Μπράντλεϊ Κούπερ: Πώς πήρε τη σκηνοθεσία του «Μαέστρου» από τα χέρια του Σπίλμπεργκ και του Σκορσέζε

Ήταν κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 όταν ένα αγόρι από την Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ έλαβε ένα δώρο που έμελε να σημαδέψει τη μετέπειτα ζωή του. Το δώρο ήταν μια μπαγκέτα διεύθυνσης ορχήστρας και ο μικρός που από τη στιγμή που την έπιασε στα χέρια του ονειρευόταν να γίνει μαέστρος δεν ήταν άλλος από τον διάσημο ηθοποιό Μπράντλεϊ Κούπερ. Το παιδικό αυτό όνειρό του, που ποτέ δεν ξέχασε, έγινε πραγματικότητα μέσα από την πολυσυζητημένη ταινία «Ο Μαέστρος», η οποία θα βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 7 Δεκεμβρίου, με τον Κούπερ σε διπλό ρόλο σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή.

Μπορεί να κατάφερε να ξεχωρίσει ως ένα από τα πλέον περιζήτητα ονόματα του Χόλιγουντ, να έχει ψηφιστεί ως ο πιο σέξι άνδρας του κόσμου να έχει κάνει κάνει ένα γάμο με μια από τις ωραιότερες γυναίκες της υφηλίου, την Ιρίνα Σάικ, που δεν μακροημέρευσε μεν τούς χάρισε όμως μια αξιολάτρευτη κόρη, η φλόγα του μαέστρου, ωστόσο, δεν σταμάτησε ποτέ να σιγοκαίει στην ψυχή του 48χρονου σήμερα ηθοποιού. Πώς να ξεχάσει άλλωστε όλα εκείνες τις παιδικές σκηνές στις οποίες υποδυόταν πως διεύθυνε την αόρατη ορχήστρα του;

Η λατρεία του για το πόντιουμ εκφράστηκε εξάλλου και στα φοιτητικά του χρόνια. Όταν ένας καθηγητής από το πανεπιστήμιο ζήτησε από τους φοιτητές του να παίξουν μια σημαντική στιγμή από την προσωπική τους ζωή εκείνος πήρε την μπαγκέτα του και μεταμορφώθηκε σε διευθυντή ορχήστρας ενώ το ίδιο ακριβώς θέμα επέλεξε και για ένα εργαστήριο που τού ανατέθηκε αργότερα.

Η πρόταση του Στίβεν Σπίλμπεργκ

Χρειάστηκε ωστόσο να περάσουν αρκετές δεκαετίες μέχρι να έρθει η στιγμή να κάνει πραγματικότητα το μεγάλο απωθημένο του και το μεγάλο «δώρο» αυτό το χρωστάει, κυρίως, στον Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ήταν εκείνος που τον προσέγγισε, σε πρώτη φάση, στέλνοντάς του ένα σενάριο που αφορούσε στην ζωή του σπουδαίου Αμερικανού μαέστρου Λέοναρντ Μπερνστάιν, προτείνοντάς του να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δεν χρειάστηκε παρά μια πρώτη ανάγνωση και λίγες μόνον ώρες για να πει το «ναι» και να υπογράψει το συμβόλαιο της συνεργασίας του με τον πολυβραβευμένο Αμερικανό σκηνοθέτη. «Μέσα σε μία ώρα και ένα τέταρτο, ξεκινήσαμε ένα μπαράζ ανταλλαγής μηνυμάτων όπου μοιραζόμασταν τις σκέψεις μας» θυμάται ο ηθοποιός.

Ο Σπίλμπεργκ είχε στα χέρια του μια πρώτη εκδοχή του σεναρίου η οποία έφερε την υπογραφή του βραβευμένου με Όσκαρ Τζος Σίνγκερ. Το 2008 τον είχαν προσεγγίσει οι παραγωγοί Φρεντ Μπέρνερ και Άμι Ντέρνινγκ στους οποίους ανήκε και η αρχική ιδέα για την δημιουργία μιας ταινίας σχετικά με την πολυτάραχη ζωή του Μπερνστάιν. Το αρχικό αυτό σενάρι εστάλη αρχικά στον Μάρτιν Σκορσέζε, ο οποίος τελικά ανέλαβε τον ρόλο του παραγωγού της ταινίας, παραδίδοντας τα σκηνοθετικά σκήπτρα στον Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια...Ο Σπίλμπεργκ αδυνατούσε να αναλάβει το φιλόδοξο αυτό σκηνοθετικό εγχείρημα, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων, οπότε άνοιξε ο δρόμος για τον Μπράντλεϊ Κούπερ ο οποίος, επιστρατεύοντας όλη του τη γενναιότητα και την τόλμη, τού ζήτησε να τον αντικαταστήσει. «Η ιστορία του Μπερνστάιν με ανάγκασε να είμαι ατρόμητος, επειδή ήταν και εκείνος. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο δώρο που μού πρόσφερα ο Λένι» θα εξομολογηθεί αργότερα ο ίδιος.

