Ο καταιγιστικός Ματ Ντίλον εντυπωσίασε τους πάντες με το πάθος του στη συνέντευξη που παραχώρησε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου
Άκρως γοητευτικός, σχεδόν έφηβος στα 60 του χρόνια ο Ματ Ντίλονεδώ και τρεις μέρες δεν έχει πάψει να είναι κυριολεκτικά talk of the town αλλά και του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Τον είδαμε να κάθεται με σεμνότητα και να παρακολουθεί την ταινία «Επιστροφή» του Ουμπέρτο Παζολίνι και τις ζωντανές συνεντεύξεις των Ρέιφ Φάινς και Ζιλιέτ Μπινός, τον συμπαθήσαμε για τη ζεστασιά με την οποία αγκάλιαζε το κόσμο, χωρίς να αρνείται σε κανέναν μια σέλφι, για το ωραίο του στυλ, σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που στόλιζε σε αφίσες τα εφηβικά μας δωμάτια.
Προσηνής και στη συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, στην αίθουσα Σταύρος Τορνές, ο διάσημος ηθοποιός και σκηνοθέτης φάνηκε να χαίρεται με τα σχόλια του Γιώργου Κρασσακόπουλου, που τον υποδέχτηκε επί σκηνής λέγοντας πως είναι ένας «Αναγεννησιακός καλλιτέχνης» αλλά και ένας «παθιασμένος συλλέκτης, λάτρης και ειδήμων της κουβανικής και λάτιν μουσικής και ένας ζωγράφος με μακρά καριέρα». Χτες είχε προηγηθεί η προβολή της ταινίας «Πόλη Φαντασμάτων», προκαλώντας κυριολεκτικά σεισμό, αφού εκείνη τη στιγμή συνέβη ο σεισμός των 5,2 ρίχτερ, χωρίς, όμως, κανείς να εγκαταλείπει την αίθουσα. Στην ίδια εκδήλωση του απονεμήθη ο Χρυσός Αλέξανδρος για τη συνολική του προσφορά στον κινηματογράφο ενώ στα πλαίσια του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, επίσης, προβλήθηκε η νέα του ταινία «Την έλεγαν Μαρία».
Ένα από τα μεγαλύτερα ρίσκα ο ρόλος του Μάρλον Μπράντο για τον Ματ Ντίλον
Αναφορικά με τον ρόλο του Μάρλον Μπράντο, τον οποίο ενσαρκώνει στη νέα του ταινία παραπέμποντας στη θρυλική ιστορία και τα παρασκήνια του «Τελευταίο Ταγκό στο Παρίσι» ο Ντίλον είπε ότι δεν μπορούσε να αρνηθεί να συμμετάσχει στην ταινία. «Ο Μάρλον Μπράντο είναι φοβερά επιδραστικός και άλλαξε τον ρου του σινεμά πολλές φορές στην καριέρα του. Αγάπησα το σενάριο: η απεικόνιση ήταν δίκαιη και ειλικρινής» τόνισε για να συμπληρώσει πως «στη συνέχεια, όμως, κάπως το μετάνιωσα γιατί ήταν πραγματικά μια πολύ δύσκολη αποστολή, δεδομένου ότι ο Μάρλον Μπράντο υπήρξε ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους του 20ού αιώνα».
«Ταυτόχρονα, όμως, μου άρεσε αυτή η πρόκληση. Μου αρέσει να παίρνω ρίσκα στην καριέρα μου, κι αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα που έχω πάρει. Θα κοιτώ τον Μπράντο πάντα με ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης, διότι μου άσκησε πραγματικά τεράστια επιρροή. Οι ηθοποιοί δεν θέλουν ποτέ να συγκρίνονται μαζί του. Κατάφερνε να παρουσιάζεται πάντα ευάλωτος και αυθόρμητος, στοιχεία που ο ίδιος και ηθοποιοί του δικού του διαμετρήματος έφεραν στο σινεμά. Η ευαισθησία αυτή είναι εγγενής στην ανθρώπινη εμπειρία και είναι φοβερά σημαντική για μένα. Ο Μάρλον Μπράντο άλλαξε την εικόνα του αμερικανού άντρα – δεν υπήρχε πια Τζον Γουέιν», συμπλήρωσε.
«Έπαιξε ρόλο και κάτι προσωπικό, πάντως, για να ερμηνεύσεω τον συγκεκριμένο ρόλο αφού πρόκειται για ένα αριστούργημα του κινηματογράφου. Αφού ολοκλήρωσα τη δεύτερη ταινία μου, γράφτηκα στο ινστιτούτο του Λι Στράσμπεργκ για μαθήματα υποκριτικής και εκεί μιλούσαμε συνεχώς για προσωπικότητες όπως ο Μάρλον Μπράντο, ο Τζέιμς Ντιν και ο Μοντγκόμερι Κλιφτ. Η ιερή αυτή τριάδα ηθοποιών άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο δουλεύουν τα πράγματα στον κινηματογράφο. Υπήρχε και κάτι ακόμη που με κέρδισε σε αυτόν τον ρόλο: η Μαρία Σνάιντερ, η οποία ξεκίνησε να δουλεύει στον κινηματογράφο πάρα πολύ νέα, κάτι με το οποίο μπορώ να ταυτιστώ γιατί έκανα τα πρώτα μου βήματα στην υποκριτική σε πολύ μικρή ηλικία. Είχα πάντα πολλή κατανόηση για τη θέση στην οποία βρέθηκε. Φυσικά, η κατάστασή της ήταν πολύ διαφορετική από τη δική μου, αλλά με έναν τρόπο μπορώ να ταυτιστώ. Ξέρω πώς είναι να είσαι ένα νέο άτομο στο σετ, που δεν έχει εμπειρία, δεν μπορεί να θέσει αυστηρά όρια και να έχει το προνόμιο της αυτενέργειας. Για τον λόγο αυτό, με συγκίνησε η ερμηνεία της Αναμαρία Βαρτολομέι. Στο τέλος, ένιωσα πραγματικά περήφανος που πήρα μέρος σε μια δημιουργία που έδωσε φωνή στη Μαρία Σνάιντερ. Η Ζεσικά Παλούντ είχε την ευαισθησία να μην κάνει μια πολιτική ταινία, ούτε μια ταινία εκδίκησης. Έφτιαξε μια ειλικρινή προσωπική ιστορία, η οποία φωτίζει κρυμμένες πτυχές ενός γεγονότος», συμπλήρωσε σχετικά.
«Λάθος που δημιούργησε τεράστιο τραύμα», λέει για την τελευταία σκηνή του «Τελευταίου τανγκό στο Παρίσι» ο Ντίλον
Όσον αφορά τη διαβόητη σκηνή από το Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι, ο Ματ Ντίλον δήλωσε πως ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι μάλλον έκανε λάθος στην συγκεκριμένη επίμαχη σκηνή με τη Μαρία Σνάιντερ. «Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση πως η πρόθεσή του ήταν να δημιουργήσει κάτι σαδιστικό. Θα ήταν όμως λάθος να απλοποιήσουμε τα δεδομένα. Έχουμε πολλά στοιχεία που περιπλέκουν την υπόθεση. Η ζωή της Μαρία Σνάιντερ ήταν ήδη φοβερά ασταθής λόγω του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Η εμπειρία της στο πλατό εκείνη την ημέρα ήταν το χειρότερο δυνατό σενάριο για την ίδια, να βρεθεί δηλαδή σε μια τέτοια κατάσταση. Συνεχίζω να πιστεύω όμως πως το Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι είναι ένα αριστούργημα. Η σκηνή αυτή είναι το μόνο στοιχείο στην ταινία που δεν μου αρέσει καθόλου. Ήταν ένα λάθος που δημιούργησε ένα τεράστιο τραύμα. Το τραύμα αυτό ήταν ίσως ήδη σε εξέλιξη, αλλά σίγουρα επιδεινώθηκε από αυτή την κατάσταση. Το σημείο αυτό είναι κομβικό στην ιστορία της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ολόκληρη η ιστορία της».
Στη συνέχεια, αναφορικά με τις ερωτικές σκηνές στο σινεμά γενικότερα, σχολίασε χαρακτηριστικά: «Έχω γυρίσει πολλές ερωτικές σκηνές και δεν είναι ποτέ εύκολες. Πλέον, στα πλατό υπάρχει μια νέα επαγγελματική κατηγορία, ο intimacy coordinator, που αναλαμβάνει την ευθύνη για τη σωστή ψυχολογική προετοιμασία των ηθοποιών στις ερωτικές σκηνές. Ήταν η πρώτη φορά που συνεργάστηκα με έναν τέτοιο επαγγελματία στο Την έλεγαν Μαρία. Σε κάποιους ανθρώπους ίσως να μην αρέσει η ιδέα κάποιου είδους «αστυνόμευσης» σχετικά με το πώς να συμπεριφερθούν. Ωστόσο, ο intimacy coordinator παρέχει σε όλους ένα ασφαλές πλαίσιο, το οποίο επιτρέπει περισσότερες δυνατότητες».
