Μια τοιχογραφία ελπίδας από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

Ένα έργο για την αβεβαιότητα του μέλλοντος και την αισιοδοξία της αλλαγής αποτελεί το «Κύμα / Νεύμα», η τοιχογραφία της Σοφίας Στεβή που τοποθετήθηκε, με πρωτοβουλία της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, στην πλαϊνή όψη μιας πενταόροφης πολυκατοικίας στην περιοχή της πλατείας Μαβίλη, (απο)χαιρετά το σήμερα, ελπίζοντας για το αύριο και στέλνει ένα κωδικοποιημένο μήνυμα αισιοδοξίας.
Στο πάνω μέρος ενός μακρόστενου, ακάθαρτου τοίχου, ο οποίος φέρει τα ίχνη μιας γκρεμισμένης κατοικίας, οι διερχόμενοι που ανεβαίνουν προς τον Λόφο του Λυκαβηττού σηκώνουν το κεφάλι για να αντικρίσουν, με φόντο τον αττικό ουρανό, μια ονειρική σύνθεση με κυματοειδείς μορφές ύψους 13 μέτρων. Μια αισθησιακή γυναικεία φιγούρα, μια γυμνή Αφροδίτη με κεφάλι φιδιού, συντροφεύει έναν μαύρο όγκο που μοιάζει με απειλητικό νέφος ή αγριεμένο κύμα. Με έντονα συμβολικό και αλληγορικό χαρακτήρα, η τοιχογραφία της Στεβή εκπέμπει τα ανάμεικτα συναισθήματα που νιώθουμε σε καιρούς κρίσης. Όπως τα περισσότερα έργα της καλλιτέχνιδας, έτσι και η παρούσα σύνθεση απηχεί την αμφιθυμία (αντιθετικές έννοιες και δίπολα: χαρμολύπη, ευτυχία-δυστυχία, ασφάλεια-επισφάλεια, αισιοδοξία-απαισιοδοξία) που χαρακτηρίζει τη ζωή στην πόλη, τη ζωή στον 21ο αιώνα. Το “Wave” της Στεβή θα μπορούσε να αναφέρεται στα κύματα της πανδημίας, σε ένα αβέβαιο μέλλον. Ταυτόχρονα, όμως, νεύει στο θαύμα, στην αλλαγή, σε έναν θαυμαστό καινούριο κόσμο.
Η Σοφία Στεβή σημειώνει για τον πίνακα στον οποίο βασίστηκε η τοιχογραφία της: «Ονομάζω αυτόν τον πίνακα «Το κύμα / Το νεύμα» – ένα λογοπαίγνιο της αγγλικής λέξης “wave”. Μια γυναικεία φιγούρα γνέφει προς τα κάπου, ενώ κοντά της βρίσκεται ένα μαύρο σύννεφο, σαν κύμα, έτοιμο να την καταπιεί. Ίσως αυτό το σύννεφο να συμβολίζει το μέλλον. Τα τελευταία χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα για την ανθρωπότητα. Η πανδημία και η κλιματική αλλαγή έχουν κάνει τη ζωή δύσκολη για πολλούς και αφόρητη για ακόμα περισσότερους. Χρειάζεται να πάρουμε όλοι σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον του όμορφου πλανήτη μας. Αυτό το έργο μιλά για την ανησυχία και την αβεβαιότητα του να ζεις σε τέτοιες συνθήκες, σε μια πραγματικότητα, όπου τα άσχημα νέα έχουν γίνει πλέον καθημερινότητα. Έχει, όμως, να κάνει και με την αισιοδοξία και την ελπίδα για αλλαγή, κάτι που πιστεύω ότι είναι έμφυτο στην ανθρώπινη φύση».
Ο πολιτισμός βγαίνει και πάλι από τη Στέγη και διατρέχει την πόλη. Κατεβαίνει στο κέντρο της Αθήνας, βάζει χρώμα στους τοίχους της, και υπερασπίζεται το αστικό τοπίο ως κάτι διαχρονικό. Η Αθήνα είναι η πόλη μας και την αντιμετωπίζουμε σαν αυτό που είναι: Έναν ζωντανό οργανισμό γεμάτο ενδιαφέρουσες συναντήσεις, γεμάτο ανθρώπους που με τη δουλειά τους αλλάζουν δρόμους ή γειτονιές, καθένας με τον τρόπο του – μια περιοχή που εξελίσσεται διαρκώς, ανανεώνεται και αναζητά απαντήσεις σε διαχρονικά ερωτήματα. Και γι’ αυτό, την εξερευνούμε καθημερινά. Κάθε χρόνο, μέσα από αναθέσεις και επιτόπιες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο του κέντρου της Αθήνας, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση αναζητά μέρη στα οποία η τέχνη μπλέκεται με τη καθημερινότητα. Μέσα από μια σειρά έργων που διαπερνούν τις πολυκατοικίες, σπουδαία έργα σύγχρονων Ελλήνων εικαστικών αναγεννιούνται σε μεγάλη κλίμακα. Μετά το «Φιλί» του Ηλία Παπαηλιάκη στην πλατεία Αυδή στο Μεταξουργείο, η Στέγη παρουσιάζει το «Κύμα / Νεύμα» της Σοφίας Στεβή στην πλατεία Μαβίλη. Και θα υπάρξει συνέχεια.