Αντζελίνα Τζολί: Πώς υποδέχτηκαν οι κριτικοί την ερμηνεία της στον ρόλο της Μαρίας Κάλλας - Βίντεο
30.08.202418:59
Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, σου υπενθυμίζει ότι μπορεί να είναι μια θανατηφόρα σοβαρή ηθοποιός επιβλητικής λεπτότητας και δύναμης, γράφουν μεταξύ άλλων
Η κινηματογραφική επιστροφή τηςΑντζελίνα Τζολί, μετά από ένα αρκετά μεγάλο διάστημα απουσίας, υποδυόμενη την Μαρία Κάλλας στην βιογραφική ταινία του Χιλιανού Πάμπλο Λαραϊν, «Maria», που έκανε χθες την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ της Βενετίας ήταν, δικαίως, πολυαναμενόμενη. Μετά το 15λεπτό χειροκρότημα του κοινού που συγκίνησε την πρωταγωνίστρια, ωστόσο, τα μολύβια ή για να ακριβολογούμε τα πληκτρολόγια των απανταχού κριτικών κινηματογράφου πήραν φωτιά αναλύοντας τη δομή της ταινίας, το ύφος και το επίπεδο των ερμηνειών και καταλήγοντας, ο καθένας, στα δικά του συμπεράσματα.
Αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς διαβάζοντας τις κριτικές είναι πώς υπάρχει κάτι στην ταινία που την απομακρύνει από έναν θρίαμβο το οποίο, όμως, έρχεται σε αντίφαση με την εμφανώς τέλεια διαβασμένη Αντζελίνα Τζολί που εμφανίζεται να υπηρέτησε με πάθος και αφοσίωση τον ρόλο της.
«Αυτή η βιογραφία μπορεί να είναι η επιστροφή της Τζολί στα Όσκαρ» γράφουν οι New York Times συμπληρώνοντας πως πρόκειται για έναν σαρκώδη ρόλο στον οποίο η διάσημη ηθοποιός «εναλλάσσεται μεταξύ δύναμης και τρομερής ευπάθειας».
To Vanity Fair συμφωνεί πως «η Τζολί αποδίδει έντονα τη λύπη και την πληγωμένη περηφάνια της Κάλλας, που τρεμοπαίζουν στο πρόσωπό της καθώς προσπαθεί να κρατήσει το κεφάλι της ψηλά όσο θα πρέπει να το έχει μια πριμαντόνα» επισημαίνει ωστόσο, κάτι που έχουν εντοπίσει οι περισσότεροι κριτικοί, πως η τρίτη αυτή βιογραφία του σκηνοθέτη δεν έχει καταφέρει να διεισδύσει τόσο βαθιά στο ανθρώπινο κομμάτι του κεντρικού χαρακτήρα της όσο στις δύο προηγούμενες, τις «Τζάκι» και Νταϊάνα «Σπένσερ».
«Η ταινία είναι πνευματώδης και όμορφη, αλλά αυτή η Κάλλας είναι περισσότερο εικόνα παρά άνθρωπος…Οι δημιουργοί της αρνούνται να την κατεβάσουν από το βάθρο της, με αποτέλεσμα να μην τήν εμποτίζουν με την ευπάθεια ή την παιχνιδιάρικη ζωντάνια που έχει η πραγματική Κάλλας» γράφει το BBC καταλήγοντας πως η ταινία είναι πολύ λατρευτική και ευλαβική για να μας επιτρέψει να συμπάσχουμε με την υποτιθέμενη εύθραυστη ηρωίδα της: «Ασυνήθιστο για κάποιον που είναι εθισμένος στα φάρμα και άρρωστο στο τελικό στάδιο, η Κάλλας της Τζολί δεν φαίνεται ποτέ τίποτα λιγότερο από υπέροχη, και είναι πάντα εξαιρετικά αξιοπρεπής, με ετοιμότητα και αυτοπεποίθηση, ξεπερνώντας όλους όσους διασχίζουν το δρόμο της».
Επιπλέον το ΒΒC στηλιτεύει την επιλογή των δημιουργών της ταινίας να δώσουν τόσο μεγάλη έμφαση στη σχέση της Κάλλας με τον Ωνάση, γεγονός που, όπως εκτιμά, την καθιστά, σε αρκετά σημεία, «λιγότερο ταινία όπερας και περισσότερο σαπουνόπερα».
Παράλληλα όμως, διαβάζουμε και αρκετά θετικά σχόλια για τις ερμηνευτικές αρετές που επιδεικνύει η Τζολί ως Κάλλας: ««Η δέσμευση της ηθοποιού σε αυτή τη δημιουργία είναι εμφανής σε κάθε βήμα. Γνωρίζοντας ότι η Κάλλας ήταν χαρούμενη μόνο όταν στη σκηνή, έμαθε να τραγουδά για τον ρόλο. Η φωνή που ακούμε είναι ένα μείγμα της Κάλλας και της ίδιας της Τζολί. Ακόμη πιο σημαντικό, μπορούμε να δούμε το στήθος της να ανεβαίνει και τις φλέβες της να διογκώνονται καθώς καταναλώνεται, σώμα και ψυχή, με τη σωματική και συναισθηματική προσπάθεια του τραγουδιού» μεταδίδει το Deadline ενώ ο κριτικός του Variety αναφέρει με νόημα πως «η Τζολί, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, σου υπενθυμίζει ότι μπορεί να είναι μια θανατηφόρα σοβαρή ηθοποιός επιβλητικής λεπτότητας και δύναμης».
Το «Maria», που συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ταινίες που διεκδικούν τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας, ξεκινά ανορθόδοξα με την απομάκρυνση του άψυχου κορμιού της Κάλλας από το διαμέρισμά της στο Παρίσι για τα γυρίσει, στη συνέχεια, μια εβδομάδα πίσω, παρουσιάζοντας κομμάτια από τη ζωή και την καριέρα της κορυφαίας ντίβας της όπερας μέσα από μια φανταστική συνέντευξη που δίνει λίγες ημέρες πριν πεθάνει.