«Θέλω να δω τον Πάπα!»: Η οπερέτα που ξεσήκωσε την Καθολική Εκκλησία επιστρέφει έναν αιώνα μετά

«Θέλω να δω τον Πάπα!»: Η οπερέτα που ξεσήκωσε την Καθολική Εκκλησία επιστρέφει έναν αιώνα μετά

Στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

«Θέλω να δω τον Πάπα!»: Η οπερέτα που ξεσήκωσε την Καθολική Εκκλησία επιστρέφει έναν αιώνα μετά
Η οπερέτα «Θέλω να δω τον Πάπα!» του μετρ του είδους Θεόφραστου Σακελλαρίδη, που ξεσήκωσε αντιδράσεις στους κόλπους της καθολικής εκκλησίας πριν από έναν αιώνα, ανεβαίνει από Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, από στις 31 Ιανουαρίου έως τις 16 Φεβρουαρίου,σε μουσική διεύθυνση Νίκου Βασιλείου και σκηνοθεσία Νατάσας Τριανταφύλλη και τη συμμετοχή ενός εκλεκτού καστ διακεκριμένων μονωδών και εννεαμελούς μουσικού συνόλου.

Το «Θέλω να δω τον Πάπα!» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, δημιουργού της δημοφιλέστερης ελληνικής οπερέτας όλων των εποχών, «Ο βαφτιστικός», αποτελεί ένα από τα έργα σύγχρονης αστικής θεματολογίας του συνθέτη, στα οποία υποσκάπτονται τα θεμέλια της αστικής ζωής και αμφισβητείται έντονα ο θεσμός της οικογένειας. Ακολουθώντας, βεβαίως, τα πρότυπα του είδους, ο Σακελλαρίδης επιδεικνύει ιδιαίτερη μουσικοθεατρική επινοητικότητα στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων που δυναμιτίζουν τις σταθερές της οικογενειακής ζωής.

Η πυκνή φάρσα «Οικιακές χαρές» του Μωρίς Εννεκέν, στην οποία βασίζεται, αποδίδεται σε ρέοντα θεατρικό λόγο από τον Σακελλαρίδη, ο οποίος και στο έργο αυτό επιτυγχάνει μια ιδεώδη μουσικοθεατρική δραματουργία διανθίζοντας την πλοκή της οπερέτας με δεκαπέντε μουσικά νούμερα.

Ύφος, γλώσσα, χαρακτήρες, μουσική και ρυθμός αποκαλύπτουν έναν σαγηνευτικό σκηνικό κόσμο όπου σατιρίζονται αξιοθαύμαστα η υποκρισία και η υπερβολή, η επιδειξιμανία αλλά και η άκριτη εξιδανίκευση κάποιων κοινωνικών θεσμών. Ένας γάμος, οι προσδοκίες των νεονύμφων και των συγγενών τους και ο Πάπας που… ποτέ δεν εμφανίζεται αλλά παραμένει αφανής πρωταγωνιστής καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, για να μας θυμίζει ότι συχνά η σύγχυση, το μπέρδεμα και οι παγίδες των κατεστημένων αξιών αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης επιθυμίας.

Επιθυμία της νεόνυμφης Άννας είναι, κατά τη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού της στην Ιταλία, να δει από κοντά τον Πάπα. Όταν ο σύζυγός της δεν ανταποκρίνεται στην επιθυμία της, ο γάμος τους κινδυνεύει να διαλυθεί. Επιστρέφοντας στο αθηναϊκό περιβάλλον, οι οικείοι τους παρεμβαίνουν απροκάλυπτα στην κλονισμένη σχέση του ζευγαριού, αποκαλύπτοντας με κωμικοτραγικό τρόπο όλες τις παθογένειες αλλά και την υποκρισία της αστικής τάξης.

