Η μέταλ σκηνή στην Ελλάδα: Το κοινό, οι δημιουργοί και μία... όπερα

Το ελληνικό κοινό αγαπάει τη μέταλ σκηνή και μάλιστα στη χώρα μας υπάρχουν πολύ αξιόλογοι δημιουργοί με εξαιρετικές δουλειές που ξεχωρίζουν και εκτός συνόρων. Σε αυτούς ανήκουν η Ελίνα Εγγλέζου και ο Μπομπ Κατσιώνης που δημιουργούν μοναδικές μέταλ όπερες. Τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία της συνεργασίας τους για το «Goditha-The Rock Opera», το δίδυμο από την Αθήνα επέστρεψε με το «Captain Hawk:Ghosts of the Sea», μία μέταλ όπερα την οποία έγραψε η Ελίνα Εγγλέζου και έπαιξε, ενορχήστρωσε, έκανε μίξη και παραγωγή ο Μπομπ Κατσιώνης (Firewind, Warrior Path, Stray Gods, Serious Black).

Το protothema.gr συνάντησε τους δημιουργούς σε μία συζήτηση για τη μέταλ μουσική και όχι μόνο. Είναι χαρακτηριστική η φράση του Μπομπ Κατσιώνη για το κλίμα στην Ελλάδα: «Η Ελλάδα έχει μια από τις πιο δυνατές underground σκηνές παγκοσμίως και αυτοί που πρέπει να το ξέρουν, το ξέρουν με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Εγώ πχ έχω μια δισκογραφία κάπου στους 180 δίσκους, αλλά η τηλεόραση -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- με έπαιξε όταν παντρεύτηκα την Ευρυδίκη».

- Θα μας πείτε λίγα λόγια για το Captain Hawk: Ghosts of the Sea; Πώς γεννήθηκε η νέα σας όπερα;

Ε.Ε.: Ο Κάπτεν Χωκ και το πλήρωμα του ξεκινούν, με εντολή του Βασιλιά, ένα ταξίδι για να φέρουν πίσω θησαυρούς. Το κάθε ένα από τα 11 τραγούδια του αλμπουμ περιγράφει και μία συναρπαστική power metal περιπέτεια τους. Πριν ενάμιση χρόνο πήρα απόφαση να μετακομίσω στη Νέα Μάκρη και εκεί, κάθε μέρα κοντά στη θάλασσα, άρχισαν να μου έρχονται πολλές πειρατικές εικόνες και ιδέες. Εστειλα στον Bob εξερευνητικά μερικά τραγούδια και αφού του άρεσαν αποφάσισε να αναλάβει τη δημιουργία και αυτής της όπερας.

- Εχετε συνεργαστεί και στο παρελθόν δημιουργώντας τη ροκ οπερα Goditha. Τι είναι αυτό που κάνει τη συνεργασία σας τόσο επιτυχημένη;

Μπ.Κ.: Η Ελίνα διαφέρει πολύ από τους πολλούς μουσικούς που ξέρω. Αρχικά δεν υπάρχει κάτι που να της πεις ότι “δεν γίνεται” και να μην πεισμώσει να το μάθει και να το κάνει! Είναι απίστευτη.Και επίσης έχει προσωπικό στυλ, κάτι που είναι το πιο δύσκολο.

Ε.Ε.: Από τα 17 τραγούδια της “Goditha”, τα 4 με έστειλε σπίτι μου για να τα ξαναγράψω επειδή τα θεώρησε “πολύ απλά” και για καλή μου τύχη, έτσι με πίεζε συνέχεια να βελτιώνομαι. Η μουσική ιδιοφυία, η αντίληψη και οι αστείρευτες ιδέες του είναι μοναδικές και με την τεράστια εμπειρία που έχει σε διάφορα μουσικά είδη, απλά τον εμπιστεύομαι με κλειστά μάτια και το αφήνω πάνω του παικτικά (πλήκτρα, κιθάρες, μπάσο) και ενορχηστρωτικά.

