Γεράσιμος Γεννατάς: Δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας με το «Κόκκαλο», στο θέατρο «Σημείο»

Μια λυτρωτική post punk τελετουργία για τη ζωή και το έργο του ιδιοφυούς και πλήρως αντισυμβατικού συγγραφέα, ποιητή και  ηθοποιού Αντονέν Αρτώ παρουσιάζουν ο Γεράσιμος Γεννατάς και ο μουσικός - περφόρμερ Γιώργος Παλαμιώτης, στο θέατρο «Σημείο».

Πρόκειται για μια τολμηρή παράσταση, που έχει προκαλέσει συζητήσεις, καθώς είναι αφιερωμένη στη ζωή του Αντονέν Αρτώ (1896 - 1948), ενός ανατρεπτικού, ασυνήθιστου και σουρεαλιστή καλλιτέχνηπου αναστάτωσε τα θεατρικά δρώμενα της Γαλλίας του 20ου αιώνα για πολλά χρόνια. Στην πιο γνωστή του θεωρητική δουλειά, «Το Θέατρο και η Επανάσταση» (1938), ανέπτυξε την έννοια του Θεάτρου της Σκληρότητας, με στόχο την κατάρριψη των παραδοσιακών θεατρικών μορφών και την προώθηση μιας πιο άμεσης, σωματικής και έντονης επικοινωνίας με το κοινό.

Ο Αρτώ ήθελε το θέατρο να είναι μια εμπειρία ακραία, που να αγγίζει τα πιο βαθιά συναισθήματα και να προκαλεί το κοινό. Η θεωρία του επηρεάστηκε από τον σωματικό πόνο και τις προσωπικές του δυσκολίες, καθώς υπήρξε θύμα ψυχικής νόσου και υπέφερε από διάφορες ασθένειες καθόλη τη διάρκεια της ζωής του.

Οι εμπειρίες του αυτές αποτυπώθηκαν στο αινιγματικό, εξτρεμιστικό και συνταρακτικό έργο του, το οποίο ο Άρης Ασπρούλης και η Ιόλη Ανδρεάδη, που σκηνοθετεί κιόλας, συμπυκνώνουν με ευρηματικό και πρωτότυπο τρόπο, δίνοντας στον Γεράσιμο Γεννατά την ευκαιρία για μια ερμηνεία καριέρας η οποία πλαισιώνεται ζωντανά επί σκηνής από την πρωτότυπη μουσική του καταξιωμένου μπασίστα Γιώργου Παλαμιώτη.

Καλλιτέχνης, ιδιοφυής, επαναστάτης, αναθεωρητής, ποιητής, δάσκαλος, παραληρηματικός, επιθετικός, επιληπτικός, αυτοκαταστροφικός και βαθιά, πολύ βαθιά ερωτευμένος και ερωτικός, ο Αρτώ της παράστασης συνθέτει με τρόπο προβοκατόρικο την τελική του ετυμηγορία απέναντι στον σύγχρονο καθωσπρεπισμό, βγάζοντας τη γλώσσα στην κοινωνική υποκρισία και τις επινοημένες αυθεντίες του καιρού μας.

Το 1938 χαρακτηρίζεται επισήμως ως «παράφρων» και οδηγείται δια της βίας στο ψυχιατρείο, στο οποίο θα παραμείνει έγκλειστος για εννέα χρόνια. Την τελευταία μόνο χρονιά θα υποβληθεί σε περισσότερα από 51 ηλεκτροσόκ. Είναι εκεί που ο ξακουστός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος Ζακ Λακάν θα θριαμβολογήσει πως «επιτέλους ο κύριος Αρτώ θεραπεύτηκε και δεν θα χρειαστεί να ξαναγράψει τίποτα πια». Το 1946 και λίγο πριν τον θάνατό του, αποκτά ξανά ελευθερία κινήσεων, έχοντας υποστεί ωστόσο ανεπανόρθωτες βλάβες από τις επίσημες θεραπευτικές μεθόδους. Οι «Φίλοι του Αντονέν Αρτώ» οργανώνουν μια ειδική βραδιά αφιερωμένη στο έργο του στο Θέατρο «Σάρα Μπερνάρ», αλλά η είσοδος στον ίδιο απαγορεύεται, εξαιτίας του φόβου που προκαλεί η εξασθενημένη του φιγούρα και η πιθανότητα ενός ακόμα θηριώδους ξεσπάσματος, όπως αυτά που συνήθιζε ενώπιων ακροατηρίου και από τα οποία ηρεμούσε μόνο εάν τον φιλούσε ένας φίλος του στο μέτωπο.

Η παράσταση «Κόκκαλο» ξεκινάει με την φανταστική υπόθεση ότι μετά το παραπάνω περιστατικό ο Αρτώ, απογοητευμένος, αρνείται την ελευθερία του και επιστρέφει οικειοθελώς στο κελί του, αποφασίζοντας να ξυπνήσει τα εκφραστικά του μέσα για να μεταμορφωθεί ο ίδιος στον πιο βιρτουόζο περφόρμερ και να δώσει ένα τελευταίο σόλο, μια παράσταση-ξέσπασμα, μπροστά σε ένα κοινό ανυπόκριτο. Ένα κοινό που θα πλάσει με το μυαλό του. Ένα κοινό που γεννήθηκε για να τον αγαπά.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη - Πέμπτη στις 20.00

Ειδήσεις σήμερα:

Πούτιν: Μπορεί να χτυπήσουμε και στο κέντρο του Κιέβου με πυραύλους Oreshnik

Ένοχοι 11 εκ των 17 κατηγορουμένων για τους βιασμούς της 12χρονης στον Κολωνό

Γιος Αντώνη Λυμπέρη: Ο συγκλονιστικός επικήδειος - Μου έλεγε «μη με ακούς όταν πονάω, δεν θα πεθάνω»