Ήταν η περίοδος που είχε μόλις κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία «Ένα αστέρι γεννιέται» όπου πρωταγωνιστούσε επίσης μαζί με την Lady Gaga. Καθώς η ταινία δεν είχε βγει ακόμα στους κινηματογράφους ο Κούπερ κάλεσε τον Σπίλμπεργκ σε μια ιδιωτική προβολή προκειμένου να σχηματίσει μια εικόνα για τις σκηνοθετικές του δυνατότητες πριν αποφασίσει αν θα τον εμπιστευτεί για το μεγάλο στοίχημα του «Μαέστρου». Σε ν μόλις είκοσι λεπτά προβολής εκείνος είχε πειστεί:«Όταν ο Κούπερ μου έδειξε μια πρώτη εκδοχή της ταινίας δεν δυσκολεύτηκα να παρατηρήσω την αυτοπεποίθησή του ως σκηνοθέτη» αποκαλύπτει ο ίδιος εξομολογούμενος όμως πως όση ώρα παρακολουθούσε το υπόλοιπο της ταινίας ευχόταν να μην μετανιώσει για την επιλογή του.

Το δυνατό σενάριο και η εύρεση συμπρωταγωνίστριας

Αφού είχε εξασφαλίσει πλέον τον ρόλο του σκηνοθέτη ο Μπράντλεϊ Κούπερ αφοσιώθηκε στην τελειοποίηση του σεναρίου. Πρότεινε στον Τζος Σίνγκερ να το ξαναγράψουν μαζί. «Η συγγραφή μαζί του ήταν συναρπαστική», δηλώνει ο Σίνγκερ ο οποίος εντυπωσιάστηκε από την βαθιά έρευνα που είχε κάνει ο Κούπερ σχετικά τη ζωή του Μπερνστάιν αλλά και τους ανορθόδοξους τρόπους που χρησιμοποιούσε για να κάνει το σενάριο πιο δυνατό. Ένας από αυτούς ήταν να το διαβάζουν δυνατά σε φίλους τους.

Η επόμενη μεγάλη πρόκληση που αντιμετώπισε ο Μπράντλεϊ Κούπερ σχετιζόταν με τον εντοπισμό της ηθοποιού που θα υποδυόταν την Φελίσια Μοντεαλέγκρε, την σύζυγο του Μπερνστάιν, έναν εξαιρετικά σημαντικό και δύσκολο ρόλο, εξίσου βασικό με τον πρωταγωνιστικό. Το μυαλό του πήγε αμέσως στην Κάρι Μάλιγκαν την οποία γνώριζε από την εξαιρετική θεατρική της παρουσία. Ήταν και για εκείνη μια πολύ μεγλαλη ευκαιρία αλλά και μια πρόκληση ταυτόχρονα: «Ο Μπράντλεϊ ήταν πάντοτε υποστηρικτικός της θεατρικής μου δουλειάς, αλλά ο ρόλος της Φελίσια ήταν τόσο σπουδαίος. Ήταν συναρπαστικός και έμοιαζε τόσο κοντινός σε μερικούς από τους καλύτερους ρόλους που είχα την τύχη να παίξω στο θέατρο» λέει η ίδια.

Προκειμένου μάλιστα να μπει στο πετσί του ρόλου ταξίδεψε στη Χιλκή τον τόπο όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια η σύζυγος του Μπερνστάιν, συναντήθηκε με συγγενείς της και ανακάλυψε πολλά στοιχεία για τη ζωή και την προσωπικότητά της. Και η οικογένεια του Μπερνστάιν όμως στήριξε με όλες τις δυνάμεις της την δημιουργία της ταινίας. Τα τρία παιδιά του ζευγαριού άνοιξαν τις καρδιές τους και μοιράστηκαν με τους συντελεστές της ταινίας άγνωστες πτυχές της προσωπικότητας και της κοινής ζωής των γονιών τους: ««Το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να μας παραχωρήσουν τα δικαιώματα χρήσης της μουσικής, αλλά επειδή με εμπιστεύτηκαν μάς άνοιξαν την καρδιά τους. Αυτός ήταν ο μόνος λόγος που η ταινία φαντάζει τόσο αυθεντική» εξηγεί ο Μπράντλεϊ Κούπερ.

Παράλληλα, όμως, προειδοποιεί το κοινό πως βασικός του στόχος δεν ήταν να σταθεί στον σεξουαλικό προσανατολισμό του Μπερνστάιν αλλά να εστιάσει στην πολύπλοκη και εξαιρετικά δυνατή σχέση με την γυναίκα του, μια σχέση που σημάδεψε ανεξίτηλα τη ζωή και την καριέρα του: «Ήθελα να αφιερώσω την ταινία σε εκείνους, οπότε πώς μπορούσα να εξυπηρετήσω την αλήθεια της ζωής του Μπέρνσταϊν χωρίς να απομακρυνθώ από τη σχέση τους; Η ρευστή σεξουαλικότητα του Λένι μπορούσε να εξερευνηθεί σε βάθος σε μια άλλη ταινία. Εγώ ήθελα να κάνω μία ταινία και για τους δύο, γιατί ειλικρινά ένιωθα πως η σχέση τους συμπύκνωνε τα πάντα. Πώς είναι να είσαι αυτά τα άτομα σε αυτές τις συγκεκριμένες χρονικές στιγμές; Πώς είναι να βρίσκεσαι σε αυτή την ετεροκανονική οικογενειακή δομή, αλλά παράλληλα να γνωρίζεις και όλες αυτές τις αλήθειες για τον άλλον;» εξηγεί με νόημα ο ίδιος.

Όπως προκύπτει, πάντως, από τις πολύ καλές κριτικές που έχει λάβει μέχρι στιγμής της ταινία από τον διεθνή τύπο, ο Μπράντλεϊ Κούπερ κατάφερε να κερδίσει το μεγάλο αυτό καλλιτεχνικό στοίχημα ικανοποιώντας, παράλληλα, τον διακαή πόθο του να βρεθεί στο πόντιου του μαέστρου.