Είναι εξαιρετικά σπάνιο ένας διεθνούς φήμης καλλιτέχνης να ταξιδεύει από την άλλη άκρη του κόσμου μόνο και μόνο να υποστηρίζει τη δουλειά ενός συναδέλφου του. Και το ταξίδι της πασίγνωστης εικαστικού Μαρίνας Αμπράμοβιτς στην Αθήνα προκειμένου να προλογίσει την παγκόσμια πρεμιέρα της νέας περιοδείας της Anohni, που θα πραγματοποιηθεί στις 13 Ιουνίου, στοΗρώδειο, αποτελεί, κάτι πρωτοφανές, για τα εγχώρια τουλάχιστον πολιτιστικά δρώμενα.
Η Μαρίνα Αμπράμπβιτς με την Anohni
Το γεγονός αυτό, βεβαίως, μόνο τυχαίο δεν είναι καθώς η Anohni αποτελεί μια εντελώς ξεχωριστή περίπτωση καλλιτέχνη που συνδυάζει την καλή μουσική με τα σημαντικά κοινωνικά μηνύματα και το όνομά της έχει γραφτεί στην ιστορία ως αυτό της πρώτης ανοιχτά τρανσέξουαλ ερμηνεύτριας που προτάθηκε για Όσκαρ
«Κραυγές από την καρδιά, που συντρίβονται σαν κύματα»: με αυτά τα λόγια έχουν περιγράψει κατά το παρελθόν οι New York Times τις ερμηνείες της 53χρονης σήμερα τραγουδοποιού που ξεκίνησε τη διαδρομή της από την Αγγλία, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε, έζησε κάποια χρόνια στο Άμστερνταμ, μετακόμισε στην Καλιφόρνια όπου σπούδασε μουσική και στα 19 της κατέληξε στη Νέα Υόρκη για να δημιουργήσει την πρώτη μουσική κολεκτίβα της, τους, Blacklips. Μόνον που τότε το όνομά της ήταν ακόμη Antoni Hegarty και ένιωθε φυλακισμένη σε ένα ανδρικό σώμα...
Από τα εφηβικά της κιόλας χρόνια ήταν κλεισμένη στο εαυτό της και η μουσική ήταν το καταφύγιο της: «Άκουγα OMD, Kate Bush, Alison Moyet και κυρίως Marc and the Mambas- αυτό το απίστευτα σκοτεινό και συναισθηματικό side project του Marc Almond" και "έβλεπα την αντανάκλασή μου" στον Boy George, τον τραγουδιστή του Culture Club» έχει δηλώσει χαρακτηριστικά η ίδια.
Δεν επέτρεψε, ωστόσο, στην διαφορετικότητά της να τήν περιθωριοποιήσει αφήνοντας το ταλέντο της και τα όνειρά της να πάνε χαμένα. Το αντίθετο. Μίλησε, εξαρχής, ανοιχτά για την ταυτότητα του φύλου της, εμπνέοντας μια ολόκληρη γενιά trans ανθρώπων που εκείνη την εποχή δεν είχαν φωνή, δούλεψε σκληρά και έκανε κάποιες από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της παγκόσμιας μουσικής σκηνής να υποκλιθούν στο ταλέντο της.
Κλείσιμο
«Οι πιο κοντινοί μου φίλοι και η οικογένειά μου χρησιμοποιούν θηλυκές αντωνυμίες για μένα. Δεν έχω επιβάλει στον τύπο να κάνει κάτι συγκεκριμένο... Στην προσωπική μου ζωή προτιμώ το «αυτή». Νομίζω ότι οι λέξεις είναι σημαντικές. Το να αποκαλείς ένα άτομο με το φύλο που το ίδιο έχει επιλέξει δείχνει ότι εκτιμάς το πνεύμα του, τη ζωή και τη συνεισφορά του. Το 'αυτός' είναι μια αόρατη αντωνυμία για μένα. Με ακυρώνει» έχει δηλώσει με νόημα η ίδια
H Anohni με τον Lou Reed
Οι σημαντικές συνεργασίες
Ανάμεσα στους διάσημους καλλιτέχνες που στήριξαν την Anohni ήταν ο σπουδαίος Lou Reed ο οποίος αποτέλεσε τον μέντορά της αλλά και έναν από τους μεγαλύτερους θαυμαστές της. «Όταν την άκουσα για πρώτη φορά, ήξερα ότι δίπλα μου βρισκόταν ένας άγγελος» είχε δηλώσει ο κορυφαίος Αμερικανός τραγουδοποιός που συνεργαζόταν μαζί της από το 2003 μέχρι τις τελευταίες ημέρες πριν τον θάνατό του, το 2013: ««Ο Lou ήταν σαν πατέρας για μένα. Ποτέ δεν ένιωσα τόσο ορατή και αγαπητή γι' αυτό που πραγματικά είμαι από έναν άνδρα όσο από τον Lou Reed. Πάλεψε αδιάκοπα για να έχω μια θέση στην καθημερινή κουλτούρα. Η καριέρα μου δεν θα είχε απογειωθεί ποτέ χωρίς την τεράστια επιρροή του Lou... Όταν συζητούσαμε για τον θάνατο πριν από μερικές εβδομάδες, μου είπε ότι εστίαζα σε λάθος πράγμα. Ο στόχος του ήταν να μην γίνεται όμηρος του φόβου ενός απατηλού μέλλοντος. Αντιμετώπισε τον θάνατο με αξιοπρέπεια και θάρρος και παρέμεινε δάσκαλος και μέντορας για μένα μέχρι το τέλος. Μου λείπει...Είναι δύσκολο για μένα να αποδεχτώ ότι ένας τόσο μεγάλος άνθρωπος μπορεί πραγματικά να έχει φύγει» είχε εξομολογηθεί συντετριμμένη, τότε, η ίδια.
