Μόργκαν Φρίμαν: Πρωταγωνιστεί σε μια ταινία για τον πόνο της απώλειας

Πώς μπορεί η ζωή να αλλάξει μέσα σε μα στιγμή, πώς μια τραγωδία μπορεί να διαχυθεί σε πολλαπλές οικογένειες, αλλά και πώς οι άνθρωποι προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους ύστερα από κάποιο καταστροφικό συμβάν; Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα επιχειρεί να δώσει ο σκηνοθέτης Ζακ Μπραφ μέσα από τη νέα του ταινία με τίτλο «Μια απροσδόκητη σχέση», με πρωταγωνιστές τον Μόργκαν Φρίμαν και την Φλόρενς Φιου, που βγαίνει στις 23 Μαρτίου στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Ο πόνος της απώλειας φέρνει κοντά τον Ντάνιελ και τη νεαρή Άλισον, επιζώσα μιας ασύλληπτης τραγωδίας που στέρησε τη ζωή της κόρης του Ντάνιελ. Όσο ο Ντάνιελ μεγαλώνει την έφηβη εγγονή του και η Άλισον αναζητά την εξιλέωση, ανακαλύπτουν πως η φιλία, η συγχώρεση και η ελπίδα μπορούν να βρεθούν στα πιο αναπάντεχα μέρη.  

Το δραματικό υπόβαθρο του σεναρίου ήταν εκείνο που ώθησε τον Ζακ Μπραφ να στραφεί στον Μόργκαν Φρίμαν για έναν από τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους. «Επιθυμούσα να κάνω μια πολύ δραματική ταινία μαζί του», αναφέρει ο Μπραφ, «και είχα πολύ άγχος, γιατί ο Μόργκαν συνηθίζει να με πειράζει. Του το έστειλα [το σενάριο], δεν είχα ιδέα πώς του φάνηκε. Και μου είπε: “Βλέπω τον εαυτό μου σε κάθε σελίδα του σεναρίου”».

Με ηθοποιούς όπως ο Μόργκαν Φρίμαν ή η Φλόρενς Πιου, ο Μπραφ δεν χρειάστηκε να παρεμβαίνει ιδιαίτερα, αλλά έβαζε την κάμερα, τους άφηνε να παίζουν και εκείνοι χάνονταν στους ρόλους τους. «Δεν είναι εύκολο να στέκεσαι μπροστά σε ένα συνεργείο τριάντα ατόμων, να βγάζεις τα σώψυχά σου, στη μία λήψη μετά την άλλη, και να καταλάβει ο κόσμος ότι αυτό απαιτεί πολλά από εμάς», παραδέχεται η Πιου. 
 
Ωστόσο, το ερμηνευτικό ταλέντο της ταινίας δεν περιορίζεται μονάχα στο δημοφιλές πρωταγωνιστικό δίδυμο. Χάρη στον διευθυντή κάστινγκ, Νταγκ Έιμπλ, ο Μπραφ εντόπισε υπέροχους Νεοϋορκέζους ηθοποιούς που το μέλλον τους διαφαίνεται λαμπερό. Μια τέτοια περίπτωση είναι και εκείνη του Τσινάζα Ουτσέι που ερμηνεύει τον Νέιθαν. «Η σχέση του με την Άλι είναι τραγική», αναφέρει ο Τσινάζα. «Στην αρχή της ταινίας, έχουν ό, τι θέλει κάθε άνθρωπος. Είναι πολύ ερωτευμένοι. Συμβαίνουν κάποια πράγματα στη ζωή για τα οποία δεν μπορείς να προετοιμαστείς. Αυτό συμβαίνει και σε εκείνους. Ο Ζακ έστησε υπέροχα αυτό το ταξίδι για εμάς. Τίποτα δεν είναι απλό. Δεν μπορώ να σας πω πώς το κάνει, νομίζω ότι το βρίσκει στην πορεία». 
 
Τα γυρίσματα στο Νιου Τζέρσι ανέδειξαν πολύ την αφήγηση. Η διαφορετική αίσθηση και αρχιτεκτονική της κάθε γειτονιάς δημιούργησαν ένα πολύ ενδιαφέρον τοπίο, το οποίο φαντάζει τόσο ιδιαίτερο. 

Εκείνος ο συντελεστής που μάλλον απόλαυσε περισσότερο το γύρισμα στην πόλη είναι πιθανότατα ο διευθυντής φωτογραφίας Μαούρο Φιόρε, ο οποίος μόλις είχε γυρίσει τον τελευταίο Spider-Man και το σίκουελ του Avatar. «Μετά από μία ταινία με γυρίσματα αποκλειστικά σε στούντιο ανυπομονούσα για εξωτερικά γυρίσματα κι ας υπάρχει λεκές στην πόρτα ή ρωγμές στον τοίχο», θυμάται ο Φιόρε. «Όλα αυτά δίνουν χαρακτήρα στην ταινία. Και σε μια τέτοια ταινία, όλα κινούνται τόσο γρήγορα που πρέπει απλώς να βασίζομαι στη σκληρή δουλειά και την αφοσίωση των συνεργατών μου, στα φώτα ή στο γκριπ». 
 

Το τρενάκι λειτουργεί ως μία μεταφορά για τη συναισθηματική απόσταση του Ντάνιελ και τη σχέση του με την Ράιαν, την έφηβη εγγονή του. Εκείνη αισθάνεται φοβισμένη και θυμωμένη για τον Ντάνιελ εξαιτίας του εθισμού του στο αλκοόλ. Ωστόσο, σε μια κρίσιμη στιγμή οι δυο τους έχουν μια συζήτηση δίπλα στο τρενάκι, συμβολίζοντας τους τρόπους με τους οποίους επουλώνεται η σχέση τους. 

«Το τρένο έπρεπε να δίνει την εντύπωση ότι το έφτιαξε ο ρόλος του Μόργκαν. Και νομίζω τα καταφέραμε. Μόλις βρήκαμε το σπίτι του ρόλου του Μόργκαν, φτιάξαμε το σπίτι και το τρενάκι και το εκτυπώσαμε τρισδιάστατα. Είχαμε φιγούρες και σκηνικά. Τα ζωγραφίσαμε όλα», αναφέρει η σχεδιάστρια παραγωγής Μερίσα Λομπάρντο. 

«Όταν ήμουν μικρός, ένα τρενάκι με ράγες ήταν ίσως το πιο δημοφιλές δώρο που μπορούσες να κάνεις σε ένα παιδί. Πάντα ήθελα και δεν πήρα ποτέ. Είναι το μόνο πράγμα στη ζωή μου που ήθελα και δεν απέκτησα ποτέ. Οπότε καταλαβαίνω την έλξη να παίζω με τρένα», παραδέχεται ο Μόργκαν Φρίμαν.