«Tranzit»: Η νέα ταινία του Κάρολου Ζωναρά για τη μεταθανάτια εμπειρία στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Μια ιδιαίτερη προσέγγιση της μεταθανάτιας εμπειρίας αλλά και της σχέσης πατέρα – γιου αποτελεί η νέα ταινία του Κάρολου Ζωναρά «Tranzit» που θα προβάλλεται από τις 7 Μαρτίου στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.

Μετά το δυσεπίλυτο αίνιγμα του θανάτου τους, Πατέρας και Γιος ξανασμίγουν στο Tranzit, έναν άνυδρο και έρημο μη τόπο, ένα φαντασιακό́ επέκεινα που ελέγχεται από αφηρημένες μαθηματικές αρχές και όπου οι νεκροί καλούνται να αποφασίσουν: να αποδεχτούν τη διαδικασία αποϋλοποίησής τους ή να παραμείνουν σε απροσδιοριστία για πάντα.

Εδώ οι αναμνήσεις του Πατέρα μπερδεύονται με αυτές του Γιου, αναζωπυρώνοντας παλιές συγκρούσεις. Προσπαθώντας να βάλει τάξη στο παρελθόν και να ρίξει φως σε όσα οδήγησαν στο θάνατό του, ο Πατέρας βασίζεται στις γνώσεις του στα μαθηματικά για να ακολουθήσει μια τρελή ιδέα: να επιστρέψει στη ζωή.

Ο σκηνοθέτης σημειώνει σχετικά με την ταινία: «Η ταινία είναι ασπρόμαυρη, στο ύφος ενός υπαρξιακού σινεμά των δεκαετιών του ’50 και του ’60. Η επιλογή αυτή σκοπό είχε την ανάδειξη του ζοφερού τοπίου και της μεταθανάτιας πορείας των ηρώων, ώστε ο θεατής να μπορέσει να «βυθιστεί» στην συναισθηματική κατάστασή τους χωρίς την -παρηγορητική λειτουργεία του χρώματος. Η σκληρότητα του τοπίου αποτυπώνεται καλύτερα σε άσπρο-μαύρο, καθώς η απώλεια του χρώματος έχει το πλεονέκτημα να απομακρύνει τον θεατή από την ασφαλιστική δικλείδα του ρεαλισμού και να τον παρασύρει αβίαστα σε μια αναζήτηση υπερβατική. Αντίστοιχα, το ύφος έπρεπε να είναι ασκητικό, λιτό, και τα λόγια να μοιάζουν σαν να έχουν βγει από θεολογικές συζητήσεις σε κάποιο μεσαιωνικό μοναστήρι.

Επιχείρησα να προσεγγίσω ένα θέμα, για το οποίο υπάρχουν πάμπολλες ερμηνείες και απόψεις, (δεδομένου ότι κανένας δεν γνωρίζει την πραγματικότητα του μεταθανάτιου τοπίου), κινούμενος μεταξύ δοξασίας, θεωρίας, ειρωνείας και δράματος. Η σιωπή, η βλεμματική επαφή, οι παύσεις, η ομοιομορφία των ρούχων, το make up, όλα είχαν σκοπό να εντείνουν την τραχύτητα, την αγωνία, να υπογραμμίσουν την οδύνη, αλλά και να συμβάλλουν στην δημιουργία, ελπίζω, μιας ποιητικής εικόνας»

Παίζουν οι Παντελής Δεντάκης, Τζέο Πακίτσας, Δημήτρης Πουλικάκος, Μαρία Κουμπάνη, Γρηγόρης Γαλάτης, Κάτια Λεκλέρκ, Φώτης Θωμαϊδης, Δημήτρης Καραβιώτης, Μελέτης Γεωργιάδης, Μάνος Στεφανάκης, Σοφία Καψούρου, Ανδρέας Μαριανός, Βάσω Καμαράτου, Τάκης Σακελλαρίου και Χριστίνα Δενδρινού.