Κατά τη διάρκεια της μουσικής διαδρομής της συνεργάστηκε επίσης με τον Boy George, την Björk και τη Yoko Ono, την Laurie Anderson και φυσικά την Μαρίνα Αμπράμοβιτς με την οποία συνέπραξε το 2011, ως μουσική διευθύντρια αλλά και ερμηνεύτρια στην πολυσυζητημένη παράστασή της «Η Ζωή και ο Θάνατος της Μαρίνας Αμπράμοβιτς», που εμπνεύστηκε ο Robert Wilson και σημείωσε παγκόσμια επιτυχία.
H Anohni με τους David Bowie, Laurie Anderson, Bette Midler, Lou Reed, Antony Hagerty και, Jimmy Scott, στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης, το 2005
Η μουσική της και τα κοινωνικά μηνύματα
Η Anohni μπήκε επισήμως στη δισκογραφία το 2000 με την κυκλοφορία του δίσκου «Antony and the Johnsons» στον οποίο αποτυπωνόταν, τόσο μουσικά όσο και ερμηνευτικά, η μελαγχολία, ο πόνος και η κοινωνική σκληρότητα που αντιμετωπίζει ένα queer άτομο. Η δουλειά αυτή τάραξε τα νερά της εποχής ανέδειξε όμως, ταυτόχρονα, τις μουσικές αρετές της δημιουργού του. Το δεύτερο άλμπουμ της ίδιας και του συγκροτήματός της ήρθε το 2005, είχε τίτλο «I Am a Bird Now», αποθεώθηκε από τους κριτικούς και απέσπασε το βραβείο Mercury της χρονιάς.
Το 2006 συνεργάστηκε με τον οραματιστή κινηματογραφιστή Charles Atlas και παρουσίασαν σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις το project «Turning» . Οι συναυλίες, που καταγράφηκαν και σε ντοκιμαντέρ, περιλάμβαναν και τα βίντεο - πορτρέτα 13 γυναικών από την underground σκηνή της Νέας Υόρκης που γαλούχησε και ανέδειξε την Anohni. Ο Guardian αποθέωσε το project, όπως η και Le Monde που το χαρακτήρισε ως συναυλία - μανιφέστο για θέματα ταυτότητας των φύλων και σεξουαλικού προσανατολισμού, που αποκαλύπτει την επαναστατική γυναικεία πλευρά.
Από το 2008 ξεκίνησε η συνεργασία με κάποιες από τις μεγαλύτερες συμφωνικές ορχήστρες του κόσμου με τις οποίες περιόδευσε σε διάφορα μέρη της υφηλίου, το 2012 παρουσίασε το νέο άλμπουμ της «Swanlights» στο πλαίσιο ενός φαντασμαγορικού σόου που φιλοξενήθηκε στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης ενώ το 2016 ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού, μαζί με τον J. Ralph, για το τραγούδι «Manta Ray» που ακουγόταν στο ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους «Racing Extinction» του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη Louie Psihoyos.
Εκτός από θέματα σεξουαλικής ταυτότητας η Anohni έχει θίξει μέσα από τα τραγούδια της και άλλα σημαντικά κοινωνικά ζητήματα όπως η κλιματική αλλαγή, μέσω του πέμπτου κατά σειρά άλμπουμ της με τίτλο «Hopelessness», το οποίο ήταν υποψήφιο για βραβείο Mercury το 2016. Μέσα από θυμωμένο τραγούδι «4 Degrees» κατηγορούσε τις κυβερνήσεις για την αδιαφορία τους σχετικά με τον τεράστιο αυτό κίνδυνο. Στο ίδιο άλμπουμ συμπεριλαμβανόταν και το κομμάτι «Drone Bomb Me» που αποτελούσε μια καταγγελία ενάντια στη στρατιωτική επέμβαση της Αμερικής και άλλων χωρών στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν, στο βίντεο κλιπ του οποίου πρωταγωνίστησε το τοπ μόντελ Ναόμι Κάμπελ.
Τον Μάιο του 2023 ανακοινώθηκε η επανένωσή της με το συγκρότημά της, τους The Johnsons, με τους οποίους και κυκλοφόρησε, την ίδια χρονιά, το άλμπουμ « My Back Was A Bridge For You To Cross», εστίαζε και πάλι στην κλιματική κρίση και ανακηρύχθηκε ως «δίσκος της χρονιάς» από το New Yorker ενώ οι New York Times.
Η bwin γι’ ακόμα μια χρονιά ανοίγει την αγκαλιά της σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη συνεχίζοντας έτσι να χαράζει τον δικό της δρόμο προς την κοινωνική συνεισφορά.
