Σακελλαροπούλου και Λάνθιμος στηρίζουν τη διάσωση του Ιντεάλ και του Άστορ
06.04.2023
13:50
Για μια πόλη «που κινδυνεύει να χάσει τη μνήμη της» μιλά η Πρόεδρος της Δημοκρατίας - Ανησυχία για τον αφανισμό των ιστορικών κινηματογράφων από το κέντρο της Αθήνας από τον σκηνοθέτη
Μηνύματα στήριξης για τη διάσωση των ιστορικών κινηματογράφων της Αθήνας, Ιντεάλ και Άστορ, εκφράζουν με δηλώσεις τους τόσο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου όσο και ο σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος.
Σε ανάρτησή της στο Facebook, η κυρία Σακελλαροπούλου επισημαίνει ότι η Αθήνα είναι «μια πόλη που κινδυνεύει να χάσει τη μνήμη της, ή ακριβέστερα, μια πόλη που επείγεται να εξαλείψει τα νεότερα μνημονικά της ίχνη, μαζί με τις αξίες που φέρουν, αξίες αισθητικές, πολιτισμικές, κοινωνικές».
Με το Ιντεάλ, το Άστορ και την Ίριδα να βρίσκονται σε κίνδυνο, οι κάτοικοι του κέντρου χάνουν χώρους « που δεν ήταν απλώς αίθουσες προβολής, αλλά κιβωτοί πολιτισμού» ενώ μαζί με τους ιστορικούς τόπους συνάθροισης, τα παλιά καφενεία ή εστιατόρια «χάνεται σταδιακά και η μνήμη της πόλης».
«Η πόλη, κάθε πόλη, είναι ένας ζωντανός οργανισμός σε συνεχή μεταμόρφωση, όπως και οι άνθρωποι που την κατοικούν. Αναζητεί όμως πάντοτε τις σταθερές της. Τα τοπόσημά της. Κι αυτά δεν είναι μόνο τα μνημεία της. Είναι τα σπίτια, τα καφενεία, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα, οι κήποι, οι πλατείες της, ό,τι, δηλαδή, προσδίδει σε μια πόλη ταυτότητα, ό,τι περιέχει την ιστορία των ανθρώπων, των αναζητήσεων, των παθών και των προσδοκιών τους, ό, τι συνέχει τους κατοίκους της. Αν κοπεί αυτό το ενοποιητικό νήμα, η πόλη χάνει τον άξονά της και ο καθένας από μας τη σύνδεση με τα ίδια του τα βιώματα» καταλήγει στη δήλωσή της.
Αναλυτικά η δήλωση της Προέδρου της Δημοκρατίας
Περπατώντας συχνά στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και ζώντας στην καρδιά του, βρίσκομαι συχνά μπροστά σ’ ένα παράδοξο: μια πόλη με πυκνή, πλούσια ιστορία και λαμπρά αρχαία μνημεία, να είναι ταυτόχρονα μια πόλη που κινδυνεύει να χάσει τη μνήμη της, ή ακριβέστερα, μια πόλη που επείγεται να εξαλείψει τα νεότερα μνημονικά της ίχνη, μαζί με τις αξίες που φέρουν, αξίες αισθητικές, πολιτισμικές, κοινωνικές.
Η ερημοποίηση της Σταδίου μας πληγώνει. Το καμένο κτίριο που στέγαζε τον «Απόλλωνα» και το «Αττικόν» παραμένει τραύμα ανεπούλωτο στον αστικό ιστό. Το «Ideal», το «Άστορ», η «Ίριδα» κινδυνεύουν. Χάνουμε κινηματογράφους που μας μύησαν στα «μυστικά του σινεμά σαν της ποιήσεως τη μαγεία», όπως έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος, γνωρίζοντάς μας μεγάλους δημιουργούς, που απόσταξαν στις εικόνες τους τη λυρική ουσία της ζωής. Χάνουμε τη μυσταγωγία της αίθουσας, τη γοητεία της συλλογικής εμπειρίας. Χάνουμε χώρους που δεν ήταν απλώς αίθουσες προβολής, αλλά κιβωτοί πολιτισμού. Καθώς αποκόπτονται, ένας ένας, από το σώμα της πόλης, όπως εξάλλου και άλλοι, ιστορικοί τόποι συνάθροισης, παλιά καφενεία ή εστιατόρια που κάποτε αποτέλεσαν πυκνωτές της αθηναϊκής πνευματικής ζωής, χάνεται, σταδιακά, και η μνήμη της πόλης.
