Λέοναρντ Κοέν: Η ζωή και οι έρωτές του γίνονται τηλεοπτική σειρά - Στην Ύδρα τα γυρίσματα

Ο μεγάλος έρωτας του Καναδού συνθέτη και τραγουδιστή Λέοναρντ Κοέν για τη Νορβηγίδα δημοσιογράφο και συγγραφέα Μαριάν Ιλέν, που έγινε διάσημο τραγούδι και ενέπνευσε βιβλία και ντοκιμαντέρ, πρόκειται να μεταφερθεί στις τηλεοπτικές οθόνες στην πρώτη μεγάλη, διεθνή συμπαραγωγή της Tanweer Productions με Νορβηγία και Καναδά.

Η όμορφη Υδρα, όπου δεσπόζει ακόμα και σήμερα το επιβλητικό σπίτι του διάσημου Καναδού τροβαδούρου, αναμένεται να αποτελέσει το μοναδικό φόντο για την τηλεοπτική σειρά που θα προβληθεί σε διαφορετικές χώρες, όπως η Ελλάδα, ο Καναδάς, η Βρετανία, το Βέλγιο και άλλες με τις οποίες έχει ήδη έρθει σε συμφωνία η διεθνής εταιρεία διανομής Cineflix Media. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του «ΘΕΜΑτος», στο νησί του Αργοσαρωνικού έχουν ήδη ξεκινήσει πυρετώδεις προετοιμασίες και κλειστεί οι τοποθεσίες για τα γυρίσματα, τα οποία αναμένεται να ξεκινήσουν άμεσα.

Η κοσμοπολίτικη αύρα της Υδρας, που έπλεξε από νωρίς τον μύθο της μέσα από κινηματογραφικές ταινίες όπως το «Παιδί και το δελφίνι», αλλά και με την άφιξη διασημοτήτων όπως οι Rolling Stones, οι οποίοι λάτρεψαν το γραφικό της περιβάλλον, ζωντανεύει, για μία ακόμη φορά, αυτή τη φορά στις μικρές οθόνες, αλλά με την καλύτερη αφορμή, που δεν είναι άλλη από έναν μεγάλο έρωτα.

Η κοινή ζωή του Λέοναρντ Κοέν και της Μαριάν Ιλέν στην Υδρα και ο έρωτάς τους είναι, άλλωστε, αυτά που «έντυσαν» και το οπισθόφυλλο του άλμπουμ του Καναδού τροβαδούρου «Songs from a Room», όπου βλέπουμε τη μαυρισμένη Μαριάν τυλιγμένη με μια λευκή πετσέτα να ποζάρει χαμογελαστή από το μικρό γραφείο - μια εικόνα έρωτα, ευτυχίας και ελευθερίας.

Διεθνές καστ
Η τηλεοπτική σειρά, που πρόκειται να ξαναθυμηθεί τον πραγματικό έρωτα που έζησαν οι δύο νέοι τη δεκαετία του ’60 στην Υδρα, έχει όλα τα φόντα για να γράψει τη δική της μεγάλη ιστορία, καθώς συνιστά μια διεθνή παραγωγή που ξεπερνάει τα σύνορα. Ο τίτλος της τηλεοπτικής σειράς «So Long, Marianne», που εμπνέεται από το ομώνυμο τραγούδι που έγραψε ο Κοέν για τον έρωτά του, αναφέρεται σε αυτή την αξέχαστη ιστορία που είχε ως κέντρο το πανέμορφο νησί του Αργοσαρωνικού, αλλά ταξίδεψε πέρα από τα σύνορα και είχε ως σταθμούς το Οσλο, το Μόντρεαλ, τη Νέα Υόρκη.

Εκεί χαράχτηκαν τα διαφορετικά κεφάλαια ενός περιπετειώδους έρωτα που κάλυψε ολόκληρη σχεδόν τη δεκαετία του ’60. Ολα αυτά θα τα δούμε μέσα από συναρπαστικές λεπτομέρειες σε μια τηλεοπτική σειρά έξι επεισοδίων και με συνολικό κόστος, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες, 20 εκατ. ευρώ σε μια μεγάλη διεθνή συμπαραγωγή όπου εμπλέκονται τρεις χώρες: Tanweer Productions από την Ελλάδα, Letters from Leonard από τη Νορβηγία και Connect3 από τον Καναδά.