Η ψήφος στην Κάμαλα Χάρις και η συνεργασία του με τον Γιώργο Λάνθιμο
Αλλά ο Ματ Ντίλον, εκτός από πολυτάλαντος άνθρωπος του σινεμά, είναι και δεινός ζωγράφος, κάτι που είναι άγνωστο στους πολλούς το οποίο αυτός συνδέει με την οικογενειακή παράδοση: «Προέρχομαι από μια οικογένεια με πλούσια οπτικά ερεθίσματα. Όλη μου η παιδική ηλικία περιστρεφόταν γύρω από το σχέδιο και τη ζωγραφική. Είναι κάτι το οποίο το εξασκούσα περιοδικά, ενώ οκτώ χρόνια πριν άρχισα να το κάνω πιο συστηματικά. Μου αρέσει να σχεδιάζω, να κάνω κολάζ, να γράφω ποίηση. Κάποιες φορές χρειάζομαι ένα διάλειμμα και σταματώ. Όλες αυτές είναι δημιουργικές διεργασίες, οι οποίες μοιράζονται και πολλά κοινά στοιχεΚάποιοι άνθρωποι είναι καλοί σε ένα μόνο πράγμα. Άλλοι πάλι κάνουν πολλά διαφορετικά πράγματα. Εγώ ανήκω στους δεύτερους, και έτσι νιώθω πολύ ελεύθερος να ανακαλύψω νέες εμπειρίες. Το να ασχολείσαι με πολλά διαφορετικά πεδία σε διατηρεί νέο».
Εννοείται ότι ένας από τους πιο περιζήτητους Αμερικανούς ηθοποιούς δεν θα μπορούσε να μην ερωτηθεί αναφορικά με τις αμερικανικές εκλογές και παραδέχτηκε ότι ψήφισε Καμάλα Χάρις: «Αυτή είναι η επιλογή μου και νιώθω άνετα με αυτό, τη θεωρώ την καλύτερη υποψήφια». Αναφερόμενος στα κινηματογραφικά φεστιβάλ και στα θετικά τού να συμμετάσχει κανείς σε αυτά, ανέφερε: «Είναι η τέλεια ευκαιρία να κάνεις νέες γνωριμίες, όπως η Ζιλιέτ Μπινός στην περίπτωσή μου, αλλά και να συναντήσεις παλιούς γνωστούς, όπως ο Ρέιφ Φάινς και ο Ουμπέρτο Παζολίνι. Είναι επίσης μια πολύ καλή ευκαιρία να δεις πολλές διαφορετικές ταινίες και να συνειδητοποιήσεις μέσα από αυτή τη διαδικασία τι είναι πραγματικά σημαντικό για σένα. Το πιο σημαντικό για μένα είναι το συναίσθημα, και δεν το λέω με δραματικό τρόπο. Εννοώ πως οι ημερομηνίες και τα γεγονότα είναι δευτερεύοντα στην ανθρώπινη εμπειρία. Τα κινηματογραφικά φεστιβάλ είναι μια μαγική εμπειρία που σου επιτρέπει να συνδεθείς με τα συναισθήματά σου».
Ο Ματ Ντίλον είναι και γνώριμος συνεργασία του δικού μας Γιώργου Λάνθιμου. Μάλιστα σχολιάζοντας τη συμμετοχή του στο Nimic, ανέφερε: «Ήμουν στα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ μου στην Κούβα, όταν με ειδοποίησαν πως ο Λάνθιμος ενδιαφέρεται να συνεργαστεί μαζί μου για μια ταινία μικρού μήκους. Μου αρέσει η δουλειά του, είναι ένας καταπληκτικός κινηματογραφιστής, μία από τις ελάχιστες πραγματικά ιδιαίτερες κινηματογραφικές φωνές παγκοσμίως. Είναι φοβερή ευκαιρία για έναν ηθοποιό να συνεργαστεί μαζί του. Κάναμε τα γυρίσματα στο Μεξικό. Θυμάμαι ακόμη εκείνη τη σκηνή που έπρεπε να φάω ένα βραστό αυγό. Κατέληξα να τρώω δυο ντουζίνες, σαν τον Πολ Νιούμαν στο Cool Hand Luke. Ο Γιώργος είναι φανταστικός και ξέρει ακριβώς τι ψάχνει. Εγώ κάποιες φορές δυσκολευόμουν να καταλάβω. Νιώθω ότι ακόμη δεν είμαι σίγουρος για τι πράγμα μιλάει η ταινία. Θέλω όμως να ξαναδουλέψω μαζί του, είναι φανταστικός, και είστε τυχεροί ως Έλληνες να έχετε έναν τόσο μεγάλο δημιουργό. Για την ακρίβεια, ο Γιώργος Λάνθιμος μπορεί να είναι Έλληνας, αλλά ανήκει σε όλους μας».