Το «Άξιον Εστί» παρουσιάζεται στο Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου

Tο κορυφαίο έργο λόγου και μουσικής «Άξιον Εστί», του Μίκη Θεοδωράκη και του Οδυσσέα Ελύτη, παρουσιάζει το Πολιτιστικό Συνεδριακό Κέντρο Ηρακλείου, την Τρίτη 22 και Τετάρτη 23 Μαρτίου, στην Αίθουσα «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού». Στις μουσικές αυτές βραδιές ερμηνευτές θα είναι ο Κώστας Μακεδόνας και ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος και αφηγητής ο Γρηγόρης Βαλτινός ενώ θα συμπράξουν η Φιλαρμόνια Ορχήστρας Αθηνών και μέλη χορωδιών από την Κρήτη υπό την διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη.
Το «Άξιον Εστί» ένα ποιητικό έργο - λαϊκό ορατόριο, από τα πλέον μεγαλειώδη και δημοφιλή έργα στην ιστορία της ελληνικής ποίησης και μουσικής, που εξιστορεί σε τρεις ενότητες τα πάθη και τη μοίρα του Ελληνισμού από το Μέτωπο της Αλβανίας μέχρι και τον Εμφύλιο. Διαρθρωμένο σε τρεις ενότητες, τη Γένεση, τα Πάθη και το Δοξαστικόν, το έργο του Ελύτη, που επηρέασε με τις αρετές του τον ελληνικό ποιητικό κανόνα του 20ού αιώνα, περιέχει τρία διαφορετικά μορφικά στοιχεία, την πεζολογική αφήγηση, τους ύμνους σε ελεύθερο στίχο και τα έμμετρα χορικά. Ο Θεοδωράκης, για να εκφράσει την πρόθεση του ποιητή-δημιουργού, ενέταξε τον Αναγνώστη (Αφηγητής), που διαβάζει το κείμενο, τον Ψάλτη (Βαρύτονος) και τον Λαϊκό τραγουδιστή, που ερμηνεύουν μουσικά τους ύμνους για τα χορικά, αντίστοιχα, ενώ τη μουσική δομή του Άξιον Εστί συμπληρώνουν η συμφωνική ορχήστρα, η λαϊκή ορχήστρα και η μικτή και παιδική χορωδία. Στο έργο του Θεοδωράκη συνυπάρχουν τα συμβολιστικά οράματα του Ελύτη, τα ορατόρια του Μπαχ, με τις άριες, τα ρετσιτατίβι και τα κοράλ και η θεία λειτουργία, με τις ψαλμωδίες, την ανάγνωση των Ευαγγελίων και τα τροπάρια.
Στίχοι όπως το «Ένα το χελιδόνι», «Της αγάπης αίματα», «Ανοίγω το στόμα μου», «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ», αποτελούν μια παρακαταθήκη ενός οικουμενικού πνευματικού ποιητικού και μουσικού έργου, στο οποίο συμπλέκονται ο ελληνοκεντρισμός και η παγκοσμιότητα, η μυθοπλασία, η ιστορία και οι θρησκευτικές δομές, ο ρεαλισμός και η ποιητικότητα, και το οποίο έμελλε να εμπνεύσει - και να εμπνέει ακόμα και σήμερα - έναν ολόκληρο λαό, καθώς έτυχε - και τυγχάνει - ευρύτατης αποδοχής.
Ο σημερινός εκτελεστής του «Άξιον Εστί» δεν καλείται μονάχα να αναμετρηθεί με αυτό το μέγιστο έργο αλλά και με τις «ιστορικές», «κλασικές», «μυθικές» ερμηνείες του Μάνου Κατράκη και του Γρηγόρη Μπιθικώτση, που κατοικούν στο μυαλό του.