Δείτε τον Λεόναρντ Κοέν να τραγουδάει live το τραγούδι  «So Long, Marianne» -το οποίο έγραψε για την Μαριάν- στο Δουβλίνο

Η σειρά αναμένεται να κάνει πρεμιέρα στο νορβηγικό κανάλι NRK το 2024 και κατόπιν να παιχτεί σε μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια όπως το ITV, το οποίο θεωρείται επικρατέστερο για τη Μεγάλη Βρετανία (εκεί είχαμε δει και τους Ντάρελ, σειρά που διαδραματιζόταν στην Κέρκυρα).

Οσο για τη σκηνοθεσία, τη συνυπογράφουν ο νούμερο ένα αυτή τη στιγμή σκηνοθέτης στη Νορβηγία Οϊσταϊν Κάρλσεν, γνωστός και από τη σειρά του Netflix, «Lillyhammer», αλλά και το «Exit», που ήταν υποψήφιο για μια σειρά από βραβεία μαζί με την τρομερή σκηνοθέτιδα και παραγωγό Μπρόνγουεν Χιουζ, γνωστή για τις αξεπέραστες επιτυχίες του Netflix «Breaking Bad», «Better Call Saul» -τις καλύτερες, ίσως, σειρές που διαθέτει η πλατφόρμα- αλλά και το θρυλικό «The Walking Dead», μια διπλή εγγύηση που αυτομάτως δημιουργεί υψηλές προσδοκίες για ένα ανάλογα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

Τα γυρίσματα θα γίνουν -εκτός από την Υδρα όπου αναμένεται να ξεκινήσουν σύντομα και μόλις ολοκληρωθεί το κάστινγκ- στο Οσλο, στην Αθήνα και το Μόντρεαλ, την πόλη καταγωγής του αξέχαστου τροβαδούρου. Το σενάριο φέρει την υπογραφή του ίδιου του Οϊσταϊν Κάρλσεν και εμπνέεται από την όμορφη ιστορία που έγινε πηγή έμπνευσης για ένα βιβλίο, ένα πρόσφατο ντοκιμαντέρ και μια σειρά από άρθρα που εξακολουθούν να δημοσιεύονται στα έντυπα όλου του κόσμου.

Το βιβλίο της δημοσιογράφου Κάρι Χεστχάμαρ, που αποκαλύπτει όλες τις άγνωστες πτυχές του πολυσυζητημένου έρωτα, κυκλοφορεί στα ελληνικά με τον τίτλο «So long, Marianne: Ιστορία ενός έρωτα» από τις εκδόσεις Ποταμός. Αξιομνημόνευτο είναι και το ντοκιμαντέρ «Marianne & Leonard: Words of Love», το οποίο είχαμε την τύχη να δούμε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης. Στο επίκεντρό του έχει την άγνωστη επιστολή που έγραψε ο Λέοναρντ Κοέν για την αγαπημένη του, όταν αρρώστησε το 2016, όπου της εξομολογούταν πως την αγάπησε βαθιά για την ομορφιά και τη σοφία της. Εκεί της έδινε, μάλιστα, την υπόσχεση ότι θα συναντηθούν σύντομα, κάτι που επιβεβαιώθηκε με τον πιο δραματικά ρομαντικό τρόπο.

Την απίστευτη αυτή ιστορία του αποχαιρετισμού τη γύρισε σε ντοκιμαντέρ ο επιστήθιος φίλος της Μαριάν, ο σκηνοθέτης Ζαν-Κρίστιαν Μόλεσταντ, ο οποίος ανέλαβε να μεταφέρει στον Κοέν τα δυσάρεστα νέα της ασθένειας της Μαριάν και να γίνει ο κομιστής της περίφημης επιστολής, με την οποία αποχαιρετούσε ο Κοέν την αγαπημένη του. Υστερα από όλα αυτά γίνεται κατανοητό ότι δεν πρόκειται απλώς για μια νοσταλγική ιστορία αγάπης, αλλά για πραγματική πηγή έμπνευσης. Τι είναι αυτό όμως που κάνει την ιστορία τόσο αξεπέραστη;

Η γνωριμία
Καταρχάς, είναι οι δύο όμορφοι πρωταγωνιστές, βγαλμένοι από σκηνικό ταινίας, ορισμένοι να ζήσουν στην άγνωστη στους πολλούς τότε Υδρα, όπου συγκεντρώνονταν όλα τα ελεύθερα πνεύματα και οι καλλιτέχνες της εποχής. Επρόκειτο για μια μοναδική «αποικία», όπου τα πρώτα υλικά προέρχονταν από το πιο ωραίο νησί του Αργοσαρωνικού, που φαινόταν να είναι το ίδιο φιλόξενο και ανοιχτό στον πιο διάσημο αλλά και στον πιο ανώνυμο επισκέπτη ο οποίος έβρισκε στα γραφικά σοκάκια και στην ωραία θάλασσα μια σύγχρονη εκδοχή ενός επίγειου παραδείσου.

