Η «Αμελί» ήταν... κατάσκοπος της KGB, αποκαλύπτει ο σκηνοθέτης του φιλμ, Ζαν-Πιερ Ζενέ
18.03.202312:15
22 ολόκληρα χρόνια από τότε που η χαριτωμένη Αμελί Πουλέν μπήκε στις ζωές μας, ο Ζενέ μάς «κλείνει το μάτι» αποκαλύπτοντας την πραγματική της ιστορία
Έχουν περάσει 22 ολόκληρα χρόνια από τότε που η χαριτωμένη Αμελί Πουλέν, η κεντρική ηρωίδα της γαλλικής κομεντί «Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain», μπήκε στις ζωές μας.
Το φιλμ του Ζαν-Πιερ Ζενέ αποθεώθηκε από τους κριτικούς και έγινε μία από τις πιο επιτυχημένες ταινίες σε διεθνές επίπεδο που παρήγαγε ποτέ ο γαλλικός κινηματογράφος.
Μέσα στις δύο τελευταίες δεκαετίες ωστόσο, αρκετοί ήταν εκείνοι που αμφισβήτησαν την καλλιτεχνική αξία της ταινίας που σάρωσε τα ταμεία στη Γαλλία το 2001. Τρεις από τις πιο συνηθισμένες αρνητικές κριτικές είναι ότι πρόκειται για ένα στιλιζαρισμένο φιλμ άνευ πραγματικής ουσίας, ότι βασίζεται σε μια στεροτυπική αντίληψη για το πώς πρέπει να «δείχνει» μια γαλλική ταινία και ότι, μέσω της επιτυχίας του, αλλοίωσε σε βάθος χρόνου την αυθεντικότητα της Μονμάρτρης (της πόλης όπου εκτυλίσσεται η πλοκή) μεταμορφώνοντάς τη σε κάτι σαν... Ντίσνεϊλαντ.
Ακόμα κι οι πιο κυνικοί επικριτές της ταινίας πάντως, που δεν συγκινήθηκαν ούτε στο ελάχιστο από τον ρομαντισμό της, πιθανότατα θα... εκπλαγούν από το plot twist που επιφύλασσε για το κοινό ο σκηνοθέτης της ταινίας.
Ο Ζενέ αποκάλυψε την «πραγματική ιστορία της Αμελί Πουλέν» σε ένα φιλμάκι διάρκειας 6 λεπτών που ανατρέπει την εικόνα της καλόκαρδης σερβιτόρας που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε.
Στην πραγματικότητα, η Αμελί Πουλέν ήταν κατάσκοπος που εργαζόταν για την KGB, μας λέει ο Ζενέ στο βίντεο που ανέβασε στον επίσημο λογαριασμό του στο YouTube.
Μέσα από εμβληματικές σκηνές της ταινίες που έχουν τοποθετηθεί σε διαφορετική σειρά για να αποκαλύψουν τις κατασκοπευτικές τεχνικές της Αμελί και τα δαιμόνια σχέδιά της (που περιλαμβάνουν τη δημιουργία μιας δηλητηριώδους κρεμ μπρουλέ), αυτό το φιλμάκι αποδεικνύει πόσο σημαντική είναι η τέχνη του μοντάζ κατά τη δημιουργία μιας ταινίας και πώς τα πλάνα μπορούν να «επαναχρησιμοποιηθούν» για να υπηρετήσουν διαφορετικές ιστορίες. Πρόκειται σίγουρα για ένα πολύ ενδιαφέρον «δώρο» του σκηνοθέτη στο κοινό που αγάπησε την πιο επιτυχημένη ταινία του, μόλις έναν μήνα πριν από την επέτειο της κυκλοφορίας της.