Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης πρόβαλε ταινία προσβάσιμη σε άτομα με προβλήματα όρασης και ακοής

Νέους ορίζοντες στον τομέα της προσβασιμότητας στα προιόντα του πολιτισμού ανοίγει το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Το ντοκιμαντέρ «Ο Μανάβης» (2013) του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου προβλήθηκε με όρους καθολικής προσβασιμότητας, το Σάββατο, στον κινηματογράφο Ολύμπιον, στην πρώτη καθολικά προσβάσιμη φυσική προβολή στην ιστορία της διοργάνωσης.
Η ταινία προβλήθηκε με ακουστική περιγραφή για τυφλούς και άτομα με προβλήματα όρασης, καθώς και με υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους. +Σε συνεργασία με το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ), η καθολικά προσβάσιμη προβολή του φετινού Φεστιβάλ ήταν διαθέσιμη σε Μπράιγ, ενώ ένα από τα σποτ του Φεστιβάλ διαθέτει και ακουστική περιγραφή.
Πριν την έναρξη της προβολής, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης, καλωσόρισε το κοινό, ενώ ευχαρίστησε την Alpha Bank, τον χορηγό προσβασιμότητας του Φεστιβάλ, αλλά και τον Δημήτρη Κουτσιαμπασάκο. Στη συνέχεια, τον λόγο πήρε ο σκηνοθέτης, ο οποίος ευχαρίστησε το Φεστιβάλ για την προβολή της ταινίας του με όρους καθολικής προσβασιμότητας. «Χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω τόσο κόσμο, με τιμά πραγματικά πάρα πολύ η παρουσία σας εδώ σήμερα. Ο μανάβης, τόσα χρόνια μετά, συνεχίζει το δρομολόγιό του. Επιμένει να επισκέπτεται περιοχές, συνεχίζει να αναπτύσσει ανθρώπινες σχέσεις και επιτελεί ρόλο μεγαλύτερο από εκείνον του μανάβη. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, σε αυτόν τον κόσμο που γίνεται ολοένα πιο ζοφερός» δήλωσε με νόημα ίδιος.
Μετά την προβολή της ταινίας ακολούθησε συζήτηση με τον σκηνοθέτη. O Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος πήρε τον λόγο αρχικά και διηγήθηκε ιστορίες από τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ: «Είχα πάρα πολύ καιρό να δω την ταινία. Δυστυχώς, κάποιοι από τους πρωταγωνιστές έφυγαν από τη ζωή στο μεσοδιάστημα. Το ντοκιμαντέρ ως είδος δεν έχει σενάριο, όπως μια ταινία μυθοπλασίας. Ωστόσο, ήθελα να ακολουθήσω το πρόγραμμα του κεντρικού ήρωα στις τέσσερις εποχές του χρόνου. Τα γυρίσματα κράτησαν πολύ καιρό, πάνω από έναν χρόνο. Οι άνθρωποι ήταν άνετοι μαζί μου γιατί έχω καταγωγή από εκείνα τα μέρη, οπότε ανοίχτηκαν στην κάμερα», ανέφερε σχετικά.
Έπειτα, δήλωσε πως το πνεύμα της κοινότητας επιβιώνει και στα αστικά κέντρα, ακόμη και για τους ανθρώπους που εγκατέλειψαν το χωριό τους: «Επιστρέφαμε από τα γυρίσματα, έχοντας πάρει κουράγιο και δύναμη από εκείνα τα μέρη και εκείνους τους ανθρώπους. Δυστυχώς, κάποια από τα χωριά του ντοκιμαντέρ ερήμωσαν. Οι άνθρωποι από το Παχτούρι ζουν πλέον όλοι στην Αθήνα, σε μια συγκεκριμένη γειτονιά στην Ηλιούπολη. Έχουν ονομάσει τους δρόμους με ονόματα από το χωριό τους και μαζεύονται όλοι σε ένα συγκεκριμένο καφενείο, όπου λένε ιστορίες από το χωριό».
Τέλος, ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος διηγήθηκε μια αστεία ιστορία από το τέλος των γυρισμάτων του ντοκιμαντέρ, όταν είχε έρθει η ώρα να προβάλει την ταινία στην πλατεία του Μεσοχωρίου: «Ήταν Δεκαπενταύγουστος στο Μεσοχώρι και η πλατεία είχε γεμίσει. Είχα πάρα πολύ άγχος. Μετά το τέλος της προβολής, έδωσα τον λόγο στο κοινό. Μια γιαγιά σηκώθηκε και μου είπε ότι είμαι κακός σκηνοθέτης, γιατί την έκοψα στο μοντάζ. Αφού της εξήγησα ότι αναγκαστικά κόπηκαν πολλά πλάνα από πολλούς ανθρώπους, εκείνη μου είπε: «Εκτός από κακός σκηνοθέτης, είσαι και βλάκας, με τόσα πλάνα δεν έπρεπε να κάνεις ντοκιμαντέρ, σίριαλ έπρεπε να κάνεις». Τέλος, ευχαρίστησε το κοινό, το Φεστιβάλ και ιδιαίτερα τους φοιτητές της Σχολής Κινηματογράφου του ΑΠΘ, που τον στήριξαν με την παρουσία τους στο Ολύμπιον.