Το protothema.gr στην πρεμιέρα της παράστασης Dalida-La Diva στο Παλλάς, αφιερωμένη στη γυναίκα-μύθο Δαλιδά με πρωταγωνίστρια την Όλγα Βενέτη
Ένα μεγάλο στοίχημα κερδήθηκε για την ερμηνεύτρια Όλγα Βενέτη, η οποία κατάφερε να μεταφέρει όλη τη ζωή, το πάθος και τα τραγούδια της μοναδικής Δαλιδά στη σκηνή μέσα από ένα μοναδικό υπερθέαμα που ζωντάνεψε όλο το κλίμα του κόσμου της αξέχαστης ερμηνεύτριας: το συναίσθημα, τη μαγεία του θεάματος, βγαλμένο από μια άλλη εποχή, τα κουστούμια-τρομερή η δουλειά της Ντένης Βαχλιώτη που είχε μελετήσει με ακρίβεια όλες τις εμφανίσεις της Δαλιδά-και κυρίως τη διαμαντένια φωνή μιας ερμηνεύτριας που έγινε παγκόσμιος μύθος σημειώνοντας ρεκόρ πωλήσεων αλλά και περνώντας από την τεράστια φήμη στην κατάθλιψη και τελικά στην αυτοκτονία. Για δυο ώρες η Όλγα Βενέτη έγινε η Δαλιδά: άλλοτε χαρούμενη, με το μπρίο που επέβαλαν οι εμφανίσεις της Δαλιδά, άλλοτε αισθαντική στα πιο μελωδικά τραγούδια της, άλλοτε μελαγχολική και άλλοτε πιο παιχνιδιάρα-ειδικά στην πιο ντίσκο εκδοχή της.
Με το που βγήκε στη σκηνή με το χαρακτηριστικό «Gi Gi In Paradiso»- αφιερωμένο στον πολυαγαπημένο της Τζι Τζι, που έφυγε νωρίς από τη ζωή, φάνηκε ότι η ερμηνεύτρια είχε «φορέσει» την προσωπικότητα της Δαλιδά σε κάθε πτυχή του ρόλου και της ζωής της-από το ζενίθ της δόξας της ως τις πιο προσωπικές, εσωστρεφείς της στιγμές. Υπέροχα αισθησιακή η Δαλιδά της Βενέτη στο «Besame Mucho», πιο ανάλαφρη στο «Mammy Blue», απόλυτα υποβλητική στο “Il Venait d'avoir 18 ans”. Και αν η φωνητική επάρκεια και διαμαντένια ακρίβεια είναι αυτή που βοήθησε ώστε τα τραγούδια να ακουστούν με αντίστοιχα μεστό τρόπο και με την πληρότητα της σκηνής που εξασφάλιζε κάθε εμφάνιση της Δαλιδά, η δύναμη της ερμηνείας και της παρουσίας είναι που έδωσε “σώμα” στα τραγούδια και μετέτρεψε τη μουσική εμφάνιση σε μια θεατρική παραγωγή. Η ερωτευμένη Δαλιδά το “Besame mucho” είχε ταυτόχρονα συναίσθημα και μελαγχολία αλλά και την ακριβή μοναδικότητα που ξέρουν να κερδίζουν μόνο οι μεγάλες ντίβες.
Από το “Paroles, Paroles', στο οποίο η Βενέτη κράτησε τη δέουσα ειρωνεία έως το ατμοσφαιρικό “Portofino”-στο οποίο έκλεισα τα μάτια και νόμιζα πραγματικά ότι άκουγα τη Δαλιδά-δεν υπήρξε καμία πτυχή της ζωής και της προσωπικότητας που να μην βγήκε στο προσκήνιο. Άκρως κατατοπιστικά τα κείμενα που συνόδευσαν την παράσταση αλλά και τα εντυπωσιακά εικαστικά βίντεο που ξαναζωντάνεψαν όλη την ατμόσφαιρα της εποχής. Συμπερασματικά μιλώντας ένα όνειρο ζωής που ήταν για την Όλγα Βενέτη, όπως είχε δηλώσει στις συνεντεύξεις της η Δαλιδά κατάφερε να μετατραπεί σε μια μοναδική μουσική παράσταση και υπερθέαμα-με την ίδια να έχει δώσει ήδη δείγματα σε συναυλίες της σε μουσικούς χώρους όπως το Μέγαρο Μουσικής, το Γυάλινο Μουσικό θέατρο, το Half Note κ.α. Άλλοτε συγκινητική στο “Τρένο φεύγει στις οχτώ” και άλλοτε εξωτική στο “Salma ya salama” και άλλοτε ξεσηκωτική κάνοντας μας να σηκωθούμε κυριολεκτικά από τις καρέκλες μας στο “Il faut danser reggae” η Όλγα Βενέτη ήταν όλες οι εκδοχές της Δαλιδά, σε διαφορετικές στιγμές της ζωή της.
Ειδικά η σπαραχτική ερμηνεία του “Je Suis Malade” στο κλείσιμο της παράστασης, είναι μια από τις καλύτερες που έχουμε δει σήκωσε όρθιο το κοινό-και θα μείνει ανεξίτηλη στις μνήμες μας. Στη σκηνοθεσία ο Γιώργος Βάλαρης που κατάφερε να μετατρέψει τη Δαλιδά σε μια μοναδική παράσταση φωτίζοντας κάθε πτυχή του βίου και της προσωπικότητας της. Ευχόμαστε να υπάρχει συνέχεια και να μπορέσουμε να χαρούμε την παράσταση και άλλες βραδιές.