«H μεγάλη ρήξη»: Στους κινηματογράφους τον Δεκέμβριο η ταινία που γοήτευσε στις Κάννες

Η πολυσυζητημένη ταινία της Κατρίν Κορσινί «H μεγάλη ρήξη», που προβλήθηκε στο Φεστιβάλ των Καννών και γοήτευσε τον πρόεδρο της κριτικής επιτροπής Σπάικ Λι, βγαίνει την 1η Δεκεμβρίου στους κινηματογράφους.

Πρόκειται για μια «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας στα Επείγοντα ενός νοσοκομείου. Η Ραφ και η Ζουλί, ζευγάρι στα πρόθυρα του χωρισμού, φτάνουν στα Επείγοντα ενός ασφυκτικά γεμάτου νοσοκομείου, το βράδυ μιας διαδήλωσης των Κίτρινων Γιλέκων στο Παρίσι. Η συνάντησή τους με ένα θυμωμένο και τραυματισμένο διαδηλωτή, θα καταρρίψει τις βεβαιότητες και τις προκαταλήψεις όλων. Έξω ανεβαίνει η ένταση. Το νοσοκομείο υπό πίεση, αναγκάζεται να κλείσει τις πόρτες του. Το προσωπικό είναι καταβεβλημένο. Η νύχτα αναμένεται δύσκολη.

Η Κατρίν Κορσινί εμπνέεται από τις επεισοδιακές μαζικές διαδηλώσεις των «Κίτρινων Γιλέκων» που συντάραξαν τη Γαλλία πριν από λίγο καιρό και μας παραδίδει μία καθηλωτική ταινία με επίκεντρο ένα δημόσιο νοσοκομείο, όπου καταλήγει ένα ζευγάρι γυναικών, στα πρόθυρα του χωρισμού, μια νύχτα γενικού αναβρασμού. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές έχουν φτάσει στα όριά τους, όπως και οι τραυματισμένοι και οργισμένοι διαδηλωτές που «καταλαμβάνουν» τη μονάδα υγείας, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση...

«Ήθελα να προσδώσω στην ιστορία αυτή κάτι το προσωπικό και πολιτικό ταυτόχρονα», εξηγεί η Κατρίν Κορσινί η οποία είχε μία ανάλογη εμπειρία, όταν έπεσε, τραυματίστηκε, και βρέθηκε στα Επείγοντα του νοσοκομείου Lariboisière, και συμπληρώνει: «Όμως δεν ήθελα να γίνω διδακτική. Θέλησα η ηρωίδα να μοιάζει με μένα, μια γυναίκα μιας κάποιας ηλικίας, με μια κοινωνική θέση πολύ διαφορετική από αυτή των ανθρώπων που θα συναντήσει στο νοσοκομείο, και να δείξω πως αυτές οι συναντήσεις θα ταρακουνήσουν τα πιστεύω της –κι όχι μόνο τα δικά της, αλλά και των άλλων. Γιατί και αυτοί είναι εγκλωβισμένοι σε ό,τι ανήκουν –την κοινωνική τάξη, την θέση ή το επάγγελμά τους. Όμως, μπροστά στον πόνο και την αρρώστια όλοι είναι ίσοι σε ένα νοσοκομείο. Η ταινία μιλά για μία ολόκληρη κοινωνία που υποφέρει, για μία άρρωστη χώρα που αναζητά καταφύγιο σε δομές που ολοένα και περισσότερο δυσκολεύονται να ανταποκριθούν –κάτι που φάνηκε και στην πανδημία».

Η εικόνα του γαλλικού ΕΣΥ που παρουσιάζει η Κατρίν Κορσινί δεν απέχει πολύ από τις εικόνες που συναντάμε στην Ελλάδα: πολύωρες αναμονές, ελλείψεις σε φάρμακα, κρεβάτια και υποδομές, και ένα εξαντλημένο ιατρικό/νοσηλευτικό προσωπικό που κάνει διπλάσιες βάρδιες απ’ όσες αντέχει, αλλά παλεύει με φιλότιμο, και ενίοτε με αυταπάρνηση, ακόμα και με κίνδυνο της ζωής του. Προεξάρχουσα στην ταινία, η έγχρωμη νοσηλεύτρια που ερμηνεύει η Aϊσατού Ντιαλό Σάνια, η οποία απέσαπασε το Σεζάρ β’ γυναικείου ρόλου.

Iσορροπώντας μεταξύ δράματος και κωμωδίας, η σκηνοθέτρια καταφέρνει να αναδείξει μερικά φλέγοντα ζητήματα που διχάζουν τη σημερινή γαλλική κοινωνία. Η αίσθηση του χιούμορ που διαπνέει την ταινία, η οποία, πέρα από την κεντρική ιστορία των δύο γυναικών, απαρτίζεται από παράλληλες μικροϊστορίες, δεν αποδυναμώνει, αντίθετα ενδυναμώνει το ισχυρό της κοινωνικό μήνυμα. Και όταν στο τέλος καθαρίζει η ατμόσφαιρα από τα δακρυγόνα, οι ήρωες βλέπουν λίγο πιο καθαρά ότι, παρά τις διακρίσεις, τις ανισότητες και όσα μοιάζουν να τους χωρίζουν, μοιράζονται ένα κοινό πεπρωμένο.

Στην ταινία παίζουν οι ηθοποιοί Βαλέρια Μπρούνι-Τεντέσι, Μαρίνα Φόις, Πίο Μαρμάι και Aϊσατού Ντιαλό Σάνια.