Για τη σκηνοθεσία της παράστασης, η Νατάσα Τριανταφύλλη σημειώνει: «Κάποτε, το 1920, ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης γράφει το Θέλω να δω τον Πάπα!. O Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έχει τελειώσει. Υπάρχει οικονομική δυσχέρεια, αλλά υπάρχει και ανάγκη για φυγή στην απόλαυση, για διασκέδαση ξέφρενη, για ευμάρεια και ευημερία. Αίθουσες χοροδιδασκαλείων ανοίγουν στην Αθήνα, κινηματογράφοι, καμπαρέ. Η Άννα και ο Αδριανός παντρεύονται και πηγαίνουν γαμήλιο ταξίδι στη Ρώμη, στη Δύση. Κι όμως την ίδια στιγμή ελληνικά στρατεύματα έχουν αρχίσει να επιχειρούν στην Ανατολή, στη Μικρά Ασία. Τραγουδώντας μπορούμε να μιλήσουμε για τα ομορφότερα και τα χειρότερα. Να χορέψουμε. Χορεύοντας μπορούμε να καταλάβουμε τα περισσότερα. Να διαλέξουμε με ποιον θα χορέψουμε βαλς, με ποιον φοξ τροτ, με ποιον, κρατώντας τον ίδιο ρυθμό, θα μείνουμε σε απόσταση. Κι όμως, ξεχνιόμαστε και μένουμε πολλά λεπτά, πολλές μέρες, πολλούς μήνες, σιωπηλοί και ακούνητοι».

Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο Θέατρο Παπαϊωάννου στην οδό Πατησίων 27 και Καποδιστρίου από τον θίασο οπερέτας του κωμικού Γιάννη Παπαϊωάννου (1873-1931) στις 6 Ιουλίου του 1920. Σημείωσε μεγάλη επιτυχία –δόθηκαν συνολικά 72 παραστάσεις μέσα στο 1920– ενώ το ομότιτλο τραγούδι έγινε το σουξέ της χρονιάς και το σύνθημα της εποχής. Δεν έλειψαν, όμως, και οι αντιδράσεις της Καθολικής Εκκλησίας της Ελλάδας, καθώς θεωρήθηκε ότι το τραγούδι σατίριζε τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Επίσης, το ομώνυμο τραγούδι έγινε η αφορμή για έναν φόνο έξω από την Καθολική Εκκλησία του Πειραιά, στις 11 Δεκεμβρίου 1921.

Η οπερέτα «Θέλω να δω τον Πάπα!» πρωτοπαρουσιάστηκε από την Εθνική Λυρική Σκηνή στις 14 Φεβρουαρίου του 2015, σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου.

Τους ρόλους ερμηνεύουν οι Δημήτρης Σιγαλός (Βαρονάς), Βαγγέλης Μανιάτης (Λατρούδης), Τζούλια Σουγλάκου (Κυρία Λατρούδη), Χρύσα Μαλιαμάνη (Άννα), Νικόλας Μαραζιώτης (Αδριανός), Μαρισία Παπαλεξίου (Ρίτα), Αντώνης Κυριακάκης (Δημοσθένης) και ο αρχιμουσικός Νίκος Βασιλείου (ενωματάρχης).

Κλείσιμο
To εννεαμελές μουσικό σύνολο αποτελούν οι Ναυσικά Τσάρα (φλάουτο), Ηλίας Σκορδίλης (κλαρινέτο), Πέτρος Καρατσόλης (τρομπόνι), Διονύσης Βερβιτσιώτης (βιολί Ι), Βανέσσα Αθανασίου (βιολί ΙΙ), Γιάννης Αθανασόπουλος (βιόλα), Έλλη Φιλίππου (βιολοντσέλο), Δημήτρης Τίγκας (κοντραμπάσο) και Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά).

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

31 Ιανουαρίου & 1, 2, 7, 8, 9, 14, 15, 16 Φεβρουαρίου 2025 Ώρα έναρξης: 20.30 (Κυριακή: 19.30)

9 και 15 Φεβρουαρίου σε συνθήκες καθολικής προσβασιμότητας

Ειδήσεις σήμερα:

Περιπέτεια για 40χρονο στη Θεσσαλονίκη: Γυναίκα έκανε… κατάληψη στο σπίτι του μετά από one night stand και την «μάζεψε» η αστυνομία

Βίντεο: 30χρονη φωτογραφήθηκε γυμνή μπροστά σε άγαλμα στο Μεξικό και συνελήφθη

Δύο τροχαία με εγκατάλειψη στο κέντρο της Αθήνας - Συνελήφθη ο δράστης
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
δειτε ολες τις ειδησεις

Best of Network

Δείτε Επίσης

Συνεχίζοντας σε αυτό τον ιστότοπο αποδέχεστε την χρήση των cookies στη συσκευή σας όπως περιγράφεται στην πολιτική cookies

Μάθετε περισσότερα εδώ

Αποδοχή