Εθνική Πινακοθήκη: Διοργανώνει ομαδική έκθεση για τον μεταπολεμικό μετασχηματισμό των πόλεων
Με έργα 77 σημαντικών εικαστικών δημιουργών και κινηματογραφιστών - Δείτε φωτογραφίες
Τις δεκαετίες του ραγδαίου μετασχηματισμού της μεταπολεμικής Ελλάδας παρακολουθεί η έκθεση με τίτλο «Αστυγραφία/Urbanography. Η ζωή της πόλης τις δεκαετίες 1950-1970» που θα εγκαινιαστεί στην Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου στις 21 Ιουνίου. Πρόκειται για μια ομαδική, θεματική έκθεση για το αστικό βίωμα έτσι όπως αυτό αποτυπώνεται μέσα από το βλέμμα εικαστικών δημιουργών και κινηματογραφιστών.
Η έκθεση επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στην αστικοποίηση και τον τρόπο που ο άνθρωπος συμμετέχει ή αντιστέκεται στη νέα συνθήκη που τού υπαγορεύει το ολοένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον του.
Για την ανίχνευση της ανθρώπινης εμπειρίας του αστικού βιώματος «επιστρατεύονται» οι εικαστικές τέχνες –ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, εγκαταστάσεις, φωτογραφία, σχέδια και αφίσες– αλλά και αποσπάσματα από τον δημοφιλή ελληνικό κινηματογράφο, ταινίες κριτικού ρεαλισμού και έκκεντρες αφηγήσεις.
Παρουσιάζοντας 77 δημιουργούς, μεταξύ των οποίων οι Γιάννης Μόραλης, Χρόνης Μπότσογλου, Δημήτρης Μυταράς, Αλέκος Φασιανός, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Θόδωρος Αγγελόπουλος, Μιχάλης Κακογιάννης, Ντίνος Δημόπουλος, Νίκος Κούνδουρος κ.α., 202 εικαστικά έργα και 21 ταινίες, η «Αστυγραφία» επιχειρεί να χαρτογραφήσει το συνολικό εύρος της έννοιας «αστικό βίωμα» σκιαγραφώντας το κοινωνικό υποκείμενο εντός της πόλης, με όλη τη γοητεία που μπορεί να του ασκεί αλλά και με όλους τους περιορισμούς ή και τους αποκλεισμούς που τη συνοδεύουν.
«Οι καλλιτέχνες ερμηνεύουν την πόλη όχι μόνο ως δομημένο περιβάλλον που τους εμπεριέχει, αλλά και ως καθημερινό βίωμα, ένα πλαίσιο με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι είτε με όρους αναγνώρισης, ασφάλειας και αποδοχής είτε με όρους ανίχνευσης, διαπραγμάτευσης και σύγκρουσης» εξηγεί η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης και επιμελήτρια της έκθεσης, Συραγώ Τσιάρα.
Κλείσιμο
Σύμφωνα με το επιμελητικό σκεπτικό, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αστικοποίηση, η ανοικοδόμηση και η μετανάστευση –εσωτερική και εξωτερική– προσδιορίζουν καθοριστικά το πλαίσιο των ραγδαίων αλλαγών που συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία. Το αστικό τοπίο μεταβάλλεται ριζικά με την αντιπαροχή και τη σταδιακή εξαφάνιση της μονοκατοικίας. Η καθημερινή ζωή αλλάζει με την εξάπλωση της αστικής κουλτούρας, την ανάδυση της κοινωνίας του θεάματος και της κατανάλωσης, τις νέες εμπειρίες που προσφέρει η πόλη. Η πόλη γίνεται το κατεξοχήν πεδίο συγκρότησης ταυτοτήτων για εσωτερικούς και εξωτερικούς μετανάστες, ενώ η κλίμακα, ο ορίζοντας και η αίσθηση αλλάζουν δραματικά με την κατασκευή πολυκατοικιών και σύγχρονων εμπορικών καταστημάτων, τη διάνοιξη δρόμων, τη δημιουργία πλατειών, την πύκνωση της κυκλοφορίας ανθρώπων και οχημάτων. Διαμορφώνονται καινούργιες σχέσεις ανάμεσα στο μητροπολιτικό κέντρο, τη συνοικία, το προάστιο, τις προσφυγικές γειτονιές, την εκτός σχεδίου αυθαίρετη δόμηση. Ενώ το μέσο βιοτικό επίπεδο βελτιώνεται, ταυτόχρονα εμφανίζονται νέοι κοινωνικοί διαχωρισμοί και αποκλεισμοί.
