Έλενα Μαυρίδου: Σκηνοθετεί ένα έργο του Αλέξη Σολομού για την ανθρωποφαγία στο Εθνικό Θέατρο
14.11.202417:00
Πότε θα κάνει πρεμιέρα η παράσταση
Ένα έργο-ορόσημο για την υποκρισία της μεγαλοαστικής τάξης αλλά και της ελληνικής «αγίας οικογένειας» είναι «Ο τελευταίος Ασπροκόρακας» του σπουδαίου σκηνοθέτη, συγγραφέα και θεωρητικού του θεάτρου Αλέξη Σολομού που ανεβάζει το Εθνικό Θέατρο, στις 27 Νοεμβρίου στο θέατρο Χώρος, σε μια ανατρεπτική σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου.
Οι περίοδοι κρίσης έρχονται και… δεν παρέρχονται. Εκεί που αναρωτιόμαστε αν έχουμε χάσει όλες μας τις βεβαιότητες, φαίνεται να απομένει κάτι σημαντικό: η αγάπη. Ή μήπως όχι;
Οι Ασπροκόρακες, τα τελευταία μέλη μιας μεγαλοαστικής ελληνικής οικογένειας με περισπούδαστα επιτεύγματα, συνέρχονται σε οικογενειακό συμβούλιο γύρω από το επιβλητικό άγαλμα του αείμνηστου Ευστάθιου Ασπροκόρακα, του βιολόγου που αφιέρωσε τη ζωή του στην ανακάλυψη της πεντάποδης μύγας «Ασπροκόρακα». Το συμβούλιο της οικογένειας αναθέτει στον γιο, Νικηφόρο Ασπροκόρακα, να συνεχίσει τις έρευνες για τον εντοπισμό του σπάνιου εντόμου. Αλίμονο! Ο Νικηφόρος αρνείται, διότι είναι ερωτευμένος με τη Ρόζα, μία νέα που εργάζεται τις νύχτες σε κέντρο αμφιβόλου ηθικής. Απ' τη μια πλευρά, ένα αυστηρό σπίτι κι απ' την άλλη, ένα γεμάτο μουσική και χορό κέντρο. Ποιος θα βγει άραγε νικητής; Η αγάπη ή το καθήκον;
Οι άνθρωποι πεινάμε για τις ζωές που δεν έχουμε, για ένδοξες στιγμές που θα μας κάνουν να νιώσουμε σπουδαίοι. Οι Ασπροκόρακες πεινασμένοι για τη διατήρηση ενός μεγαλοαστικού ονόματος, πλάθουν μια εικόνα για τον εαυτό τους εντελώς πλασματική, λειτουργώντας «ανθρωποφαγικά» απέναντι στον έρωτα και την αγάπη, απέναντι σε όλα τα συναισθήματα. Το επίθετο «Ασπροκόρακας» φανερώνει πως η οικογένεια θεωρεί τον εαυτό της διαφορετική, ανώτερη από τους άλλους, σ’ έναν κόσμο, όμως, κοινών μαύρων κορακιών.
Ο Αλέξης Σολομός γράφει την κωμωδία «Ο τελευταίος Ασπροκόρακας» το 1943, έπειτα από αίτημα του Κάρολου Κουν, που τη σκηνοθετεί έναν χρόνο αργότερα στο θέατρο Τέχνης. Βρισκόμαστε στο τέλος της Κατοχής, μία εποχή καταπίεσης και «ανθρωποφαγίας». Τι μας θυμίζουν άραγε όλα αυτά; 81 χρόνια μετά, «Ο τελευταίος Ασπροκόρακας» παίρνει σάρκα και οστά στο Εθνικό Θέατρο σε μια παράσταση αλληγορική, απολαυστικά χιουμοριστική και ταυτόχρονα εξόχως καυστική πάνω στην διαχρονική, αήττητη μέχρι τις μέρες μας «ανθρωποφαγία». Τι κι αν, όμως, η αγριότητα, η ωμότητα είναι παντού γύρω μας; Τι κι αν η αγάπη έχει εκλείψει; Όταν μέσα από το σκοτάδι φανεί μια αχτίδα φωτός, η ελπίδα δεν έχει επιλογή. Θα ξαναγεννηθεί.