Όταν αναφέρομαι σε απώλεια μνήμης δεν μιλώ για μνήμη ιστορική, αλλά για ζώσα μνήμη, μνήμη βιωμένη, παρούσα στον τρόπο που ζούμε το παρόν και σχεδιάζουμε το μέλλον. Μνήμη που δεν έχει σχέση με την στειρότητα ή την καθήλωση της νοσταλγίας, αλλά με την ικανότητα αναδημιουργίας του παρελθόντος με βάση τις δυνατότητες του σήμερα και τις υποσχέσεις του αύριο. Γιατί η υποδοχή του μέλλοντος δεν σημαίνει ρήξη με ό,τι προϋπήρξε, αλλά εγγραφή στη συνέχεια. Δεν σημαίνει απάλειψη των ιχνών του παρελθόντος, αλλά ένταξή τους σε μια αστική εμπειρία που πλουτίζει από την παρουσία τους.
Η πόλη, κάθε πόλη, είναι ένας ζωντανός οργανισμός σε συνεχή μεταμόρφωση, όπως και οι άνθρωποι που την κατοικούν. Αναζητεί όμως πάντοτε τις σταθερές της. Τα τοπόσημά της. Κι αυτά δεν είναι μόνο τα μνημεία της. Είναι τα σπίτια, τα καφενεία, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα, οι κήποι, οι πλατείες της, ό,τι, δηλαδή, προσδίδει σε μια πόλη ταυτότητα, ό,τι περιέχει την ιστορία των ανθρώπων, των αναζητήσεων, των παθών και των προσδοκιών τους, ό, τι συνέχει τους κατοίκους της. Αν κοπεί αυτό το ενοποιητικό νήμα, η πόλη χάνει τον άξονά της και ο καθένας από μας τη σύνδεση με τα ίδια του τα βιώματα.
«Εκφράζω τη συμπαράστασή μου στην προσπάθεια να διασωθούν»
Το δικό του μήνυμα στήριξης για τη διάσωση των δύο εμβληματικών και ιστορικών κινηματογράφων Ιντεάλ και Άστορ έστειλε και ο σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος, στον οποίο απευθύνθηκε η Feelgood Entertainment.
Ο βραβευμένος σκηνοθέτης ένωσε τη φωνή του «με όσους εκφράζουν την ανησυχία τους για τον αφανισμό των ιστορικών κινηματογράφων από το κέντρο της Αθήνας» και δήλωσε τη συμπαράστασή του στην προσπάθεια να διασωθούν.
«Νιώθω ότι είναι αυτονόητο να καταλαβαίνουμε την αξία τους κοινωνικά και πολιτιστικά και να παρακαλέσω τους αρμόδιους και όσους έχουν την πραγματική δύναμη να κάνουν αυτό που είναι απαραίτητο και να χαρακτηριστούν οι κινηματογράφοι διατηρητέοι και να συνεχίσουν τη λειτουργία τους και το έργο τους» τόνισε.
Σε ανάρτησή της στο Facebook, η κυρία Σακελλαροπούλου επισημαίνει ότι η Αθήνα είναι «μια πόλη που κινδυνεύει να χάσει τη μνήμη της, ή ακριβέστερα, μια πόλη που επείγεται να εξαλείψει τα νεότερα μνημονικά της ίχνη, μαζί με τις αξίες που φέρουν, αξίες αισθητικές, πολιτισμικές, κοινωνικές».
Με το Ιντεάλ, το Άστορ και την Ίριδα να βρίσκονται σε κίνδυνο, οι κάτοικοι του κέντρου χάνουν χώρους « που δεν ήταν απλώς αίθουσες προβολής, αλλά κιβωτοί πολιτισμού» ενώ μαζί με τους ιστορικούς τόπους συνάθροισης, τα παλιά καφενεία ή εστιατόρια «χάνεται σταδιακά και η μνήμη της πόλης».
«Η πόλη, κάθε πόλη, είναι ένας ζωντανός οργανισμός σε συνεχή μεταμόρφωση, όπως και οι άνθρωποι που την κατοικούν. Αναζητεί όμως πάντοτε τις σταθερές της. Τα τοπόσημά της. Κι αυτά δεν είναι μόνο τα μνημεία της. Είναι τα σπίτια, τα καφενεία, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα, οι κήποι, οι πλατείες της, ό,τι, δηλαδή, προσδίδει σε μια πόλη ταυτότητα, ό,τι περιέχει την ιστορία των ανθρώπων, των αναζητήσεων, των παθών και των προσδοκιών τους, ό, τι συνέχει τους κατοίκους της. Αν κοπεί αυτό το ενοποιητικό νήμα, η πόλη χάνει τον άξονά της και ο καθένας από μας τη σύνδεση με τα ίδια του τα βιώματα» καταλήγει στη δήλωσή της.
Αναλυτικά η δήλωση της Προέδρου της Δημοκρατίας
Περπατώντας συχνά στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας και ζώντας στην καρδιά του, βρίσκομαι συχνά μπροστά σ’ ένα παράδοξο: μια πόλη με πυκνή, πλούσια ιστορία και λαμπρά αρχαία μνημεία, να είναι ταυτόχρονα μια πόλη που κινδυνεύει να χάσει τη μνήμη της, ή ακριβέστερα, μια πόλη που επείγεται να εξαλείψει τα νεότερα μνημονικά της ίχνη, μαζί με τις αξίες που φέρουν, αξίες αισθητικές, πολιτισμικές, κοινωνικές.