Οι καλλιτέχνες ερμηνεύουν τις αλλαγές που συμβαίνουν στο αστικό τοπίο, την ανθρωπογεωγραφία και τη διασύνδεση υλικού και έμψυχου περιβάλλοντος, παρελθόντος και παρόντος. Αρχικά κυριαρχούν η νοσταλγία, οι στερεοτυπικές ή εξιδανικευτικές αφηγήσεις μιας ιδιαίτερης αστικής ταυτότητας που αλλοιώνεται μαζί με τα νεοκλασικά σπίτια που καταπίνουν οι οικοδομές, ενώ η τέχνη προσπαθεί να διασώσει την πόλη που εξαφανίζεται. Καθώς οι καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις του αστικού μετασχηματισμού συλλαμβάνουν ένα νοερό παλίμψηστο εμπειριών και συναισθημάτων σε μια φαντασιακή συνύπαρξη διαφορετικών εποχών, το έργο τέχνης αποκτά σκηνογραφική διάσταση. Η πόλη επινοείται ως σκηνικό, οι δημιουργοί επιλέγουν την οπτική γωνία και συνθέτουν το κάδρο αντλώντας αναφορές από την πραγματικότητα, τη μνήμη και την επιθυμία. Κατά τη δεκαετία του 1960 αναδεικνύεται η ρεαλιστική πρόθεση ορισμένων δημιουργών να επισημάνουν τα προβλήματα και τις αντιθέσεις της καθημερινής ζωής στη μεγαλούπολη με κριτική ματιά. Προς το τέλος της ιστορικής περιόδου που εξετάζει η έκθεση, η υλικότητα αποκτά καινούργιο νόημα στο έργο καλλιτεχνών που εξετάζουν εννοιολογικά τη διάσταση του αστικού βιώματος.
Από τα 202 συνολικά εικαστικά έργα που περιλαμβάνει η έκθεση, τα μισά προέρχονται από τη Συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης και τα υπόλοιπα αποτελούν δάνειο από δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές.
Επιπλέον, στο πλαίσιο της έκθεσης προβάλλονται 21 κινηματογραφικές ταινίες (αποσπάσματα από 17 ταινίες μεγάλου μήκους και 4 πλήρεις ταινίες μικρού μήκους). Αρθρώνεται σε 7 ενότητες που φέρουν τους τίτλους: «Σκηνογραφία», «Νοσταλγία», «Γιαπί», «Κοντινό Πλάνο», «Θέαμα», «Όνειρα και Συγκρούσεις», «Υλικότητες».
Η έκθεση θα συνοδεύεται από παράλληλες δράσεις, ξεναγήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, δημόσιες δράσεις θεωρητικού και διακαλλιτεχνικού χαρακτήρα κ.ά.–, το πλήρες πρόγραμμα των οποίων θα ανακοινωθεί σύντομα ενώ θα παρουσιαστεί και ο κατάλογος της έκθεσης, μια έκδοση στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα.
Οδηγός εκλογών 2023: Πως ψηφίζω - Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για την ΝΕΑ εκλογική αναμέτρηση
Εκλογές 2023:Όλες οι ειδήσεις για την ΝΕΑ εκλογική αναμέτρηση, τον προεκλογικό αγώνα των κομμάτων, τις δημοσκοπήσεις, τα αποτελέσματα των εκλογών, τα exit polls.
Το Δημοτικό είναι η σημαντικότερη εκπαιδευτική βαθμίδα, εκεί όπου τα παιδιά ανακαλύπτουν τις δυνατότητές τους και προετοιμάζονται για την εκπαιδευτική τους πορεία αλλά και για ολόκληρη τη ζωή τους
Η AVIN φέρνει γιορτινή διάθεση και ξεχωριστά δώρα αυτές τις γιορτές! Από την 1η Δεκεμβρίου μέχρι και τις 7 Ιανουαρίου, κάθε επίσκεψη στα ομώνυμα πρατήρια μπορεί να σας φέρει λίγο πιο κοντά στο να κερδίσετε τα έξοδα του αυτοκινήτου σας για έναν ολόκληρο χρόνο.