- Ποιοι συμμετέχουν στο πρότζεκτ;

Ε.Ε.: Μερικοί από τους πιο δυνατούς ερμηνευτές στην ελληνική μεταλ σκηνή. Ο Γιάννης Παπανικολάου (συνθέτης/στιχουργός και η επική φωνή στους Diviner και Rock n Roll Children), ο Στρατής Στιλ (συνθέτης, σκηνοθέτης, ηθοποιός και ο επιβλητικός τραγουδιστής των Endomain), o Mάριος Καραναστάσης (συνθέτης/στιχουργός και ο φοβερός frontman των The Silent Wedding), ο Χρήστος Κουνέλης (συνθέτης/στιχουργός και η άπιαστη φωνή των Disharmony και Art of Simplicity). Μαζί τους ο φωνητικός χαμαιλέων Μάικ Λίβας (Silent Winter, Bloodorn), η καθηλωτική σοπράνο Ιλιάνα Τσακιράκη (Enemy of Reality), η μαγευτική ερμηνεύτρια Φάνυ Μέλφη και η καταπληκτική μικτή 60μελής χορωδία Fantasy Choir. Επίσης δύο υπερταλαντούχοι μουσικοί, στο βιολί ο Αγγελος Παύλος και στο ούτι ο Bασίλης Κοιλάκος. Στολίδια όλοι τους στο έργο μου.

- Είναι φιλικο το περιβάλλον στην Ελλάδα για τους δημιουργούς όπερας; Ή και για τους δημιουργούς γενικότερα;

Μπ.Κ.: Δεν έχει πλέον να κάνει με την Ελλάδα. Η μουσική είναι παγκόσμια, τα άλμπουμ μας απευθύνονται κυρίως στο εξωτερικό, οι περισσότεροι αγοραστές είναι από χώρες της κεντρικής Ευρώπης αλλά ευτυχώς έχουμε και αρκετή υποστήριξη από το ελληνικό κοινό. Μη φανταστείς ότι κάνουν και ουρές, αλλά είμαι ικανοποιημένος.

Ε.Ε.: Eγώ θα ήθελα να θυμίσω ότι σε άλλες χώρες του εξωτερικού οι μουσικοί επιδοτούνται και έχουν κίνητρα από το κράτος για να κυκλοφορήσουν τη μουσική τους. Ας ασχοληθεί και με τη δική μας μουσική επιτέλους κάποιος πολιτιστικός παράγοντας γιατί στο χώρο μας υπάρχουν πολλά απίστευτα ταλέντα και ανώτερης ποιότητας μουσικά έργα που αξίζει να ακουστούν περισσότερο.

- Θεωρείτε ότι η μεταλ σκηνή στην Ελλάδα προβάλλεται όσο σε άλλες χώρες του εξωτερικού;

Μπ.Κ.: Αν εννοούμε την προβολή από τα mainstream media, οκ, ας αλλάξουμε ερώτηση! Παρόλαυτα, δεν την χρειαζόμαστε όπως φαίνεται. Η Ελλάδα έχει μια από τις πιο δυνατές underground σκηνές παγκοσμίως και αυτοί που πρέπει να το ξέρουν, το ξέρουν με τον ένα η τον άλλο τρόπο. Εγώ πχ έχω μια δισκογραφία κάπου στους 180 δίσκους, αλλά η τηλεόραση -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- με «έπαιξε» όταν παντρεύτηκα την Ευρυδίκη.

