αναλύσεις για γέλια και για κλάματα. Αλλά, αν εννοείς την τρομοκρατία στην καθημερινή ζωή, είναι δεδομένη και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα: η αριστερή αντίληψη και το αριστερό λεξιλόγιο είναι ένα κατεστημένο».

- Είναι άραγε αριστεροί ή έστω αναρχικοί και αντεξουσιαστές όλοι αυτοί που καταστρέφουν στα πανεπιστήμια;
«Η Αριστερά και ο αναρχισμός είναι συγκοινωνούντα δοχεία με το κοινωνικό περιθώριο. Η ίδια η παλαιο-μαρξιστική ανάλυση για τις κοινωνικές αιτίες του εγκλήματος δικαιολογεί όλες τις ανθρώπινες παρεκκλίσεις, δεν αναγνωρίζει την ατομική ευθύνη».

- Ποια η διαφορά ελληνικών και γαλλικών πανεπιστημίων, σχετικά με το άσυλο φυσικά.
«Δεν τίθεται ζήτημα ασύλου αλά ελληνικά, διότι δεν τίθεται πλέον ζήτημα βίας. Ασυλο ιδεών δεν υπάρχει: είναι πολύ δύσκολο να εκφραστούν “δεξιές” ιδέες στον πανεπιστημιακό χώρο. Μόνο 50 αποχρώσεις της Αριστεράς, μαζί με τριτοκοσμικό λαϊκισμό, πολιτιστικό σχετικισμό, εξωτισμό - τέτοια πράγματα».

Η βία των μουσουλμάνων

- Κάποτε είχες γράψει «αν οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι (που, σας διαβεβαιώ, είναι λιγοστοί και αμήχανοι μέσα στο αγριεμένο ισλαμικό πλήθος) θέλουν να αποφύγουν τον στιγματισμό, πρέπει να κατέβουν μαζικά στους δρόμoυς -σήμερα, τώρα- και να διαμαρτυρηθούν για τα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας που διαπράττονται στο όνομα του Αλλάχ. Ομως, θα επιμείνω: όπως έλεγε ο Μάρκο Πόλο, “φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το κεφάλι, ενώ μετριοπαθής είναι εκείνος που σε κρατάει για να σου κόψουν το κεφάλι”». Επιμένεις σε αυτή την άποψη;
«Εκείνη την εποχή, δηλαδή πριν από 5-6 χρόνια, δεν είχαν ακόμα εκφραστεί ορισμένοι μουσουλμάνοι διανοούμενοι. Οι περισσότεροι φοβούνταν ή δεν ήξεραν από πού να αρχίσουν. Εκτοτε, έχουν γίνει κάποια βήματα και πολλά δημόσια πρόσωπα που έχουν μεγαλώσει σε μουσουλμανικές οικογένειες κατήγγειλαν τον ισλαμικό φονταμενταλισμό και αποκόπηκαν από τις τοξικές τους κοινότητες. Και βεβαίως, οι αναλύσεις τους θεωρούνται αξιόπιστες επειδή γνωρίζουν το ζήτημα από το εσωτερικό του. Γενικά, πάντως, οι μουσουλμανικές μάζες αντιμετωπίζουν τον ισλαμικό φανατισμό και την τρομοκρατία όπως αντιμετωπίζουν οι αριστεροί τον αριστερό εξτρεμισμό και την αριστερή τρομοκρατία. Με τη λογική “ναι μεν, αλλά”. Οι μισοί περίπου, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις τουλάχιστον, βρίσκουν δικαιολογημένη την ισλαμική τρομοκρατία. Δεν θα παραδεχτώ ποτέ το ότι κάποιος που μεγαλώνει σε χριστιανική οικογένεια γίνεται χριστιανός, κάποιος που μεγαλώνει σε μουσουλμανική γίνεται μουσουλμάνος. Γιατί; Η θρησκεία θα έπρεπε να είναι προσωπική επιλογή. Και σ’ αυτό το σημείο θα επαναλάβω κάτι που λέω κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία: η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Δεν θα έπρεπε να σεβόμαστε την οπιομανία».


- Επειδή έχεις μελετήσει ζητήματα Ψυχρού Πολέμου, σήμερα, σε διαφορετικές συνθήκες, ισχύει κάτι τέτοιο και πώς διαμορφώνεται το διεθνές περιβάλλον;
«Ο Ψυχρός Πόλεμος συνεχίζεται με τη Ρωσία και με το Ισλάμ. Αλλά οι ΗΠΑ έχουν εμπλακεί υπερβολικά και με ανθυγιεινό τρόπο με τις ισλαμικές χώρες· δεν υπάρχουν ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές όπως υπήρχαν επί Ψυχρού Πολέμου. Οι ΗΠΑ είναι σύμμαχοι και εμπορικοί εταίροι με τη Σαουδική Αραβία, με το Κατάρ, με το Πακιστάν, με χώρες οι οποίες υπονομεύουν τη Δύση». - Είχες ποτέ υποστηρίξει ή και ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ; «Οχι βέβαια. Τι ερώτηση είναι αυτή;».

- Αν όχι Αριστερά, τότε τι; Μόνο ένα κόμμα; Ολοι στην ίδια μονοδιάστατη κατεύθυνση; Βαρετό, δεν νομίζεις;
«Μια υγιής κατάσταση θα ήταν ένας δικομματισμός με σοσιαλδημοκρατική και περισσότερο φιλελεύθερη κατεύθυνση, σε περιβάλλον συνεργασίας και συμπληρωματικότητας». - Επειδή έχεις γράψει γι’ αυτό, ποια τα χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης ανοιχτής κοινωνίας; «Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι ο πλουραλισμός, μια συνθήκη αντίθετη από την πολυπολιτισμικότητα: πολυμορφία σε ιδέες και συνήθειες, αλλά ένα και μοναδικό νομικό σύστημα, ένα και μοναδικό σύστημα αξιών». - Και η θέση σου για τη σημερινή κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη; «Τουλάχιστον δεν αποτελεί πινακοθήκη τεράτων, όπως η προηγούμενη. Οι προσδοκίες μου είναι χαμηλές. Σχεδόν μου αρκεί αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συμμαχίες του μας οδήγησαν σε πολύ μειωμένες απαιτήσεις».

Πολιτική ορθότητα

- Η Ελλάδα, αν και μέλος της Ευρωζώνης, πιστεύεις ότι με τις δομές της και όλα όσα τη συγκροτούν ανταποκρίνεται στα χαρακτηριστικά μιας πραγματικής ευρωπαϊκής χώρας; Σε προλαβαίνω, κι αν όχι, γιατί;
«Είναι μεγάλη συζήτηση. Δεν μας φτάνει ο χώρος. Απλώς αναφέρω ότι αν δεν είχαμε μπει στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα ήμασταν ακόμα πιο ψεκασμένοι Βαλκάνιοι». - Επί του θέματος «Αμερική» έχεις εντρυφήσει και είσαι ειδική. Για να δούμε ποια η «δική σου» Αμερική. «Καταλαβαίνω ολόκληρη την Αμερική, παρότι καταλαβαίνω και το επιχείρημα περί δύο ή περισσότερων Αμερικών».

- Και η Ευρώπη; Αγαπάς Αμερική, αλλά είσαι Ευρωπαία μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματός σου.
«Η Ευρώπη ολισθαίνει προς την πολιτική ορθότητα κι αυτό απειλεί να την απαξιώσει και στη συνέχεια να τη διαλύσει. Αν συμβεί αυτό, θα έχει ματαιωθεί μια υπέροχη ιδέα, η ιδέα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, του ευρωπαϊκού λαού, των ευρωπαϊκών αξιών και της ομοσπονδοποίησης. Η δική μου Ευρώπη είναι μια ομοσπονδιακή Ευρώπη».

