θέατρο «Ακροπόλ»: Το θρυλικό «Έκτο πάτωμα» επιστρέφει με μια δυνατή ομάδα ηθοποιών
Με τα αγαπημένα τραγούδια των Κραουνάκη - Νικολακοπούλου και τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιώργου Βάλλαρη - Δείτε βίντεο
Αναστασία Κουκά
Ποιος δεν θυμάται την Άννα Παναγιωτοπούλου να ερμηνεύει μοναδικά το σατυρικό τραγούδι των Σταμάτη Κραουνάκη – Λίνας Νικολακοπούλου «Όλα, θέλω να τα ξέρω όλα, όχι επειδή είμαι κουτσομπόλα...»; Ε, λοιπόν αυτό το τραγούδι έρχεται ξανά στην επικαιρότητα μέσα από το νέο ανέβασμα του θεατρικού έργου για τις ανάγκες του οποίου γράφτηκε. Ο λόγος για το «Το έκτο πάτωμα» του Αλφρέντ Ζερί που επιστρέφει από τις 3 Φεβρουαρίου, στο θέατρο «Ακροπόλ», με τη σκηνοθετική υπογραφή του Γιώργου Βάλλαρη και μια δυνατή πρωταγωνιστική ομάδα στην οποία συμμετέχουν, μεταξύ άλλων, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, η Υρώ Μανέ, ο Κώστας Μακεδόνας, η Ελένη Καστάνη , ο Δημήτρης Πιατάς κ.α.
Ήταν Φθινόπωρο του 1991 όταν το δημοφιλές σε παγκόσμιο επίπεδο αυτό έργο, που γράφτηκε το 1937, μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες και παρουσιάστηκε τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο, έκανε την αθηναϊκή πρεμιέρα του, στο θέατρο «Περοκέ», σε μια εξαιρετική διασκευή της Άννας Παναγιωτοπούλου, η οποία και πρωταγωνιστούσε μαζί με τους Χρήστο Βαλαβανίδη, Ελένη Γερασιμίδου, Νένα Μεντή , Κατιάνα Μπαλανίκα, Γιώργο Νινιό, Στέλιο Μάινα, Τάσο Χαλκιά κ.α. υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημήτρη Έξαρχου. Εκτός από τις εξαιρετικές ερμηνείες,τις εντυπώσεις έκλεψαν και τα τραγούδια της παράστασης τα οποία διέγραψαν στη συνέχεια αυτόνομη διαδρομή.
Μπορεί αυτό να ήταν το πιο επιτυχημένο εμπορικά ανέβασμα του έργου σε ελληνικό έδαφος δεν ήταν, ωστόσο, το πρώτο. Είχαν προηγηθεί αυτά της Μαρίκας Κοτοπούλη, το 1938 και το 1952, με συμπρωταγωνιστή της τον Ντίνο Ηλιόπουλο, ο οποίος το ανέβασε ξανά το 1964, με τον δικό του θίασο αυτή τη φορά, υπό τον τίτλο «Οι κυρίες της αυλής» που μεταφέρθηκαν και στην μεγάλη οθόνη από τον Ντίνο Δημόπουλο.
Η υπόθεση του έργου εξελίσσεται σε μια πολυκατοικία με τους χτυπημένους από την βαθιά οικονομική κρίση ενοίκους της να διεκδικούν το δικαίωμά τους στο όνειρο. Παρουσιάζεται γλαφυρά η καθημερινότητά τους, με τα προβλήματα, τους καυγάδες, τους έρωτές τους, και το φινάλε να αναδεικνύει της υπέρτατη αξία της αγάπης και της αλληλεγγύης στην ανθρώπινη ζωή.
«Παρά το γεγονός ότι το βαθιά συγκινητικό και ανθρώπινο έργο «Έκτο πάτωμα» που χαρακτηρίζεται ως κωμωδία με έντονα δραματικά στοιχεία στο Παρίσι της δεκαετίας του ΄30, θα μπορούσε κάλλιστα και να εξελίσσεται σε κάποια συνοικία της Αθήνας και μοιάζει ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα, σε μια εποχή κρίσης όπου έχουμε ανάγκη όσο ποτέ τη συντροφικότητα και την αγάπη του ενός για τον άλλον» εξηγεί ο σκηνοθέτης Γιώργος Βάλαρης και προσθέτει «Παρά το γεγονός ότι το βαθιά συγκινητικό και ανθρώπινο έργο «Έκτο πάτωμα» που χαρακτηρίζεται ως κωμωδία με έντονα δραματικά στοιχεία στο Παρίσι της δεκαετίας του ΄30, θα μπορούσε κάλλιστα και να εξελίσσεται σε κάποια συνοικία της Αθήνας και μοιάζει ιδιαίτερα επίκαιρο σήμερα, σε μια εποχή κρίσης όπου έχουμε ανάγκη όσο ποτέ τη συντροφικότητα και την αγάπη του ενός για τον άλλον.»
Eίναι το οικονομικό δίχτυ που μας προστατεύει από τις πλημμύρες και τις φωτιές αλλά και ένας σημαντικός σύμμαχος για την προσαρμογή μας στις νέες κλιματικές και περιβαλλοντικές συνθήκες.