Ε.Ε.: Σε όλη την Ευρώπη, τη Βόρεια και Νότια Αμερική, την Ιαπωνία, τις ελληνικές μεταλ μπάντες τις σέβονται και τις λατρεύουν χιλιάδες άνθρωποι. Κι όταν ακούει κάποιος τη λέξη μεταλ εδώ στη χώρα μας, μάλλον φαντάζεται μαλλιαρούς άπλυτους σατανιστές που κουνάνε το κεφάλι τους και ουρλιάζουνε. Νομίζω είναι μεγάλη ντροπή να δαιμονοποιούμε ένα μουσικό είδος που αποτελείται από τόσες υποπαραλλαγές (μελωδικό μέταλ, συμφωνικό μέταλ, επικό μεταλ, φολκ μέταλ, εναλλακτικό μέταλ, γκλαμ μέταλ, χριστιανικό μέταλ, φανκ μέταλ, χέβι μέταλ, γκρουβ μέταλ, γοτθικό μέταλ και άλλα τόσα) και μάλιστα χωρίς καν να έχουμε ιδέα τι είναι όλα αυτά.

- Πώς αντιμετωπίζετε τη εισβολή της Τεχνητής Νοημοσύνης στη μουσική βιομηχανία;

Μπ.Κ.: Τώρα πέτυχες θέμα «καυτή πατάτα»! Ασχολούμαι με το ΑΙ τα τελευταία 2,5 χρόνια όταν έκανε την είσοδο του στον τομέα των εικαστικών. Το χρησιμοποίησα για αρκετά εξώφυλλα για καλλιτέχνες και projects που δυστυχώς δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να απευθυνθούν σε έναν «κανονικό» γραφίστα για το artwork τους. Από την άλλη, τόσα χρόνια, είχα μάθει να δουλεύω και εγώ το photoshop και είχα «στήσει» μόνος μου ουκ ολίγες δουλειές, κυρίως με layers που κατέβαζαν δωρεάν από το internet. Δε ξέρω πόσο πιο «ηθικό» ήταν αυτό, ή αν ήταν τέχνη. Πριν μία εβδομάδα (22 Μαρτίου) κυκλοφόρησε η V3 του Suno.ai που μπορεί να γράψει ένα τεχνικά άρτιο τραγούδι σε οποιοδήποτε στυλ του ζητήσεις, από αφρικανική jazz μέχρι heavy metal και ελληνικό trap. Προσπαθώ να αναλύσω και να φιλοσοφήσω το θέμα αυτό έκτοτε και κατέληξα σε αυτό: Το 1900 ο κόσμος κυκλοφορούσε με άλογα. Τα βλέπουμε ακόμα και σε ταινίες του 1950. Μέχρι το 1970 ακόμη και ο τελευταίος παππούς στο τελευταίο χωριό είχε αυτοκίνητο για να κάνει τις δουλειές του. Τώρα πια, τα άλογα τα έχουν μόνο οι πλούσιοι. Το ίδιο και τους πίνακες ζωγραφικής και τα έργα τέχνης.

Ε.Ε.: Eγώ εδώ θα διαφωνήσω. Αλλο να φτιάξεις με ΑΙ μία εικόνα που δεν θα γινόταν να την έχεις αληθινή (ένα background για video πχ) κι άλλο να σου γράψει ένα ολοκληρωμένο τραγούδι, στο οποίο εσύ δεν θα έχεις συνεισφέρει τίποτα μουσικά και απλά πάτησες ένα κουμπί και βγήκε. Δεν υπάρχει καμία χαρά σε αυτό.

- Τι σας δίνει καθημερινά έμπνευση;

Μπ.Κ.: Για μένα είναι η ίδια η Μουσική.

Ε.Ε.: Εμένα η ηρεμία. Τότε μόνο μου έρχονται ιδέες.

- Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Μπ.Κ.: Θέλω να δημιουργώ «κάτι» κάθε μέρα που περνάει, και να γεμίσω τον κόσμο με περισσότερη μουσική, όσο το δυνατόν καλύτερη, αφήνοντας το αποτύπωμα μου σε αυτόν τον πλανήτη, πριν την κάνω από εδώ.

Ε.Ε.: Κι εγώ θέλω να συνεχίσω να δημιουργώ μέχρι τα βαθιά μου γεράματα και να μαθαίνω συνέχεια καινούρια πράγματα. Κάθε αύριο να είμαι λίγο καλύτερη από κάθε χθες.