Στον «αέρα» τα Θέατρα Βράχων και το Φεστιβάλ του Βύρωνα - Υπέρ των ιδιωτών η απόφαση του Αρείου Πάγου

Αβέβαιο είναι πλέον το μέλλον των θεάτρων Βράχων, που φιλοξενούν, εδώ και περισσότερα από 30 χρόνια, το μεγάλο και δημοφιλές Φεστιβάλ «Στη Σκιά των Βράχων» στο οποίο συρρέουν κάθε καλοκαίρι χιλιάδες κόσμου για να παρακολουθήσουν μουσικές και θεατρικές παραστάσεις. Ο Άρειος Πάγος απέρριψε την αίτηση αναίρεσης, που είχαν καταθέσει το Ελληνικό Δημόσιο και οι δήμοι Βύρωνα και Δάφνης – Υμηττού, της απόφασης που εξέδωσε το Εφετείο του 2020 με την οποία κατοχύρωνε την κυριότητα της έκτασης στους ιδιώτες που την διεκδικούν.

Η σχετική απόφαση αφορά σε μια έκταση 104 στρεμμάτων του Λόφου Κοπανά, στα παλαιά λατομεία όπου βρίσκονται σήμερα τα Θέατρα Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» και Άννα Συνοδινού, τρία γήπεδα 5×5, ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και ένα κλειστό γήπεδο μπάσκετ καθώς και το Κοινωνικό Μαγειρείο του Δήμου που στεγάστηκε τα τελευταία χρόνια στο πρώην αναψυκτήριο «Άστρα».

Η εκτέλεση της απόφασης του Αρείου Πάγου, η οποία βγήκε σχεδόν ένα χρόνο μετά την εκδίκαση της υπόθεσης, αντιστοιχεί σε άμεση διακοπή όλων των πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται στη συγκεκριμένη περιοχή αυτή την περίοδο κατά την οποία μάλιστα το Φεστιβάλ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Παρόλα αυτά οι δήμαρχοι Βύρωνα και Δάφνης – Υμηττού, Γρηγόρης Κατωπόδης και Τάσος Μπινίσκος αντίστοιχα δηλώνουν έτοιμοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους με βασικό «όπλο» την πρόσφατη απόφαση της αρμόδιας επιτροπής του υπουργείου Περιβάλλοντος με την οποία κατοχυρώθηκε ο δασικός χαρακτήρας του Λόφου Κοπανά και ζητώντας, παράλληλα, την στήριξη της νέας κυβέρνησης στο πάγιο αίτημά τους να παραμείνουν ζωντανά τα θέατρα αλλά και οι αθλητικοί χώροι.

«Η απόφαση αυτή είναι μια δυσάρεστη εξέλιξη, η οποία ωστόσο δεν μας βρίσκει απροετοίμαστους. Όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούμε από κοντά την πορεία της υπόθεσης στην οποία μάλιστα είχαμε πρόσφατα μια πολύ θετική εξέλιξη, καθώς η αρμόδια επιτροπή του Υπουργείου Περιβάλλοντος κατοχύρωσε τελεσίδικα τον δασικό χαρακτήρα του Λόφου Κοπανά» αναφέρουν σε κοινή τους δήλωση οι δύο δήμαρχοι και προσθέτουν: «Στο πλαίσιο αυτό σκοπεύουμε να εντείνουμε τις προσπάθειές μας επιδιώκοντας κατ’ αρχάς συνάντηση με αρμόδιους υπουργούς της κυβέρνησης, προκειμένου να δοθεί άμεση λύση στο ζήτημα μετά την τελευταία αυτή εξέλιξη. Παράλληλα δηλώνουμε αποφασισμένοι να αξιοποιήσουμε κάθε πρόσφορο μέσο ώστε ο χώρος να παραμείνει, ανοικτός, δημόσιος, ελεύθερος στην υπηρεσία της κοινωνίας των πολιτών».

Επισημαίνουν επίσης πως «αν δεν βρεθεί λύση μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου, οι δυο δήμοι θα πρέπει να αποχωρήσουν από την έκταση που φιλοξενεί τα δυο θέατρα Βράχων «Μελίνα Μερκούρη» και «Άννα Συνοδινού» και από πολλές άλλες εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας και άθλησης και παράλληλα κινδυνεύουν να πληρώσουν υπέρογκες αποζημιώσεις στους ιδιώτες για το σύνολο των ετών που διοργανώνονταν τα Φεστιβάλ «Στη Σκιά των Βράχων» και «Υμηττού» τα τελευταία 37 χρόνια.»

Το χρονικό της δικαστικής διαμάχης
Η δικαστική διαμάχη ξεκίνησε το 2003 όταν 16 ιδιώτες κατέθεσαν τις πρώτες αγωγές ισχυριζόμενοι πως η συγκεκριμένη έκταση τούς ανήκει παρότι η φιλοξενία των πολιτιστικών εκδηλώσεων είχε ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίας του ΄80. Το Ελληνικό Δημόσιο απάντησε πως η περιοχή αποτελείται από δασικές εκτάσεις οι οποίες έχουν περιέλθει στην κυριότητά του και οι Δήμοι Βύρωνα και Δάφνης – Υμηττού δικαιώθηκαν, πρωτόδικα, το 2016.

Την επόμενη χρονιά, ωστόσο, οι φερόμενοι ως δικαιούχοι προσέφυγαν στο Εφετείο το οποίο, το 2020, κατοχύρωσε την κυριότητα της έκτασης σε εκείνους υιοθετώντας το βασικό επιχείρημά τους ότι ο Οργανισμός Σχολικών Κτηρίων, προέβη σε κανονική εξαγορά από τους ίδιους συγκεκριμένης έκτασης προκειμένου να ανοικοδομήσει σχολικά συγκρότημα.

Την ημέρα της εκδίκασης της υπόθεσης στον Άρειο Πάγο, τον περασμένο Μάιο, το δυναμικό παρών είχαν δώσει πολλοί εκπρόσωποι των εμπλεκόμενων δήμων αλλά και απλοί πολίτες ζητώντας να διαφυλαχτεί η πολιτιστική και αθλητική δραστηριότητα που έχει αναπτυχθεί όλα αυτά τα χρόνια στην περιοχή η οποία συμβάλει τα μέγιστα στην αστική ποιότητα ζωής.