Το υπερσύγχρονο καράβι του Moby Dick «σαλπάρει» στη σκηνή του Christmas Theater

Ένα πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα, μια συναρπαστική ιστορία, ένα φιλόδοξο σκηνικό «ταξίδι» που διακόπηκε πρόωρα ξεκινά εκ νέου με την επιθυμία να παρασύρει το κοινό στις μαγικές, βαθιά υπαρξιακές διαδρομές του. Η μεταφορά του θρυλικού Moby Dick στον λαμπερό κόσμο του μιούζικαλ, από τον διαχρονικά πρωτοπόρο συνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου και τον έμπειρο σκηνθέτη Γιάννη Κακλέα, που θα παρουσιάζεται από τις 15 Φεβρουαρίου στο Christmas Theater, αποτελεί μια ευχάριστη πρόκληση και μια ευκαιρία προσωρινής έστω διεξόδου από τις δυσσάρεστες εικόνες που κατακλύζουν την καθημερινότητά μας.

«Θύμα» και αυτή της πανδημίας, που οδήγησε στην διακοπή της παρουσίασής της, πριν δύο χρόνια, στο «Παλλάς», η φαντασμαγορική υπεπαραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση «Moby Dick - το μιούζικαλ» συμβολίζει, με έναν τρόπο, την επικράτηση του καλού ενάντια στο κακό, τη νίκη της ζωής και της δημιουργίας ακόμη και σε συνθήκες διόλου ευνοϊκές.

«Τα ταξίδια του Πίκουοντ, του καραβιού στον Μόμπι Ντικ,  κρατούσαν έως τρία χρόνια… Για μάς αυτή η δίχρονη αναμονή φάνηκε σαν απλά να το περιμένουμε να γυρίσει από ταξίδι όπου ξανοίχτηκε χωρίς εμάς, μόνο με τα φαντάσματά και τους θρύλους του. Και τώρα, βγήκε η φήμη πώς γυρίζει για να ξεφορτώσει και να ξαναφύγει, αυτή τη φορά ναι, για να βρει τον Μόμπι. Όλοι στην προβλήτα το περιμένουμε, αυτοί που θα δώσουμε σάρκα και οστά στα φαντάσματα του, ήχο στα λόγια τα αιώνια και μουσική υπόκρουση στο τραγούδι του Μόμπι Ντικ. Κόσμος πολύς μαζεύτηκε στο λιμάνι του Κρίστμας Θήατερ-καθόλου τυχαίο το όνομα! Χριστούγεννα φεύγει το Πίκουοντ να συναντήσει τον Θεό, μη το ξεχνάτε. Μπαρκάρουμε δυό χρόνια νεώτεροι από ότι ήμασταν πριν δύο χρόνια. Και οι καινούργιοι ναυτικοί μας,  κι αυτοί! Γιατί κι αυτοί  ήπιαν από το κρασί του “Μογγόλου”, του Καπετάνιου Αχαάβ και άρχισε ο χρόνος να κυλάει αντίστροφα, προς την Αρχή» σημειώνει με νόημα ο Δημήτρης Παπαδημητρίου σκιαγραφώντας με λέξεις την περιπέτεια των συντελεστών της παράσταση που είναι πανέτοιμοι να μπαρκάρουν και πάλι.

Άλλωστε και η ιστορία του Μόμπι Ντικ, που εμπνεύστηκε και κατέγραψε αριστουργηματικά ο Χέρμαν Μέλβιλ, σε περιπέτειες βασίζεται και σε ταξίδια που συμβολίζουν την αέναη προσπάθεια του ανθρώπου να ανακαλύψει τον κόσμο, τον ευαυτό του και τα όριά του.

«Είναι ένα στοίχημα, άκρως ερεθιστικό για έναν σκηνοθέτη, ειδικά όταν έρχεται αντιμέτωπος με έναν συγγραφέα όπως ο Μέλβιλ και με αυτή την κιβωτό του κόσμου, το πολυπολιτισμικό πλήρωμα, τα σπουδαία και τα μεγάλα. Εκεί βλέπεις το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας μύησης και ενός ταξιδιού προς ό,τι αναζητά και επιθυμεί - ψυχαναλυτικά μιλώντας - ο καθένας: Προς έναν ωραίο θάνατο; Προς μια περιπέτεια δίχως όριο; Πάντως η ασφάλεια που έχουν το πλήρωμα και ο Αχαάβ είναι αυτή που έχουμε όλοι στη θάλασσα: δηλαδή καμία!» εξομολογείται ο Γιάννης Κακλέας.

Επιπλέον, όμως η παράσταση αυτή αποτελεί μια αν μη τί άλλο εντυπωσιακή για τα ελληνικά δεδομένα παραγωγή τόσο ως το συνολικό μέγεθός της όσο και ως τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα που χρησιμοποιεί. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Λιμπρέτο 29.198 λέξεων, πατριτούρα 900.00 μουσικών συμβόλων, 23 ερμηνευτές και 12 μουσικοί επί σκηνής, 35 κοστούμια της Ηλένιας Δουλαδίρη , αμέτρητα σκηνικά φιλοτεχνημένα από τον Μανόλη Παντελιδάκη, οθόνη ολογραφικής προβολής 70 τετραγωνικών , LED οθόνη 96 τετραγωνικών και εντυπωσιακές ολογραμματικές προβολές, 3D videos!