Στέγη Ιδρύματος Ωνάση: Παρουσιάζει τρία θεατρικά έργα νέων δημιουργών

Νέα, πρωτότυπα θεατρικά έργα, που προκρίθηκαν μέσα από ετήσιο ανοιχτό κάλεσμα, κάνουν πρεμιέρα, από τις 23 Μαρτίου έως τις 9 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, στο πλαίσιο του φεστιβάλ Future N.O.W.

Σεξεργασία. Ρευστότητα φύλου. Συλλογικές ταυτότητες. Υπάρχουν θέματα ταμπού για τη νέα γενιά καλλιτεχνών; Σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς, οι δημιουργοί βρίσκουν τη φωνή τους και προτείνουν νέους κόσμους με νέα πρωτότυπα έργα.

Το «Call Me Sugar» της Χριστίνας Κυπραίου και του Μιχάλη Πητίδη είναι μια σπονδυλωτή θεατρική performance που πραγματεύεται με χιούμορ θέματα όπως η εμπορευματοποίηση του φετιχισμού, τα ταμπού, τα στερεότυπα, η μοναξιά και η σεξουαλικότητα μέσα από τον χώρο της online σεξεργασίας. Όπως αναφέρει ένας ήρωας του έργου: «Η φαντασία είναι πολύ πιο αληθινή, αυθεντική και πολύ πιο ικανοποιητική από οποιαδήποτε ερωτική συνάντηση.»

Ο «Σεισμός» του Βασίλη Βηλαρά έρχεται να αναταράξει τις τεκτονικές πλάκες του υπαρκτού ρατσισμού και των φοβικών συμπεριφορών κάθε είδους, καθώς καλεί στη Μικρή Σκηνή non binary άτομα, τρανς θηλυκότητες, χοντρά σώματα, μετανάστριες και σεξεργάτες, για να τραγουδήσουν τη ρητορική μίσους που υφίστανται καθημερινά, ακριβώς επειδή είναι αυτ@ που είναι. Ή, όπως ακούγεται στην παράσταση: «Απόψε θα μιλήσουμε για τη διαφορετικότητα: την αγαπημένη λέξη κυρίως των ανθρώπων που κυρίως δεν ανήκουν σε αυτή. Γιατί δεν έχω γνωρίσει ούτε ένα άτομο που να είναι διαφορετικό και να το δηλώνει».

Τέλος, με το έργο «Perseids ή πώς να παρτάρετε αγρίως», η Ζωή Σιγαλού και η Μαρίνα Σιώτου μάς συστήνουν μια ολόδική τους εκδοχή ενός Χορού του «εδώ και τώρα» όπου μιλούν για τον έρωτα, την αγάπη, τη φιλία και πως είναι να μεγαλώνεις ως θηλυκότητα στη γενιά των Millenialls και της Gen Z. Γιατί, όπως λένε οι ίδιες στο έργο τους, «τώρα, ήρθε η στιγμή να πάρουμε ό,τι απέμεινε και να το κάψουμε. Να καεί για να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες σαν φοίνικας. Ξεσηκωθείτε».

Οι επιμελητές του φεστιβάλ Ιλειάνα Δημάδη, Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Κωνσταντίνος Τζάθας αναφέρουν σχετικά: «Ζητήσαμε από το ChatGPT να γράψει ένα κείμενο με τις λέξεις και φράσεις-κλειδιά “σεξ”, “onlyfans”, “καψουροτράγουδα”, “Girls just wanna have fun”, “ορμονοθεραπεία”, “θηλυκότητες” και “GrindR”, και το chatbot εργαλείο αυτόματης γραφής τεχνητής νοημοσύνης βραχυκύκλωσε. Δεν συνέβη, ασφαλώς, το ίδιο με τους καλλιτέχνες του φετινού φεστιβάλ Future N.O.W. Δικές τους είναι οι λέξεις, δικές τους και οι σκηνές της Στέγης, όπου και ανεβαίνουν τα τρία νέα πρωτότυπα έργα τους. Κι εμείς είμαστε εδώ για να εγγυηθούμε πως αυτό το φεστιβάλ θέλει να κάνει την ποίηση του “εδώ και τώρα” και τη φωνή μιας γενιάς που αρνείται τη σιωπή να αντηχήσει εντός και εκτός των σκηνών μας. Αντί για περισσότερα λόγια, τέσσερις στίχοι ενός από τα τρία έργα του φεστιβάλ, του Περσείδες ή πώς να παρτάρετε αγρίως της Ζωής Σιγαλού και της Μαρίνας Σιώτου: Να κάνουμε έρωτα / Τόσο δυνατά που να καλυφθούν οι φωνές μας / Τόσο δυνατά που να σταματήσουν οι σκέψεις μας / Τόσο δυνατά που να σταματήσουν –για λίγο– να χτυπούν οι καρδιές μας».