Ετσι, τουλάχιστον, φάνηκε το νησί στα μάτια του Κοέν, ο οποίος αποφάσισε να αποσυρθεί στο μικρό αυτό ελληνικό νησί μια ωραία άνοιξη τη δεκαετία του ’60, σε μια περίοδο που τον καθόριζαν τέτοιου είδους πνευματικές αναζητήσεις.

Οπως γράφει στο βιβλίο της «So long, Marianne: Ιστορία ενός έρωτα» η δημοσιογράφος και συγγραφέας Χεστχάμαρ (μτφ. Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη): «Ο Λέναρντ Κοέν έφτασε στην Αθήνα στις 13 Απριλίου του 1960. Επισκέφθηκε την Ακρόπολη, πέρασε μια νύχτα στον Πειραιά και την επόμενη μέρα πήρε το πλοίο για την Υδρα. Ο γοητευτικός Καναδός σύντομα συμπεριλήφθηκε στη μικρή κοινότητα των ξένων του νησιού. Στην αρχή έμεινε με τους Τζόνστονς, μέχρι που βρήκε το δικό του σπιτάκι, το οποίο νοίκιαζε για δεκατέσσερα δολάρια το μήνα. Τα έσοδά του προέρχονταν από μία υποτροφία που είχε λάβει στον Καναδά, μετά την κυκλοφορία του πρώτου του βιβλίου ποίησης».

Του άρεσε που μαζεύονταν όλοι μαζί στο λιμάνι, διάσημοι και άσημοι, εργάτες και διάφοροι διανοούμενοι. Μια τέτοια έναστρη βραδιά έτυχε στο ίδιο τραπέζι να κάθονται ο Λέοναρντ Κοέν, η Μαριάν, ο τότε άνδρας της Αξελ με την ερωμένη του Πατρίτσια, για την οποία τελικά την εγκατέλειψε φεύγοντας από το νησί: «Υπό το φως λαμπών πετρελαίου, πίνουν ρετσίνα από δρύινα βαρέλια και συζητούν. Στη μέση της αίθουσας βρίσκεται ένα τσίγκινο μαγκάλι γεμάτο κάρβουνα. Η Σοφία ξαγκιστρώνει ένα αποξηραμένο χταπόδι από το ταβάνι και το ετοιμάζει για την καυτή σχάρα. Στη Μαριάνε δεν αρέσει να παίρνει μαζί της τον μικρούλη Αξελ σαν βγαίνει έξω τα βράδια.

Μια μελαχρινή νεαρή γειτόνισσα με μακριές πλεξούδες φροντίζει το αγόρι να βρίσκεται ήδη στο κρεβάτι του, ντυμένο με τις πιζάμες του. Η Μαριάνε δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί. Ο Λέναρντ, με την τραγιάσκα του και τις ελβιέλες του, κάθεται σε μία από τις ξύλινες καρέκλες· ο Αξελ κι η Πατρίσια πίνουν το κρασί τους γύρω από το ίδιο τραπέζι. Η διάθεση ανεβαίνει, καθώς η συζήτηση αρχίζει να περιστρέφεται γύρω από το νόημα της τέχνης και της ζωής. Η Πατρίσια είναι όμορφη και λεπτοκαμωμένη σαν πουλάκι. Η Μαριάνε νιώθει μια μαχαιριά στο στήθος, αλλά δεν κάνει σκηνή. Εχει γίνει σχεδόν σαν τη μητέρα της, που κάποτε της έλεγε ότι αν έπρεπε να σπάσει κάποιο ποτήρι, ας έσπαγε τουλάχιστον αυτό που κόστιζε λιγότερο».

Ηταν επομένως μοιραίο μετά από όλους αυτούς τους καβγάδες η Μαριάν να έρθει πιο κοντά με τον τραγουδοποιό, ο οποίος την ανέλαβε υπό την προστασία του αφότου ο άνδρας της, ύστερα από μια σειρά από βίαια ξεσπάσματα, την εγκατέλειψε στο νησί μόνη με τον γιο της. Τα κοινά τους ενδιαφέροντα για το διάβασμα και τα βιβλία μετέτρεψαν τον έρωτά τους σε πηγή έμπνευσης, όπως και η αυστηρή τους καταγωγή -ο Κοέν καταγόταν από αυστηρή εβραϊκή οικογένεια του Καναδά και η Μαριάν από θρησκευόμενη της Νορβηγίας- ένα στοιχείο που τους είχε οδηγήσει σε μια κοινή ανάγκη για ελευθερία. Τα πρωινά άκουγαν μουσική και διάβαζαν και το βράδυ έβγαιναν στο στέκι του «Κάτσικα», όπου ανάμεσα σε σακιά από αλεύρι, δοχεία με ελιές και κρεμμύδια, διαμόρφωναν τη δική τους καλλιτεχνική λέσχη.

Στη βιογραφία του Κοέν ο «Κάτσικας» καταγράφεται ως το πρώτο μέρος όπου έδωσε ποτέ συναυλία ο διάσημος τροβαδούρος. Ορος διόλου τυχαίος, καθώς αυτό που χαρακτηρίζει ως σήμα κατατεθέν τη δουλειά του Κοέν δεν είναι ούτε η ροκ μουσική, ούτε η μπιτ παράδοση, αλλά η αλλόκοτη εμμονή που έχει ο ίδιος με τους περιπλανώμενους τροβαδούρους, τους μελαγχολικούς και ελευθεριακούς υμνητές του έρωτα και της καρδιάς.

Μαζί του μοναδικοί ακόλουθοι μια κοινότητα καλλιτεχνών και διανοούμενων που δεν μπορούσαν να αποχωριστούν την Υδρα και με τους οποίους βρέθηκαν και οι δυο ερωτευμένοι να κάνουν στενή παρέα: τους Αυστραλούς συγγραφείς Τζορτζ Τζόνσον και Τσάρμιαν Κλιφτ, τον Αγγλο ζωγράφο Αντονι Κίνγκσμιλ, αλλά και τον κολλητό του μπιτ ποιητή Αλεν Γκίνσμπεργκ, τον οποίο φιλοξένησε για αρκετά βράδια στο νησί, αφότου τον είχε συναντήσει τυχαία στην Πλατεία Συντάγματος.

Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά το βιβλίο: «Η γνωριμία του Λέναρντ και της Μαριάνε ήταν σαν ένα αργό βαλς. Αρχισαν να συναντιούνται κατά τη διάρκεια της μέρας. Δεν έπαυε να της λέει πως ήταν η ομορφότερη γυναίκα που είχε δει στη ζωή του. Η Μαριάνε έτρεμε, ταρασσόταν, αδυνατώντας να κατανοήσει πώς ο Λέναρντ μπορούσε να είναι τόσο υπομονετικός και φιλικός απέναντί της. Ενα μέρος της κατάφερε να σπρώξει μακριά την ντροπή και τον πόνο που της είχε προκαλέσει ο Αξελ. Για χάρη του παιδιού της, μάζεψε τα κομμάτια της και τα ξανακόλλησε, έτσι ακριβώς όπως την είχε συμβουλέψει η μητέρα της. Αντί να σέρνεται κλαίγοντας στα σεντόνια της, ανέβηκε στο βράχο, δέκα μέτρα ψηλό, και βούτηξε στο κενό, προς τη θάλασσα: dance macabre».

Ενας μοιραίος έρωτας
Για εκείνη έγραψε τα αγαπημένα τραγούδια «Bird on the Wire» και «So long, Marianne», για χάρη της έμενε μέσα για να της διαβάζει ποιήματα του αγαπημένου της Γέιτς και να ζωγραφίζει αναρίθμητα πορτρέτα. Την έβλεπε τα βράδια να χορεύει με τους υπόλοιπους σιωπηλός, χωρίς να παρεμβαίνει, ούτε καν να πίνει. Για χάρη της συνέθετε τραγούδια, έγραφε, εμπνεόταν. «Θυμάμαι ακόμα», έλεγε σε μία από τις πρόσφατες συνεντεύξεις του, «να είμαι σε ένα ξενοδοχείο του Πειραιά μαζί με τη Μαριάνε, μόλις τα είχαμε πρωτοφτιάξει, έπρεπε να πάρουμε το πλοίο και είχαμε αργήσει. Σηκώθηκα, ήπια βιαστικά ένα φλιτζάνι καφέ και πήραμε μαζί ταξί για το λιμάνι.