Η ερημοποίηση της Σταδίου μας πληγώνει. Το καμένο κτίριο που στέγαζε τον «Απόλλωνα» και το «Αττικόν» παραμένει τραύμα ανεπούλωτο στον αστικό ιστό. Το «Ideal», το «Άστορ», η «Ίριδα» κινδυνεύουν. Χάνουμε κινηματογράφους που μας μύησαν στα «μυστικά του σινεμά σαν της ποιήσεως τη μαγεία», όπως έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος, γνωρίζοντάς μας μεγάλους δημιουργούς, που απόσταξαν στις εικόνες τους τη λυρική ουσία της ζωής. Χάνουμε τη μυσταγωγία της αίθουσας, τη γοητεία της συλλογικής εμπειρίας. Χάνουμε χώρους που δεν ήταν απλώς αίθουσες προβολής, αλλά κιβωτοί πολιτισμού. Καθώς αποκόπτονται, ένας ένας, από το σώμα της πόλης, όπως εξάλλου και άλλοι, ιστορικοί τόποι συνάθροισης, παλιά καφενεία ή εστιατόρια που κάποτε αποτέλεσαν πυκνωτές της αθηναϊκής πνευματικής ζωής, χάνεται, σταδιακά, και η μνήμη της πόλης.
Όταν αναφέρομαι σε απώλεια μνήμης δεν μιλώ για μνήμη ιστορική, αλλά για ζώσα μνήμη, μνήμη βιωμένη, παρούσα στον τρόπο που ζούμε το παρόν και σχεδιάζουμε το μέλλον. Μνήμη που δεν έχει σχέση με την στειρότητα ή την καθήλωση της νοσταλγίας, αλλά με την ικανότητα αναδημιουργίας του παρελθόντος με βάση τις δυνατότητες του σήμερα και τις υποσχέσεις του αύριο. Γιατί η υποδοχή του μέλλοντος δεν σημαίνει ρήξη με ό,τι προϋπήρξε, αλλά εγγραφή στη συνέχεια. Δεν σημαίνει απάλειψη των ιχνών του παρελθόντος, αλλά ένταξή τους σε μια αστική εμπειρία που πλουτίζει από την παρουσία τους.
Η πόλη, κάθε πόλη, είναι ένας ζωντανός οργανισμός σε συνεχή μεταμόρφωση, όπως και οι άνθρωποι που την κατοικούν. Αναζητεί όμως πάντοτε τις σταθερές της. Τα τοπόσημά της. Κι αυτά δεν είναι μόνο τα μνημεία της. Είναι τα σπίτια, τα καφενεία, οι κινηματογράφοι και τα θέατρα, οι κήποι, οι πλατείες της, ό,τι, δηλαδή, προσδίδει σε μια πόλη ταυτότητα, ό,τι περιέχει την ιστορία των ανθρώπων, των αναζητήσεων, των παθών και των προσδοκιών τους, ό, τι συνέχει τους κατοίκους της. Αν κοπεί αυτό το ενοποιητικό νήμα, η πόλη χάνει τον άξονά της και ο καθένας από μας τη σύνδεση με τα ίδια του τα βιώματα.
«Εκφράζω τη συμπαράστασή μου στην προσπάθεια να διασωθούν»
Το δικό του μήνυμα στήριξης για τη διάσωση των δύο εμβληματικών και ιστορικών κινηματογράφων Ιντεάλ και Άστορ έστειλε και ο σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος, στον οποίο απευθύνθηκε η Feelgood Entertainment.
Ο βραβευμένος σκηνοθέτης ένωσε τη φωνή του «με όσους εκφράζουν την ανησυχία τους για τον αφανισμό των ιστορικών κινηματογράφων από το κέντρο της Αθήνας» και δήλωσε τη συμπαράστασή του στην προσπάθεια να διασωθούν.
«Νιώθω ότι είναι αυτονόητο να καταλαβαίνουμε την αξία τους κοινωνικά και πολιτιστικά και να παρακαλέσω τους αρμόδιους και όσους έχουν την πραγματική δύναμη να κάνουν αυτό που είναι απαραίτητο και να χαρακτηριστούν οι κινηματογράφοι διατηρητέοι και να συνεχίσουν τη λειτουργία τους και το έργο τους» τόνισε.
Ειδήσεις σήμερα:
Κυριάκος Μητσοτάκης: Παρά τις μεγάλες φουρτούνες, η ΝΔ κι εγώ ήμασταν συνεπείς στις δεσμεύσεις
«Αλλάζω Συσκευή»: Μπαίνουν πάνω από 100.000 νέοι δικαιούχοι στο πρόγραμμα - Πώς θα ειδοποιηθούν
Αφγανός 22 ετών άρπαξε 15χρονη - Συνελήφθη σε ξενοδοχείο στην Ομόνοια
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr