«Μπλε» της Άννας Λεμονάκη: Μια παράσταση πέρα από τα χρώματα

Η Άννα Λεμονάκη, που έχει ως έδρα της τη Γενεύη, δεν σκηνοθετεί μόνο παραστάσεις αλλά καταθέτει μνημεία ψυχής ορθώνοντας τις παραστατικές εικόνες και τις λέξεις ενάντια στο στίγμα των ψυχικών διαταραχών. Μας προτρέπει δε, με κάθε της θεατρική πράξη, να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή μας και να δούμε τι κρύβεται πίσω από κάθε αντίδραση και σκέψη. Οδηγός της σε αυτή τη περφόρμανς ως συμβολικό μανιφέστο είναι τα χρώματα, ο συμβολισμός τους αλλά και τα στοιχεία της φύσης τα οποία μετατρέπει σε πρώτα υλικά. Όπως υπογραμμίζει χαρακτηριστικά το σημείωμα της παράστασης «Ο άνθρωπος αισθανόταν άγχος ανέκαθεν. Ωστόσο, παρατηρούμε τα γενεσιουργά αίτια του άγχους να αλλάζουν ανά τα χρόνια. Είναι διαφορετικό να αγχώνεσαι επειδή μαθαίνεις ότι η Γη δεν είναι επίπεδη αλλά στρογγυλή και να φοβάσαι μην πέσεις στο κενό, από το να ακούς την καρδιά σου να χτυπά όλο και πιο γρήγορα νομίζοντας ότι θα πάθεις καρδιακή ανακοπή».

Πρόκειται για το πρώτο έργο της ομάδας της σκηνοθέτιδος («Bleu en Haut Bleu en Bas» -Μπλε Πάνω Μπλε Κάτω) και το πρώτο έργο μιας χρωματικής πενταλογίας που μοιάζει να σφραγίζει όλο τον κύκλο αφού το Μπλε είναι ένα χρώμα χαρακτηριστικά συνδεδεμένο με την αγχώδη διαταραχή. Εξου και ότι το θέμα της παράστασης είναι το άγχος, οι κρίσεις πανικού, οι φόβοι μας, αλλά και η δυσκολία που έχουμε να μιλήσουμε για όλα αυτά τα ζητήματα την ώρα ου 40 εκατομμύρια ενήλικες Ευρωπαίοι από 18 έως 54 ετών υποφέρουν από διαταραχές άγχους. Το έργο έρχεται για τρίτη φορά στην Αθήνα προτού ταξιδέψει σε άλλες ευρωπαικές πρωτεύουσες. Είναι μια περφόρμανς που συνδέει αρμονικά τη γλώσσα με τη μουσική. Μία ηθοποιός κι ένας μουσικός συντονίζονται και φέρνουν τον θεατή στην καρδιά της προσωπικής αλήθειας που κρύβεται πίσω από το άγχος. Αλλά δεν είναι μόνο το μπλε χρώμα που χαρακτηρίζει την παράσταση, είναι και το νερό που θρέφει τα πάντα και για πάντα. Πηγή ζωής και αναζωογόνησης για τη φύση και τον άνθρωπο, σύμβολο εξαγνισμού και κάθαρσης, το νερό σε συνεχή ροή συντηρεί και καθαρίζει το περιβάλλον μέσα και γύρω μας, κινητοποιεί το σώμα και ωφελεί ποικιλοτρόπως την ψυχή. Επίσης, στην Ελβετία, μετά το Μπλε, η Άννα Λεμονάκη ανέβασε το Αιματηρό Φούξια, το Λευκό, το G.O.L.D. (Glory or Little Dreams) και τώρα ετοιμάζει το Black–What a Beaty-Full Catastrophe το οποίο θα ανέβει στη Comédie de Genève το 2025.

Σημείωμα της Άννας Λεμονάκη
Όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά η σκηνοθέτιδα μιλώντας για την παράσταση: «40 εκατομμύρια ενήλικες Ευρωπαίοι από 18 έως 54 ετών υποφέρουν από διαταραχές άγχους. Τι συμβαίνει όταν ξαφνικά γινόμαστε προσεκτικοί με τη ζωή και αντί να τη ζούμε μετατρεπόμαστε σε απλούς θεατές; H πρώτη μας όρεξη είναι να βουτήξουμε στη θάλασσα, αλλά το νερό είναι κρύο. Και δε θέλουμε να πάρουμε το ρίσκο μιας ωκεανικής γρίπης. Προσέχουμε και στερούμαστε τον ωκεανό. Νιώθω την ανάγκη να δηλώσω ότι οι διαταραχές άγχους σε οποιαδήποτε μορφή οφείλουν να είναι δημόσιο θέμα και γι’ αυτό το λόγο αποφάσισα να κάνω αυτό το έργο. Όσο περισσότερο και ανοιχτά μιλήσουμε για τα προσωπεία του άγχους (κρίσεις πανικού, φοβίες, μετατραυματικό στρες...) τόσο πιο εύκολα θα καταλάβουμε ότι αυτή η μαύρη επιφάνεια στο βυθό της θάλασσας δεν είναι παρά φύκια και τίποτα άλλο. Το ΜΠΛΕ είναι ένα μανιφέστο λέξεων και ήχων ενάντια στον στιγματισμό που συνοδεύει τις ψυχικές ασθένειες. Κάθε δημιουργία είναι για μένα η ευκαιρία να πάρω ένα ρίσκο. Ρισκάρω διαλέγοντας θέματα που με φοβερίζουν. Πρόκειται για θέματα που θεωρώ ιλιγγιώδη. Στη δουλειά μου ως σκηνοθέτιδα, συγγραφέας και ηθοποιός δουλεύω πάντα βάζοντας στο επίκεντρο τις αντιθέσεις. Πέρασμα από τη σιγουριά στην αβεβαιότητα, από την τρυφερότητα στη σκληρότητα, από ένα στενό πέρασμα σε έναν χώρο τεράστιο, από τον ρομαντισμό στη χυδαιότητα, από τη σιωπή στην κραυγή, από την ένταση στη νηνεμία, από το θέατρο στο αντιθέατρο. Είναι ακριβώς σε αυτά τα τοπία που βρίσκω υλικό για εξερεύνηση».

Στο Πλύφα, Κοριτσάς 39, Βοτανικός
 

Ειδήσεις σήμερα:

Κέιτ Μίντλετον: Ο λόγος που κράτησε κρυφό ότι έχει καρκίνο, τα... τρολ και η παραφιλολογία για την υγεία της

«Στις 21:00 το βράδυ της Κυριακής κοιτάξτε ψηλά», το μήνυμα Χαρδαλιά - «Φωτίζουμε τον Αθηναϊκό ουρανό»

Δείτε βίντεο: Όταν η αγνώριστη Κατερίνα Καινούργιου παρουσίαζε δίσκο των Goin' Through το 2005