Παραστάσεις με αγγλικούς υπέρτιτλους: Σάββατο 25.3, Κυριακή 26.3, Πέμπτη 30.3, Παρασκευή 31.3, Σάββατο 1.4, Κυριακή 2.4, Σάββατο 8.4, Κυριακή 9.4.23

Πρόγραμμα παραστάσεων

Call me Sugar
της Χριστίνας Κυπραίου και του Μιχάλη Πητίδη
Πέμπτη – Κυριακή | 18:00 | Στο -1 της Στέγης
Διάρκεια: 60’
Κατάλληλο για ηλικίες 16+

Ένα εξωφρενικό performance-conference για την online σεξεργασία και την εμπορευματοποίηση των φετίχ.

Τι κάνει μια δουλειά να είναι καλή; Πώς ορίζεται η αξιοπρέπεια στον χώρο εργασίας; Αλλάζει κάτι στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τη σεξεργασία όσον αφορά τις online εκδοχές της; Γιατί η επιλογή της ως πηγής εισοδήματος θα πρέπει να κρύβει μια θλιβερή ιστορία; Πρόκειται για male gaze ή συνειδητή χρήση ενός πατριαρχικού συστήματος προς όφελος των σεξεργατών; Η παράσταση Call me Sugar ξεκινά ως ένα σουρεαλιστικό performance conference με θέμα τις συνθήκες εργασίες, τη σεξουαλικότητα, τον φετιχισμό και την εμπορευματοποίησή του. OnlyFans, cam girls και χρησιμοποιημένα εσώρουχα είναι το φόντο μιας σπονδυλωτής performance που θα διαπραγματευτεί τα ταμπού, τα στερεότυπα και τη μοναξιά μέσα από τον χώρο της online σεξεργασίας που υπόσχεται σεξουαλική και οικονομική απελευθέρωση, ανεξάντλητες ηδονές και ερεθιστικές εικόνες. Μια performance φτιαγμένη από υλικό έρευνας, χιούμορ, προσωπικές εξομολογήσεις και ιστορίες μυθοπλασίας.

Συντελεστές
Σύλληψη – Δραματουργία: Χριστίνα Κυπραίου, Μιχάλης Πητίδης, Ζωή Σιγαλού
Σκηνοθεσία – Κείμενα: Χριστίνα Κυπραίου, Μιχάλης Πητίδης
Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Ζωή Σιγαλού
Σκηνικό: Σταύρος Καπετάνιος
Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα
Φωτισμοί: Παναγιώτης Λαμπής
Κίνηση: Ναταλία Καλογεροπούλου
Μουσική: Χρήστος Πούλος Ρένεσης
Ηθοποιοί: Μελίνα Κοτσέλου, Χριστίνα Κυπραίου, Χρήστος Πούλος Ρένεσης, Δέσποινα Σταυρίδη
Guest Starring: Μιχάλης Πητίδης, Ζωή Σιγαλού
Διεύθυνση – Εκτέλεση Παραγωγής: LEFOU PRODUCTIONS (Βάσια Ατταριάν / Σεραφείμ Ράδης)
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Σεισμός
του Βασίλη Βηλαρά
Πέμπτη – Κυριακή | 20:00 | Μικρή Σκηνή
Διάρκεια: 90’
Κατάλληλο για ηλικίες 16+

Βαριετέ; Συναυλία; Εξομολογητικό μανιφέστο; Μια συνέντευξη γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι σε κρατικό κανάλι; Μια απονομή βραβείων που κανείς δεν πηγαίνει να παραλάβει το βραβείο; Μια επίσημη πρεμιέρα που επαναλαμβάνεται στο διηνεκές;
Σίγουρα πρόκειται για μια περφόρμανς σεισμικών δονήσεων, η οποία προκαλεί τριγμούς σε αγαπημένα κόκκαλα, φέρνοντας στη σκηνή τρανς θηλυκότητες, non binary άτομα, χοντρά σώματα, μετανάστριες και σεξεργάτες, ώστε να τραγουδήσουν τη ρητορική μίσους που έχουν υποστεί ακριβώς επειδή είναι αυτ@ που είναι.
Ο Σεισμός αυτός έρχεται στη Μικρή Σκηνή της Στέγης για να προκαλέσει εκείνο το ρήγμα μέσα στο οποίο συναντιούνται η ορμονοθεραπεία, τα έγγραφα για την άδεια παραμονής στην Ελλάδα, το OnlyFans, τα καψουροτράγουδα, οι χαμένες παρθενιές, τα μεγάλα αλβανικά κούτελα, η ταυτότητα φύλου, η αστυνομική ταυτότητα, οι dom tops, οι submissive bottoms, οι ερωτικοί μετανάστες, οι θεραπείες μεταστροφής, οι εξαντλητικές δίαιτες, τα pronouns, το Grindr, η trash τηλεοπτική κουλτούρα και τα make-up tutorials. Ένα σύνολο βιωμάτων που μας υπενθυμίζει πως, κόντρα στο δημοφιλές αφήγημα πως τα πράγματα κάθε χρόνο γίνονται όλο και καλύτερα, ο πόνος ίσως να παραμένει ίδιος – όταν μεγαλώνεις ως μέλος της LGBTQIA+ κοινότητας σε μια χώρα που καλλιεργεί συστηματικά τον ρατσισμό και κάθε τύπου φοβικές συμπεριφορές απέναντι σε λαμπερά και ατρόμητα άτομα.

Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Βασίλης Βηλαράς
Δραματουργία: Λεμονιά Γιαννίρη
Μουσική: Ecati
Σκηνικά: Δήμος Κλιμενώφ
Κοστούμια: Φίλιππος Μίσσας
Φωτισμοί: Βάσια Ατταριάν
Εκτέλεση παραγωγής: Θάλεια Γρίβα
Περφόρμερς: Μότσι Γεωργίου, Iacovos, Adam Khalil, Αγκίμ Τζίμης Μίτσι, Αρτεμισία Ρέππα
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση

Perseids Ή ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΤΑΡΕΤΕ ΑΓΡΙΩΣ
Των Ζωής Σιγαλού και Μαρίνας Σιώτου
Πέμπτη – Κυριακή | 22:00 | Στο -1 της Στέγης
Διάρκεια: 60’
Κατάλληλο για ηλικίες 16+

Μια νύχτα στις τουαλέτες του κλαμπ Perseids, πέντε θηλυκότητες μοιράζονται μεθυσμένες εξομολογήσεις, βρισιές, sexting κι αγκαλιές σε ένα girlhood happening χειραφετημένης εκτόνωσης. Ένας Χορός του «εδώ και τώρα».

Το -1 της Στέγης μεταμορφώνεται στο κλαμπ Perseids. Φωτορυθμικά, ντισκομπάλες, νέον ροζ φώτα, ηλεκτρονική μουσική και 80s love songs. Πέντε θηλυκότητες συναντιούνται –τυχαία και μη– στις γυναικείες τουαλέτες. Μιλούν για την πρώτη τους φορά. Για τις κούκλες Μπάρμπι. Για τα one night stands. Στέλνουν nudes και δημιουργούν anthem εμπνευσμένα από το sexting. Μια βραδιά με μεθυσμένες εξομολογήσεις, βρισιές, έρωτα, αγκαλιές και άγριο χορό. Ένα σύμπαν γεμάτο με γκλίτερ, TikTok tutorials, dating apps και αναφορές στην ποπ κουλτούρα, οι οποίες ακροβατούν μεταξύ της γενιάς των Gen Z και αυτής των Millennials.
Υπάρχει χώρος για έρωτα στη γενιά του dissociation και του tinder; Πώς μπορείς να επαναστατήσεις σε έναν κόσμο που αντιμάχεται συνεχώς εσένα και την ταυτότητά σου; Πέντε κορίτσια θέλουν να ερωτευτούν, να εκφραστούν και να ονειρευτούν, ενώ γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε έναν κόσμο όπου η αγάπη δεν ήρθε όπως την περίμεναν. Επαναστατώντας σε ό,τι τις καθόριζε μέχρι σήμερα, γίνονται μία οντότητα, ένα συμπαγές σώμα. Ένας «Χορός» του «εδώ και τώρα», κατά τον οποίο οι γυναικείες τουαλέτες μετατρέπονται σ’ έναν χώρο εκτόνωσης και απελευθέρωσης. Ένα αιχμηρό, απολαυστικό, συγκινητικό μανιφέστο.

Συντελεστές
Σύλληψη-κείμενο-σκηνοθεσία: Ζωή Σιγαλού, Μαρίνα Σιώτου
Κίνηση: Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου
Πρωτότυπη μουσική: Μαριλένα Ορφανού
Σχεδιασμός φωτισμών: Παναγιώτης Λάμπης
Κοστούμια-σκηνικά: Ελένη Στρούλια
Βοηθός σκηνοθέτη: Ρωξάνη Κριμίζη
Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Ειρήνη Μπαζάνη
Εταιρία παραγωγής: INKAL (Σεραφείμ Ράδης, Βάσια Ατταριάν)
Ηθοποιοί: Δανάη Δελαπόρτα, Μαριάννα Μποζαντζόγλου, Κατερίνα Ρουσιάκη, Ζωή Σιγαλού, Μαρίνα Σιώτου
Σε βίντεο – έκπληξη: Ελένη Καραγιώργη
Σύμβουλος δραματουργίας: Μιχάλης Πιτίδης
Βίντεο-Κινηματογράφηση: Νίκος Κολιούκος, Αλεξάνδρα Ρίμπα
Ανάθεση – Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση