New York, New York με τέχνη ελληνική

Στη μητρόπολη του κόσμου είδαμε νέες παραστάσεις που ενώνουν τη σύγχρονη καλλιτεχνική δημιουργία με την τεχνολογία, χαρήκαμε πρωτοποριακά έργα στο Μανχάταν και το Μπρούκλιν, και όλα αυτά χάρη σε φεστιβάλ με δημιουργούς από διαφορετικά σημεία του πλανήτη, τους οποίους στηρίζει η νέα δημιουργική πλατφόρμα Onassis ONX του Ιδρύματος Ωνάση

Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
New York, New York με τέχνη ελληνική
Iσως να είναι ο παγετός που έχει απλωθεί στην πόλη, η μετα-γιορτινή ατμόσφαιρα, αλλά η αίσθηση καθώς κοιτάω τους ουρανοξύστες στην καρδιά του Μανχάταν είναι ότι η Νέα Υόρκη είναι κάπως διαστημική: η μόνη πόλη που μπορεί να σου δώσει την αίσθηση ότι κατοικείς σε έναν άλλον κόσμο, όπου όχι μόνο τα πάντα είναι δυνατά, όπως επέμενε ο κατεξοχήν τραγουδιστής της Φρανκ Σινάτρα, αλλά και οι νέοι καλλιτέχνες που έφτιαξαν τη μυθιστορία της. Ξεπερνώντας την κρίση της πανδημίας, τα νέα μυαλά που διαμορφώνουν πλέον την τέχνη του μέλλοντος εμπνέονται από την τεχνολογία και αποσπούν τον αλγόριθμο για να φτιάξουν τη δική τους μυθιστορία.
New York, New York με τέχνη ελληνική

Αυτό το νέο κύμα, που έρχεται να παρασύρει τα πιο δημιουργικά κομμάτια της πόλης, από το υπόγειο του Olympic Tower όπου βρίσκεται η βάση του Onassis ONX μέχρι απέναντι από τη γέφυρα του Μπρούκλιν, στο ΒΑΜ, το εμβληματικό κτίριο-θέατρο, αλλά και το νέο μουσείο Whitney στην πιο ωραία περιοχή του Μανχάταν, ανοίγει δρόμους για νέες εμπειρίες και δείχνει πώς ένα ίδρυμα, όπως το Ιδρυμα Ωνάση, διαμορφώνει έναν νέο διατλαντικό κόσμο ενώνοντας δημιουργικά τεχνολογία και τέχνη. Το «ΘΕΜΑ» ήταν εκεί για να το καταγράψει.

Φεστιβάλ Techne

Αν κάποτε βρίσκαμε τη νέα σκηνή της Νέας Υόρκης να συγκεντρώνεται γύρω από τις μικρές γκαλερί, στα στενάκια του East Village και του «Studio 54», τώρα πλέον οι νέοι καλλιτέχνες δεν ζωγραφίζουν σε τοίχους, ούτε φτιάχνουν εγκαταστάσεις, αλλά στήνονται μπροστά από τα κομπιούτερ για να βρουν τα εργαλεία τους. Αναρωτιούνται τι καινούριο μπορεί να τους δώσει ο αλγόριθμος για να δημιουργήσουν ένα έργο πέρα από το αναμενόμενα, προσκαλώντας το κοινό να συμμετάσχει στο πλαίσιο του immersive experience ως συνδημιουργός τους: τους καλεί να δουν έναν άλλον τρόπο προσέγγισης της πραγματικότητας, αλλά και να στήσουν μια δική τους ερμηνεία για τον κόσμο μας.

Οθόνες που απλώνονται ως τρίπτυχα, όπως εκείνα της Αναγέννησης αλλά και του Φράνσις Μπέικον, podcasts που αφηγούνται εκ νέου τους αρχαίους μύθους, νέες και σύγχρονες μυθιστορίες που διαπερνούν τους αιώνες και γίνονται κομμάτια της πραγματικότητας, οθόνες που ανεβάζουν τις φερομόνες σου (!) μέσω της τεχνολογίας, γενεαλογικές αφηγήσεις για τις Ελληνίδες γιαγιάδες μας που συναντούν αλλόκοτες μάγισσες γίνονται κομμάτια αυτής της νέας καλλιτεχνικής πραγματικότητας, βγαλμένης από το μέλλον. Είναι σαν οι εξωπραγματικές ωραίες εικόνες του Dune να συναντούν αναγεννησιακά έργα και η τεχνολογία να ξαναφτιάχνει όλη την παγκόσμια μυθιστορία με τρόπο εντελώς προσωπικό από την αρχή.
New York, New York με τέχνη ελληνική

Ολα αυτά τα διαπιστώσαμε μέσω του άκρως καινοτόμου Φεστιβάλ Techne που οργάνωσε στην καρδιά της Νέας Υόρκης το Onassis ONX, μια ψηφιακή πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση που συγκεντρώνει όλο το νέο καλλιτεχνικό κύμα όχι μόνο στη Νέα Υόρκη, αλλά και σε διαφορετικά σημεία του κόσμου.

Κλείσιμο

Προβληματισμοί

Ολα ξεκίνησαν όταν το Ιδρυμα Ωνάση διαμόρφωσε στο υπόγειο του Olympic Tower ένα στούντιο, όπου μπορούν να έχουν οι καλλιτέχνες δωρεάν πρόσβαση για να διαμορφώνουν αυτά τα έργα.

Με σχετικά δημοσιεύματα στον Τύπο, όπως στους «New York Times», οι Νεοϋορκέζοι έδειξαν σταδιακά να αγκαλιάζουν αυτή την πρωτοβουλία, που πλέον έχει καταστεί μια ολοκληρωμένη πλατφόρμα παραγωγής τέχνης μέσω της τεχνολογίας και έχει φτάσει να στηρίζει όχι μόνο καλλιτέχνες αλλά και τα πιο δυναμικά φεστιβάλ στη Νέα Υόρκη: ενδεικτικό είναι ότι ούτε το Techne, ούτε το Under the Radar, το εμβληματικό φεστιβάλ της πόλης που ξεκίνησε πριν από μια 20ετία, θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν χωρίς την οικονομική ενίσχυση του Onassis USA.
New York, New York με τέχνη ελληνική
Δεν ήταν μόνο οι παραστάσεις και οι περφόρμανς του Onassis ONX που συνέδεσαν την τέχνη με την τεχνολογία, σε συνεργασία με το φεστιβάλ Under the Radar στην καρδιά της Νέας Υόρκης, αλλά και οι συζητήσεις με το κοινό

Τουλάχιστον αυτό μας επισημαίνουν πολλοί καλλιτέχνες που συναντάμε κατά τα εγκαίνια του νέου κτιρίου BAM KBH -το οποίο πήρε το όνομά του από την πρωτοπόρο στον χώρο των τεχνών Κάρεν Μπρουκς Χόπκινς, η οποία πλέον είναι σύμβουλος του Onassis USA- και άλλαξε την εικόνα της σύγχρονης τέχνης στο Μπρούκλιν και την πόλη.

Στα εγκαίνια του κτιρίου, όπου βρίσκεται κυριολεκτικά όλη η ιντελιγκέντσια της Νέας Υόρκης, συναντάμε σημαίνουσες προσωπικότητες, ηθοποιούς που έχουν ενισχύσει αυτές τις πρωτοβουλίες, όπως ο Τζον Τορτούρο -τον ξέρουμε ως Χεσούς στην ταινία «Μεγάλος Λεμπόφσκι»-, νέους καλλιτέχνες που μας λένε με παράπονο ότι έχουν περικοπεί τα χρήματα που δίνονται για την τέχνη και για τα φεστιβάλ, σε μια πόλη που είναι κατεξοχήν συνυφασμένη με τα πρωτοποριακά κινήματα.

Ειδικά μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον Ντόναλντ Τραμπ, το ενδεχόμενο τα πράγματα να χειροτερέψουν για τους καλλιτέχνες είναι ορατό και όλοι αναρωτιούνται ποια θα είναι η εικόνα της Αμερικής χωρίς τα πρωτοποριακά κινήματά της.Εξω από τον χρυσοποίκιλτο Πύργο Τραμπ στην 5η Λεωφόρο, με την ασφυκτικά ενισχυμένη ασφάλεια από τον φόβο ενδεχόμενων αναταραχών, συνωστίζονται οι άστεγοι αποκαλύπτοντας μια άλλη όψη της πόλης, πολύ πιο σκληρή και διαφορετική από αυτή με τις αστραφτερές βιτρίνες.

«Οι πυρκαγιές ήταν απλώς μια ένδειξη της γενικευμένης καταστροφής», μας λέει η Κέιτ, μια κοπέλα που συναντάμε σε ένα καφέ, λίγο πιο πέρα από το Olympic Tower, στο υπόγειο του Onassis ONX, που δείχνει να έχει μεταμορφωθεί σε ένα καταφύγιο για τους καλλιτέχνες, οι οποίοι, όπως μας λένε οι υπεύθυνοι του ΟΝΧ, «αρνούνται να φύγουν ακόμα και όταν τελειώνει η περίοδος της υποτροφίας τους».

Εδώ άλλωστε μπορούν να δουν όσα χρειάζονται, και μάλιστα δωρεάν, τη στιγμή που η μία μέρα ενοικίασης ενός αντίστοιχου στούντιο στο Μανχάταν μπορεί να κοστίσει χιλιάδες δολάρια.

Το υπόγειο του Onassis ONX

Εξ ου και ότι το υπόγειο του άκρως μεταμορφωμένου Onassis ONX, στο Olympic Tower, με την ελληνική σημαία να ανεμίζει απέξω, στην καρδιά του Μανχάταν, στη διασταύρωση με την 5η Λεωφόρο, έχει γίνει κυριολεκτικά το πιο δημιουργικό κέντρο παραγωγής πολιτισμού με άξονα την τεχνολογία, ένα δημιουργικό καταφύγιο για τους καλλιτέχνες που ξέρουν ότι πλέον η ελευθερία στην τέχνη συνδέεται με τη δημιουργική αξιοποίηση των νέων τεχνολογικών μέσων.

Ειδικά αυτές τις δύσκολες εποχές, και καθώς μπαίνουμε στη νέα εποχή του Τραμπ, το Onassis ONX, όπως μας λέει και η διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση Αφροδίτη Παναγιωτάκου, μοιάζει με πολιτική κίνηση. «Αυτό έχουμε πάντα στον νου μας ενώνοντας όλα αυτά τα κομμάτια και συνδέοντας διατλαντικά τις νέες δυνάμεις», εξηγώντας ότι «τα βασικά θέματα αυτού του προγράμματος είναι οι σχέσεις, η συγγενικότητα και η στοργή. Από την Αθήνα και το Αμστερνταμ έως την Ταϊπέι και τη Νέα Υόρκη, παρουσιάζουμε έργα που εξυμνούν όσα μας φέρνουν κοντά παρά όσα μας διαχωρίζουν. To Onassis ONX, ένα παγκόσμιο πρόγραμμα καινοτομίας για δημιουργούς κόσμων που αξιοποιούν τις προηγμένες τεχνολογίες, υποστηρίζει σταθερά πρωτοποριακές παραγωγές που υπερβαίνουν τα όρια του χώρου, του τόπου και της ταυτότητας. Το Techne, που φιλοξενήθηκε από το BAM, έναν εμβληματικό πολιτιστικό οργανισμό της Νέας Υόρκης, αντιπροσωπεύει τις αξίες που πρεσβεύουμε: μύθους και αρχέγονες ιστορίες, τη φύση ως κοινή καταγωγή και τελικό προορισμό και την τεχνολογία ως ένα ανοιχτό ερώτημα και όχι ως οριστική απάντηση», μας λέει επισημαίνοντας τον πολιτικό και όχι μόνο καλλιτεχνικό χαρακτήρα αυτής της κίνησης σε καιρούς παγκόσμιας κρίσης.

Γνωρίζοντας ότι το κοινό μπορεί να είναι καχύποπτο προς μια τέτοια κίνηση στο Onassis ONX, προσπαθούν με κάθε τρόπο να δείξουν όχι ότι η τεχνολογία είναι το παν, αλλά ότι οι καλλιτέχνες έχουν κάθε δικαίωμα να προσβάλλουν τον αλγόριθμο, να τον οικειοποιηθούν. «Μπορούν πραγματικά να κάνουν ό,τι θέλουν με αυτά τα μέσα, αφού ο καλλιτέχνης δεν χρειάζεται να αποδείξει ότι είναι πιο έξυπνος από την Τεχνητή Νοημοσύνη, αλλά ότι μπορεί να γίνει πιο δημιουργικός με τη χρήση της, να κάνει πράγματα που το ΑΙ δεν μπορεί. Η κοινότητα που έχουμε δημιουργήσει στο ONX αποτελείται από δημιουργικούς ανθρώπους που έχουν την περιέργεια και την παρόρμηση να καταδυθούν σε αυτόν τον κόσμο». Αναπτύσσοντας τελικά μια δυναμική πλατφόρμα που διαμορφώνει το πεδίο της σύγχρονης τέχνης, το Onassis ONX συνεργάζεται με ένα παγκόσμιο δίκτυο από διαφορετικούς φορείς για να δημιουργήσει βιώσιμες λύσεις που αφορούν την παραγωγή και τη διανομή πρωτοποριακών έργων τέχνης.

Μέσα από συνέργειες με κορυφαίους καλλιτέχνες, οργανισμούς τέχνης και πολιτιστικές πρωτοβουλίες, η πλατφόρμα υποστηρίζει την εξέλιξη της δημιουργικότητας σε τομείς όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη, η εικονική πραγματικότητα, το χωρικό (spatial) computing και τα ψηφιακά Μέσα. Γι’ αυτό, όπως επισημαίνει ο διευθυντής Καινοτομίας και Ψηφιακής Ανάπτυξης του Ιδρύματος Ωνάση, Πρόδρομος Τσιαβός, το θέμα είναι «να ανακαλύψουμε νέους τρόπους για να φέρουμε το κοινό στην καλλιτεχνική διαδικασία με άξονα την τεχνολογία», διαμορφώνοντας μια πλατφόρμα που δεν αφορά ένα μικρό κοινό, αλλά όλο και περισσότερο κόσμο.
New York, New York με τέχνη ελληνική
Το κοινό παρεμβαίνει στην εξέλιξη του έργου τέχνης θέτοντας live ερωτήσεις μέσω AI και αλλάζοντας την αφήγηση στο πλαίσιο του Techne


Το «Χρυσό Κλειδί»

Αυτό διαπιστώνουμε από κοντά όταν βλέπουμε τις ουρές για μια θέση για να δουν ένα τέτοιο έργο που δημιουργήθηκε χάρη στα εργαλεία που προσφέρει το ONX μέσω της τεχνολογίας στο θέατρο BAM στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Techne: το όνομα του έργου «Χρυσό Κλειδί» δεν είναι τυχαίο, αφού εμπνέεται από την ομώνυμη ιστορία των Αδελφών Γκριμ, αυτό το πανέμορφο παραμύθι που επιδίωκε να επαναπροσδιορίσει την τέχνη της αφήγησης συνδέοντας τη γνώση με την ποίηση μέσα από μια νέα πολύχρωμη, καινούρια γλώσσα.

Αυτή φαίνεται να ξαναβρίσκουν μαζί οι δημιουργοί και οι θεατές, όπως το παιδάκι από το «Χρυσό Κλειδί», που νομίζει ότι το βρήκε κάτω από το χιόνι και επειδή είναι τόσο ωραίο και περίτεχνο, δυσκολεύεται να το χρησιμοποιήσει.

Τώρα όμως που το χρυσό κλειδί είναι δικό μας μπορούμε, όπως φαίνεται να μας δείχνουν οι δύο δημιουργοί του έργου, Μαρκ Ντα Κόστα και Μάθιου Νιντερχάουζερ, να το κάνουμε κυριολεκτικά ό,τι θέλουμε. Γι’ αυτό με όπλο παλιούς μύθους, βγαλμένους από την αρχαία Ελλάδα αλλά και διαφορετικά σημεία του κόσμου, οι δημιουργοί του έργου φτιάχνουν μια αφήγηση στην οποία μπορεί να παρέμβει το κοινό αλλάζοντας τον τρόπο που στήνεται το έργο.

Ετσι, μπορεί ανεβαίνοντας στη σκηνή, μπροστά στο τρίπτυχο με τις οθόνες όπου εξελίσσεται το έργο και θέτοντας τη δική του ερώτηση, να μεταμορφώσει τον τρόπο όχι μόνο της αφήγησης, αλλά και αυτού που βλέπει να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σου. Εν ολίγοις, γίνεται το εργαλείο του δικού του έργου, το οποίο βασίζεται σε ένα άλλο έργο τέχνης, αφού για να δημιουργηθεί χρησιμοποιήθηκαν 12 διαφορετικά εικαστικά δημιουργήματα που προβάλλονται ως επιλογές και αφορούν διαφορετικά έργα από τον 19ο έως τον 20 αιώνα, τα οποία συνδυάζονται με μια τεράστια βάση δεδομένων από τους μύθους.

Το αποτέλεσμα ενθουσιάζει το κοινό που βλέπει, για παράδειγμα, τον εμβληματικό τρομακτικό γάτο από την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» να γίνεται, ύστερα από τις ερωτήσεις που θέτουν οι θεατές, ένας γάτος με το παιχνιδιάρικο όνομα Dr Whiskas και τον εμφύλιο πόλεμο της Αμερικής να μεταμορφώνεται σε πόλεμο των bagels, καθώς ο τρόπος για να τελειώσει ο πόλεμος βρίσκεται σε ένα ντάινερ! Ο σουρεαλισμός επαναπροσδιορίζεται μέσω της τεχνολογίας. Ο κόσμος γελάει αυθόρμητα, σαν να θέλει να καλύψει το βαρύ κλίμα που έχει δημιουργηθεί ήδη από το άκουσμα των θανατικών πυρκαγιών που κατακαίνε ακόμα το Λος Aντζελες.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ιστορίας του «Χρυσού Κλειδιού» σχετίζεται με τις πυρκαγιές και την καταστροφή του περιβάλλοντος - τι άλλο μπορείς να κάνεις όταν έχεις την τεχνολογία στα χέρια σου από το να προσπαθήσεις να αφυπνίσεις δημιουργικά το κοινό σου;

Βγάζοντας τη γλώσσα στον Μασκ

New York, New York με τέχνη ελληνική
H γεννημένη στη Σανγκάη Βαϊόλα Χε συνδέει τα διάφορα time-based media με την προσωπική δημιουργία σε μια performance Εκτεταμένης Πραγματικότητας (XR)

Οι νέοι δημιουργοί που έχουν στα χέρια τους αυτά τα τεχνολογικά μέσα έχουν ευθύνη - κι αυτό τους διαφοροποιεί από τον Μασκ και τους ιθύνοντες ενός νέου, τρομακτικού κόσμου. «Γι’ αυτό ακριβώς το πολιτικό είναι τόσο σημαντικό», επισημαίνουν οι δημιουργοί του έργου -οι δύο καλλιτέχνες μαζί και με αναλυτές του MIT- σε συζήτηση που ακολουθεί σε ειδικό χώρο στο θέατρο του ΒΑΜ, όπου όλοι οι Νεοϋορκέζοι ανταλλάσσουν απόψεις, λίγο μετά την παράσταση, για το μέλλον της τεχνολογίας, για τη στάση μας ως πολίτες και για τις νέες αφηγηματικές και μυθοπλαστικές δυνατότητες που ξεδιπλώνει η Τεχνητή Νοημοσύνη. Ενας νέος κόσμος είναι μπροστά στα μάτια μας, το θέμα είναι πώς τον αναλύουμε και πώς αυτός γίνεται μέρος της αγωνίας μας.

Αυτό φαίνεται και από τις δύο παραστάσεις που βλέπουμε την επόμενη μέρα στους χώρους του ONX, στο υπόγειο του Olympic Tower, που χρησιμοποιούν τα υλικά της τεχνολογίας για να μιλήσουν για τα όρια του χρόνου και της σωματικότητας, για τον πολύπλοκο κόσμο όπου ζούμε, ο οποίος συνορεύει με την τρέλα. Γιατί όσο κι αν η τεχνολογία κατακτά και διαπερνά τα πάντα, ο άνθρωπος παραμένει αυτός που καλείται να τη χρησιμοποιήσει ή να την αποκωδικοποιήσει.

Σε αντίθεση με τον αποστασιοποιημένο κόσμο του Ιλον Μασκ, αυτά τα έργα θέτουν ξανά τον άνθρωπο στο επίκεντρο που νιώθει ασφυχτικά μόνος απέναντι σε έναν κόσμο που απαιτεί τα πάντα. Δύο γυναίκες-δημιουργοί συγκλονίζουν με το έργο τους που βγάζει επιδεικτικά τη γλώσσα στον σκληρό τεχνολογικό ματσίσμο του Μασκ: τόσο το εντυπωσιακό «Runway» της χορεύτριας και χορογράφου Χριστιάνας Κoσιάρη όσο και το «Α (room) of one’s own», μια VR περφόρμανς του/της non binary Βαϊόλα Χε από την Κίνα.
New York, New York με τέχνη ελληνική
Το πρωτοποριακό «Runway» της Χριστιάνας Κοσιάρη, πάνω σε έναν διάδρομο γυμναστικής, εντυπωσίασε το κοινό της Νέας Υόρκης προβάλλοντας μια δυναμική απάντηση στον ματσίσμο του Ιλον Μασκ

Η δημιουργός Κόσιαρη, φέρνοντας σε πέρας μια άκρως απαιτητική παράσταση, μας δείχνει την αντίστροφη εικόνα μιας γυναίκας που καλείται να γίνει το απόλυτο πρότυπο ομορφιάς, υψώνοντας απέναντί της την ψευδή εικόνα της τελειότητας που προτάσσουν τα social media: ασκείται, βάζει μάσκες ομορφιάς, ταινίες για να μειώσει το πάχος και άλλες για να ανορθώσει το στήθος, πασχίζει να φορέσει ψηλοτάκουνα με κίνδυνο τη σωματική της ακεραιότητα.

Στην αντίθετη όψη, ο επίσης μοναχικός κόσμος της Χε προσπαθεί να δείξει ότι είναι νορμάλ σε έναν κλειστό χώρο νοσοκομείου, με τους γιατρούς και όλο τον περίγυρο να προσπαθούν να της επιβάλλουν τη δική τους πραγματικότητα.

«Voices»

Τι σημαίνει, επομένως, να είσαι γυναίκα σε έναν τέτοιο κόσμο; Πώς η τεχνολογία και η εικονική πραγματικότητα που περιβάλλουν τη Χε μπορεί να γίνει ένας άλλος τρόπος προς την ορατότητα;
New York, New York με τέχνη ελληνική
H Μαργαρίτα Αθανασίου δημιούργησε το έργο «Voices»

Η ευφυής Μαργαρίτα Αθανασίου κατάφερε να χρησιμοποιήσει την προσωπική οικογενειακή ιστορία φτάνοντας μέχρι τις μάγισσες του 19ου αιώνα με την υποστήριξη του ONX, με τον τίτλο «Voices», και μια Κυριακή μεσημέρι έκαναν σειρά οι θεατές στο Μπρούκλιν -μαζί και ο Γουίλεμ Νταφόε- για να το δουν. Ακόμα λοιπόν κι αν δεν ξέρεις τις απαντήσεις για το τι μπορεί να δώσει αυτή η συνέργεια τέχνης και τεχνολογίας, οι καλλιτέχνες σε βοηθούν να δεις τους άπειρους τρόπους που μπορείς να σκεφτείς δημιουργικά σε ένα τέτοιο αχανές σύμπαν, να νιώσεις πάνω σου το αόρατο χέρι της παρηγοριάς που σου δίνει η δυνατότητα της μεταμόρφωσης με όλα αυτά τα τεχνολογικά εργαλεία που μαθαίνουν τι σημαίνει αλλιώς η επαφή με την ψυχή και το σώμα.

Βγαίνοντας έξω από τα θέατρα, αρχίζει και πάλι να χιονίζει και οι μικρές νιφάδες θυμίζουν ότι το πιο όμορφο δώρο είναι ότι κανένα μηχάνημα, αν εσύ δεν το καθοδηγήσεις, δεν θα σου δείξει την απαλή υφή που έχει το χιόνι και τις διαφορετικές μυρωδιές που έρχονται σε μια πόλη που πάντα θα βρει τον δικό της τρόπο να διαμορφώσει το μέλλον. Αν δεν γίνει εδώ, δεν γίνεται πουθενά - και δεν το λέει μόνο το τραγούδι.

Φωτογραφία: Shutterstock
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
δειτε ολες τις ειδησεις

Best of Network

Δείτε Επίσης

Συνεχίζοντας σε αυτό τον ιστότοπο αποδέχεστε την χρήση των cookies στη συσκευή σας όπως περιγράφεται στην πολιτική cookies

Μάθετε περισσότερα εδώ

Αποδοχή