Το «Θείο Πάθος» και ο Μύθος στην Όπερα με τη φωνή της Μαρίτα Παπαρίζου
Μια ιδανική οπερατική βραδιά, τη Μεγάλη Δευτέρα με τον τίτλο «Cosmos» στο ΚΠΙΣΝ με την διεθνώς διακεκριμένη Ελληνίδα κοντράλτο Μαρίτα Παπαρίζου, η οποία μιλάει στο «Πρώτο Θέμα»
Συνέντευξη στην Τίνα Μανδηλαρά
Μια ξεχωριστή βραδιά, στο κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδας ετοιμάζει το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) τη Μεγάλη Δευτέρα 10 Απριλίου στις 20.30 καθώς υποδέχεται για δεύτερη φορά στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος τους Σολίστες της Βενετίας (I Solisti Veneti), την πιο φημισμένη Ορχήστρα Δωματίου της Ιταλίας, μαζί με τη αναγνωρισμένη Ελληνίδα κοντράλτο Μαρίτα Παπαρίζου, που θα μας ταξιδέψουν στον κόσμο του Θείου και του Μύθου. Την ορχήστρα διευθύνει ο καταξιωμένος μαέστρος Giuliano Carella. Η Μαρίτα Παπαρίζου μιλάει στο «Πρώτο Θέμα» για την τέχνη της, τις σπουδές της, τις μεγάλες της εμφανίσεις στα θέατρα όλου του κόσμου.
-Σας είδαμε, για μια ακόμα φορά, να κατακτάτε τον ιταλικό κόσμο με τη φωνή σας με την πρόσφατη εμφάνισή σας στο Concerto di Pasqua και έχει κανείς την αίσθηση ότι η Ιταλία είναι μουσικά ο τόπος σας. Είναι έτσι;
Η Ιταλία είναι ο τόπος που γεννήθηκε η όπερα, αλλά η έμπνευση ήταν η Ελλάδα και η προσπάθεια αναβίωσης της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Γι αυτό όπως κάθε λυρική καλλιτέχνις θεωρώ κι εγώ τη χώρα αυτή πολιτιστική μου πατρίδα, αν και ως καλλιτέχνις εν γένει προτιμώ να θεωρώ εαυτόν μουσικό πολίτη του κόσμου, με έδρα την υφήλιο. Σίγουρα μου είναι πάντα οικείο όταν εμφανίζομαι στην Ιταλία και μάλιστα ετοιμάζω άμεσα και κάτι ακόμα, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το ανακοινώσω ακόμα...τι θα λέμε άλλωστε τον επόμενο μήνα
-Ποια είναι η πιο αξέχαστη, για εσάς, εμφάνιση και σε ποιο θέατρο;
Θα μου επιτρέψετε να σας πω δύο και όχι μία, η μεν έχει να κάνει με την πρώτη μου συνεργασία με τον Claudio Scimone, στο Théâtre des Champs-Élysées, σε ένα υπέροχο κονσέρτο στο Παρίσι και η δεύτερη με το ρόλο της Κίρκης στον «Telemaco» του Γκλουκ, αλλά όχι στο ντεμπούτο του ρόλου στο Λονδίνο, μα στο δικό μας Ηρώδειο, ήταν κάτι το μαγικό να πρωταγωνιστώ για πρώτη φορά σε αυτό το χώρο…
-Πείτε μας τα πιο σημαντικά στάδια στην καριέρα σας και ποιοι υπήρξαν, αν υπήρξαν, οι αγαπημένοι σας μέντορες;
Σίγουρα ο πρώτος μου ρόλος, αυτός του Onaro, στην όπερα του Πόρπορα «Arianna in Nasso», μιας και ήταν «σημαδιακός» για τη μελλοντική μου ενασχόληση με το μπαρόκ, οι δισκογραφικές μου συνεργασίες τόσο με το Γιώργο Πέτρου, όσο και με τον Claudio Scimone, ο ρόλος του Tancredi στο Μόντε Κάρλο, αλλά και στο τηλεοπτικό ανέβασμα με την ΕΡΤ, η Carmen μου στη Λάρισα, που βραβεύτηκε από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών...τι να βάλω και τι να αφήσω; Όσο για τους μέντορες σίγουρα θα πρέπει να συμπεριλάβω τον αγαπημένο μου δάσκαλο στο Μιλάνο Roberto Coviello, και τους δυο αγγέλους μου μιας και είναι πια στο περιβόλι του ουρανού, την αξεπέραστη Janine Reiss, που μου δίδαξε τη γαλλική όπερα και φυσικά για ακόμη μία φορά θα αναφερθώ στον στον ιδρυτή των Solisti Veneti, τον μπαρόκ «μπαμπά» μου, τον Claudio Scimone. Επιτρέψτε μου, όμως, να σας αναφέρω πως πέρα από μέντορες το επάγγελμά μας χρειάζεται και μαικήνες, όπως ας πούμε συνέβη στο πρόσφατο και πολύ επιτυχημένο Concerto di Pasqua, όπου μέρος των εξόδων και δη των μεταφορών καλύφθηκε εξ ολοκλήρου από τον κ. Νίκο Τουρβά της Aegean Experience, ενώ για την εδώ διοργάνωση συνεισφέρει παράλληλα, πέρα από το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και το ΥΠΠΟΑ, η ιταλική εταιρεία MAPEI...ας μην ξεχνάμε πως θεσμός της χορηγίας πρωτοεμφανίστηκε στην αρχαία Αθήνα, για το ανέβασμα των τραγωδιών και κωμωδιών, που ουσιαστικά αποτέλεσαν την έμπνευση για την δημιουργία της όπερας, όπως προανέφερα, αλλά και κατά πολύ για το κονσέρτο μας.
-Έχετε καταφέρει μεθοδικά και σταθερά να βρίσκεστε πάντα στην πρώτη γραμμή και έχετε εμφανιστεί σε διαφορετικές χώρες αλλά και μπροστά σε επιφανείς-ακόμα και σε εστεμμένους! Πόσο εύκολο, όμως, είναι για μια μέτζο σοπράνο να κατακτήσει τον κόσμο από μια μικρή χώρα την Ελλάδα;
Κλείσιμο
Κατ' αρχήν ας ξεκινήσουμε από μια διαφοροποίηση, είμαι κοντράλτο κι όχι μέτζο σοπράνο, ίσως όχι ιδιαίτερης σημασίας για το ευρύ κοινό, αλλά σημαντική για εμάς τους μουσικούς. Τώρα σε ό,τι αφορά το μέγεθος της Ελλάδας μας, ούτε την Κάλλας εμπόδισε, ούτε την Μπάλτσα, ούτε το Ζαχαρίου, ούτε τον Καβάκο, για να μη μιλήσω για τους επιστήμονες μας, φαίνεται πως κάτι έχει το ελληνικό DNA, που το κάνει επικρατές έναντι των άλλων...τι να πω; Το σίγουρο είναι πως τίποτα δεν επιτυγχάνεται αν δεν υπάρχει επιμονή και υπομονή, για να ανέβει κανείς, αλλά και να διατηρηθεί, φανταστείτε μας σαν πρωταθλητές διαρκείας...ειδικά μία κοντράλτο μπορεί να τραγουδά ως και τα 70 της!!!
Τι έχουμε να περιμένουμε από την επικείμενη εμφάνιση σας με μπαρόκ άριες στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος;
Έχοντας ήδη την εμπειρία από την Ιταλία και από την αντίδραση του εκεί κοινού, η οποία ήταν συγκλονιστική, και γνωρίζοντας την ανταπόκριση του ελληνικού κοινού θα έλεγα να ετοιμαστείτε για για ένα πολύ δυνατό χειροκρότημα σε φωνητικούς ακροβατισμούς, σε υπέροχα κονσέρτα, σε λεγκάτες γραμμές, σε μια υπέροχη ορχήστρα και το νέο της πια και πολύ δραστήριο και σπουδαίο μαέστρο Giuliano Carella, που έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα...και σας εγγυώμαι έρχεται με πολλά «γκάζια»...ελάτε να συνδυάσουμε το θείο με το μύθο, τα υπόλοιπα επί σκηνής...Λυρικής...στην αίθουσα «Σταύρος Νιάρχος».
