ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας: Αντιδράσεις γονέων για τον θηλυκό Μότσαρτ σε παιδική παράσταση μπαλέτου

«Γιατί κυρία Μαρία τον Μότσαρτ τον κάνετε εσείς και όχι ένα αγόρι;» ρώτησε με την έμφυτη παιδική του περιέργεια ένας μικρός μαθητής την κλασική χορεύτρια Μαρία Κίκινα μετά το τέλος της παράστασης μπαλέτου «Μότσαρτ», που έχει ανεβάσει αυτήν την περίοδο η παιδική σκηνή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας, στο θέατρο «Απόλλων».

«Στο θέατρο Γιωργάκη μου αυτό μπορεί να συμβεί πολλές φορές. Ένας ηθοποιός μπορεί να υποδυθεί ακόμα κι ένα ζώο εάν αυτό χρειάζεται και αυτό συμβαίνει χιλιάδες χρόνια τώρα. Όταν είμαστε πάνω στην σκηνή είμαστε ο ρόλος που μας έχει δοθεί, αύριο μπορεί να είμαι ένα δέντρο, αλλά σήμερα ήμουν ένας άντρας, ο Μότσαρτ!» τού απάντησε με απόλυτη φυσικότητα εκείνη για να εισπράξει άμεσα ένα νεύμα κατανόησης και ικανοποίησης από τον μικρό ο οποίος ανταπάντησε: «Αααα κατάλαβα!»

Κι όμως αυτό που τόσο εύκολα και φυσικά αντιλήφθηκε ένα παιδί του δημοτικού, με μια απλή αλλά εύστοχη εξήγηση, αδυνατούν προφανώς να συλλάβουν ή να αποδεχτούν κάποιοι ενήλικες. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι τις τελευταίες ημέρες ορισμένοι γονείς μαθητών που παρακολούθησαν την παράσταση «Μότσαρτ» αντέδρασαν έντονα για το γεγονός ότι μια γυναίκα υποδύεται έναν ανδρικό ρόλο και που τα παιδιά τους παρακολουθούν μια σκηνή στην οποία δύο άτομα του ίδιου φύλου παντρεύονται μεταξύ τους όπως επιβάλλει η πλοκή της έργου. Κάποιοι άλλοι, πάλι, έχοντας πληροφορηθεί το γεγονός, έκαναν παράπονα στους διευθυντές των σχολείων ζητώντας να ακυρωθούν οι προγραμματισμένες επισκέψεις των μαθητών στο θέατρο. Σύμφωνα, μάλιστα, με δημοσίευμα της εφημερίδας «Πελοππόνησος» ανάμεσα στους υποστηρικτές της παραπάνω άποψης ήταν και ένας εκπαιδευτικός – διευθυντής σχολείου της Πάτρας ο οποίος θεωρεί πως η παράσταση προωθεί την ομοφυλοφιλία.

«Ο ανώνυμος Εκπαιδευτικός-Διευθυντής κρίνει απαράδεκτο το γεγονός πως γυναίκα ενσαρκώνει ανδρικό ρόλο διότι υπάρχει σκηνή που ως Μότσαρτ κρατώ την αγαπημένη μου από το χέρι για να παντρευτούμε. Με αυτόν τον τρόπο εξοργισμένος αναφέρει πως η παράσταση θέλει να προωθήσει την ομοφυλοφιλία κάτι που έχει κάνει εκείνον και όπως ισχυρίζεται κάποιους γονείς να...ανησυχούν πως θα το εξηγήσουν στα παιδιά τους» σημειώνει με δεικτικό τρόπο, σε σχετική ανάρτησή της στο Facebook, η χορεύτρια που υποδύεται τον Μότσαρτ, Μαρία Κίκινα, παραπέμποντας όσους έχουν ανάλογες ανησυχίες στην απάντηση που η ίδια έδωσε στον μικρό Γιωργάκη, λύνοντας την απορία του, για να προσθέσει αμέσως μετά με νόημα: «Τα χαμόγελα των παιδιών είναι κάθε μέρα η απάντηση. Και εδώ να πω πως η αγάπη που εισπράττουμε από το παιδικό κοινό εγώ και οι συνάδελφοί μου κάθε μέρα είναι αυτό που τα λέει όλα. Τα παιδιά βλέπουν κλασικό μπαλέτο και ακούνε κλασική μουσική για μια ολόκληρη ώρα. Με αυτό και μόνο εγώ είμαι πλήρης.»



Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας, Λουκάς Θάνος, στις πρώτες δηλώσεις που έκανε για το θέμα στην στην εφημερίδα «Πελοππόνησος», εμφανίστηκε απολογητικός χρησιμοποιώντας μάλιστα συγκεκριμένες φράσεις οι οποίες θεωρήθηκαν ομοφοβικές και προκάλεσαν αρνητικά σχόλια: «Καταλαβαίνω τις αντιδράσεις των γονέων! Εχουν ένα δίκιο! Γιατί πραγματικά σας λέω, δεν ήταν πρόθεσή μου να βάλω μια γυναίκα να κάνει τον Μότσαρτ. Δεν βρήκα όμως κατάλληλο άνδρα» είπε και πρόσθεσε: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την ομοφυλοφιλία, αλλά έχω μεγάλο πρόβλημα να τήν προκρίνω. Το να παροτρύνεις και να πιέζεις ένα άτομο να γίνει ομοφυλόφιλο, επειδή ίσως είναι της μόδας, έχει μεγάλη απόσταση και σε καμία περίπτωση δεν με βρίσκει σύμφωνο. Εγώ έχω ανάγκη να βλέπω ξεχωριστά τα φύλα στη σκηνή και δεν έχω ποτέ άνδρες χορευτές θηλυπρεπείς».

Στην συνέχεια, όμως, επιχείρησε να ανασκευάσει μέσα από μια ανάρτηση στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, αναπτύσσοντας μια εντελώς διαφορετική ρητορική και τασσόμενος κατά των ομοφοβικών δολοπλοκιών: «Από την αρχή σχεδόν πού άκουγα την Μουσική και έγραφα το Λιμπρέτο, μου ερχόταν συνέχεια στο νου η Μαρία Κίκινα για τον ρόλο του Μότσαρτ και από τις πρώτες πρόβες μας κιόλας είχα καταλάβει ότι είχα μάλλον δίκιο. Ότι είχα εντελώς δίκιο το αντελήφθην όταν άρχισα στις παραστάσεις πια να παρατηρώ τις αντιδράσεις του κόσμου, αλλά κυρίως των παιδιών. Εκεί ακριβώς με τα συνεχή ξεσπάσματα ενθουσιασμού σε κάθε παράσταση άρχισα να νιώθω μια υπέρτατη αγαλλίαση» γράφει και προσθέτει με νόημα: «Πολλές φορές στην τέχνη τίθενται ηθικά ερωτήματα από φοβισμένους κυρίως ανθρώπους μεσαιωνικού τύπου, έτσι και για την παράσταση μου, Μότσαρτ, τέθηκε το ερώτημα, γιατί τον Μότσαρτ να τον υποδυθεί Γυναίκα. Καταλαβαίνω τους φόβους, τους ενδοιασμούς τις ομοφοβικές δολοπλοκίες αλλά ως δημιουργός, ελεύθερος προς τη τέχνη μου, όλα αυτά και άλλα πολλά δεν τα συμμερίζομαι και προχωρώ με βασικό στήριγμα αυτό που νιώθω και που εγώ το ονομάζω Βιολογική Ελευθερία. Λέγοντας Βιολογική Ελευθερία εννοώ την συμφιλίωση του Κορμιού με την Σκέψη. Το αντίθετο προκαλεί ακραία ψυχικά τραύματα και δύσκολη ,αλλά και απομακρυσμένη από την ευτυχία ζωή. Μην βιάζεστε κάποιοι να χαρείτε δείχνοντας μοχθηρά τα σαπισμένα δόντια σας. Οι τοξικές, ομοφοβικές, μεσαιωνικές τακτικές δεν με αγγίζουν. Η Αισθητική είναι η μόνη μου Ηθική. Και η αισθητική για μένα αυτό τον καιρό είναι μονάχα τα χαμόγελα των παιδιών και τα ξαφνικά και αυθόρμητα ξεσπάσματα των χειροκροτημάτων Τους καθώς παρακολουθούν κατανυκτικά την παράσταση Μότσαρτ, στον Ιερό Ναό της Τέχνης που είναι το Θέατρο Απόλλων, της αγαπημένης μου Πάτρας.»