Ηταν από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές που έχω ζήσει στη ζωή μου - εκείνη ακριβώς η στιγμή στο πίσω κάθισμα του ταξί μαζί με τη Μαριάνε, όπου άναψα ένα τσιγάρο, ένα ελληνικό τσιγάρο, και απολάμβανα αυτή τη βαθιά γεύση που είχε με τις πολλές, τότε, τούρκικες ποικιλίες καπνού και σκεφτόμουν ότι επιτέλους ενηλικιώθηκα.

Οτι επιτέλους έχω τη δική μου ζωή, είμαι με αυτή την πανέμορφη γυναίκα, έχουμε κάποια χρήματα στην τσέπη μας, θα πάμε πίσω στην Υδρα και έχουμε τον έρωτά μας. Αυτό το αίσθημα που ένιωσα εκείνη τη στιγμή στο ταξί είναι που προσπάθησα να ανασυστήσω ανεπιτυχώς άπειρες στιγμές στη ζωή μου. Το αίσθημα του να έχεις μεγαλώσει χωρίς τραύματα, του να βρίσκεσαι με έναν πανέμορφο άνθρωπο, να είσαι ευτυχισμένος μαζί του και όλος ο κόσμος και η ζωή να απλώνονται μπροστά σου».

Δείτε τον Λέοναρτν Κοέν να τραγουδάει live το τραγούδι«Bird on the Wire» -το οποίο έγραψε για την Μαριάν- στο Λονδίνο

Ισως μάλιστα αυτή να είναι και μια από τις ελάχιστες ευτυχισμένες στιγμές που έζησε ο Κοέν, ο οποίος δεν έπαψε ποτέ να φλερτάρει με την κατάθλιψη. Μοναδική παρηγοριά του, εκτός από την ποίηση, την οποία κατέκτησε σε πολύ μικρή ηλικία λατρεύοντας σχεδόν εμμονικά τον Λόρκα, ήταν πάντα ο έρωτας, τον οποίο έζησε σε κάθε έκφανσή του.

Δεν είχαν περάσει πολλά χρόνια αφότου είχε χωρίσει με τη Μαριάν και είχε επιστρέψει στη Νέα Υόρκη, τότε που σύχναζε στον κύκλο του «Factory», του Αντι Γουόρχολ και του «Hotel Chelsea», όταν ερωτεύτηκε τη δεύτερη μεγάλη μούσα του, τη Σουζάν Ελροντ, και αποφάσισε να επιστρέψει στην Υδρα. Εκείνη ήταν 19 ετών όταν τη γνώρισε στο ασανσέρ του ξενοδοχείου «Chelsea» και μέσα σε λίγες μέρες είχαν βρεθεί στο νησί του Αργοσαρωνικού.

Ωστόσο, ακόμα και όταν χώρισαν με τη Μαριάν, πάντοτε κρατούσαν επαφή και σέβονταν ο ένας τον άλλον, ξέροντας ότι ο έρωτάς τους ήταν συνώνυμος με τις πιο ωραίες, αθώες και ανέμελες στιγμές της ζωής τους. «Να ξέρεις πως πάντα σε αγαπούσα για την ομορφιά σου και τη σοφία σου, αλλά δεν χρειάζεται να πω περισσότερα, τα γνωρίζεις καλά», της έγραφε στην επιστολή που της έστειλε λίγο πριν πεθάνει.

Το γράμμα έκλεινε με μία μόνο φράση -δραματική υπόσχεση ή μεταφυσική διαίσθηση;-, «Τα λέμε σύντομα», την οποία έμελε ο ίδιος να εκπληρώσει με τον πιο τραγικό τρόπο. Εφυγε από τη ζωή τέσσερις μήνες μετά την αγαπημένη του Μαριάν, επιβεβαιώνοντας ότι τελικά οι μοιραίοι έρωτες δεν βγαίνουν από τα μυθιστορήματα, αλλά από τα γραφικά σοκάκια της Υδρας. Ενίοτε, μάλιστα, γυρίζονται και σε σειρά όπως αυτή η εξαιρετική, όπως όλα δείχνουν, παραγωγή που θα χαρούμε του χρόνου στις οθόνες μας. Μέχρι τότε «So long, Marianne».



Ειδήσεις σήμερα:

Ποια είναι η μυστηριώδης Ντάρια Τρεπόβα που συνελήφθη για τη δολοφονία του Ρώσου μπλόγκερ

Το… dna μίλησε: Η Τζούλια Γουέντελ δεν είναι η αγνοούμενη Μαντλίν ΜακΚαν

«Μπορείτε να με βοηθήσετε;» - Βίντεο ντοκουμέντο μετά τον εκτροχιασμό του τρένου στην Ολλανδία