- Τελευταία μόδα που κρατάει κάμποσο και θα τη βρίσκουμε μπροστά μας είναι αυτό που λέγεται «πολιτική ορθότητα».
«Οι προθέσεις ήταν καλές, αλλά ως συνήθως οι καλές προθέσεις οδηγούν στην Κόλαση: εκκαθαρίσεις, αυταρχισμός, ηθικολογία, νομικοί περιορισμοί, έλλειψη χιούμορ. Οι πολιτικώς ορθοί είναι πάρα πολύ βαρετοί άνθρωποι. Πάρα πολύ».


- Από κοντά με «πολιτική ορθότητα» και το κίνημα #MeToo;
«Το #ΜeToo άργησε κάμποσους αιώνες. Το ότι μπορούν να υπάρξουν καταχρήσεις και κομπίνες δεν ακυρώνει την αξία του. Οι άνδρες πρέπει να μάθουν να φέρονται. Οι μάνες τους αποδεικνύονται ανίκανες να τους διδάξουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Κι όσο για τους πατέρες τους, φυσικά αυτοί τους κληροδοτούν όλες τις νευρώσεις και τις προκαταλήψεις της πατριαρχικής μιζέριας. Το #ΜeToo έχει κάποιες παγίδες που πρέπει να προσέξουμε -όπως π.χ. την πρόσληψη των γυναικών ως αδύναμα όντα και υποψήφια θύματα-, το όφελος όμως είναι μεγαλύτερο από τις ενδεχόμενες απώλειες και παρενέργειες. Οι άνδρες συμπεριφέρονται όπως τα πρωτεύοντα στη ζούγκλα - αλλά οι κοινωνίες τούς συγχωρούν· είναι πολύ επιεικείς με τους άνδρες. Πάντως, πολλές γυναίκες έχουν μάθει να τα βγάζουν πέρα χωρίς κινήματα, δημοσιεύσεις, καταγγελίες και δικαστήρια».

Ολα και όλοι μάς φταίνε

- Εσύ προσωπικά στο παρελθόν είχες υποστεί σεξουαλική παρενόχληση;
«Οχι με τρόπο που δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω με δικά μου μέσα». - Κάνω λάθος που πιστεύω ότι σήμερα η εποχή μας τραμπαλίζεται σε δύο άκρα, από τη μία στην εκπόρνευση, πλαγίως ή ευθέως, και από την άλλη στον πουριτανισμό και την υποκρισία; «Νομίζω πως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από τα οποία απέχω και σου συνιστώ να κάνεις το ίδιο, αν δεν το κάνεις ήδη, καθρεφτίζουν αυτή την τρελή τραμπάλα».

- Πιστεύεις και εσύ ότι μαζί με την πανδημία λόγω COVID κυριαρχεί και η πανδημία παράνοιας;
«Πάντοτε υπήρχε πανδημία παράνοιας. Απλώς, η συνεχής ροή ειδήσεων και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βγάζουν στην επιφάνεια τον ανορθολογισμό που μας διέπει».

- Δεν νομίζεις κι εσύ ότι όλα αυτά τα συμπτώματα παράνοιας, όπως ο αντιεμβολιασμός και πολλά ανάλογα, προκύπτουν από μια μαζική αμφισβήτηση προς το σύστημα;
«Το “σύστημα” αλλάζει όνομα: άλλοτε είναι το κράτος, άλλοτε είναι το παγκόσμιο κεφάλαιο, ο “μονοπωλιακός” καπιταλισμός, η παγκόσμια κυβέρνηση. Οι Εβραίοι. Η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Με κάθε ευκαιρία εκφράζουμε την ανευθυνότητά μας· κάποιοι υποτίθεται ότι αποφασίζουν για την τύχη μας, μας παρακολουθούν, μας υποβάλλουν σε αλλόκοτες ιατρικές πρακτικές. Ολα αυτά και πολλά άλλα τα καλλιεργεί η εκκλησία, οι παπάδες. Εξαιρέσεις υπάρχουν».

- Και μια και το ’φερε η κουβέντα, ποια η γνώμη σου για την ταινία «Don’t look up» που κυκλοφορεί από την πλατφόρμα Netflix;
«Εντάξει, συμπαθητικό ήταν. Ελπίζω να έβαλε κάποιους σε σκέψεις και να μη λειτούργησε μόνο σαν ευχάριστο θέαμα. Η τελευταία φράση του Λεονάρντο Ντι Κάπριο “Πάντως τα είχαμε όλα...” ας κάνει μερικούς να αναλογιστούν την αχαριστία τους».

- Και τώρα, η μεγάλη, η κρίσιμη ώρα, να απαριθμήσεις τον κατάλογο με τις μεγάλες ελληνικές και αθεράπευτες παθογένειες.
«Οκνηρία. Αναβλητικότητα. Αρνηση ατομικής ευθύνης. Αποφυγή ενηλικίωσης. Οικογενειοκρατία. Αμοραλισμός. Αριστερίλα. Αμορφωσιά. Χωριάτικο πείσμα. Χωριάτικος φθόνος. Λατρεία της μετριότητας. Αγένεια. Ελληνίδα μάνα. Ελληνας πατέρας. Εσωστρέφεια. Εθνικισμός. Θρησκοληψία. Μισογυνία. Φτωχή σκέψη». - Και η δική σου κιβωτός; Εννοώ δέκα «πράγματα», όπως ονόματα, βιβλία, μουσικές και άλλα, που θα σε συνοδεύουν για πάντα μέχρι τον τάφο σου. «Αλφαμπετ Σίτι, Μπρούκλιν, Μέμφις, Ντιτρόιτ, Τζον Ρολς, Χάνα Αρεντ, Μαξ Φρις, Ρεϊμόν Αρόν, Tζ. Μέιναρντ Κέινς, Καρλ Πόπερ, Μαξ Βέμπερ, Ρομπέρ Ντεσνός, Νίκος Εγγονόπουλος, Τζιοβάνι Σαρτόρι, Τζέιν Τζέικομπς, Κρίστοφερ Χίτσενς, ροκ εντ ρολ. Ολες αυτές οι λίστες είναι μακροσκελείς».

- Και κάτι εντελώς προσωπικό, τι πιστεύεις για μια πολύχρονη σχέση όταν το πάθος έχει ηρεμήσει; Μπορεί να αντέξει μέσα στον χρόνο και να λειτουργήσει μόνο με το συναίσθημα;
«Ασε αυτή την ερώτηση, πάμε παρακάτω».

- Επιμένω στην ερώτηση «συναίσθημα και σεξ», είναι κρίσιμο, πρέπει να πάρεις θέση οπωσδήποτε. Ειδικά εσύ.
«Tα αισθήματα είναι συνήθως εύθραυστα και ο έρωτας διαρκεί περίπου τρία χρόνια. Πριν και μετά ο καθένας αποφασίζει τι είναι σημαντικότερο γι’ αυτόν».

- Και τέλος, πώς αισθάνεσαι σήμερα; Αισιόδοξη ή απαισιόδοξη;
«Για μερικά πράγματα είμαι αισιόδοξη και για άλλα όχι. Μερικές μέρες είμαι πιο αισιόδοξη από άλλες». Και κάτι ακόμα. Πριν προλάβω να διατυπώσω την ερώτησή μου, η Σώτη με προλάβαινε στο φτερό. Και δημοσίως ένα πράγμα πρέπει να της πω: Forever Young. Με υπότιτλο Lonely Are The Brave. Μόνοι είναι οι γενναίοι


Ειδήσεις σήμερα:

Φωτιά… στην τσέπη βάζουν οι τιμές σε καύσιμα και ηλεκτρικό ρεύμα

Τηλεκπαίδευση σήμερα στα σχολεία - Τι ισχύει για τα πανεπιστήμια

Ανοίγει πλήρως η Αττική Οδός στις 8 το πρωί -Διέλευση χωρίς διόδια ως τα μεσάνυχτα της Κυριακής