64η Berlinale: Εμπρός της Ελλάδος Παιδιά...

Απροστάτευτη. Ανοχύρωτη. Κατεστραμμένη. Κι όμως.  Η Ψωροκώσταινα  εδώ  στο φεστιβάλ του Βερολίνου θριαμβεύει. Και καθόλου απίθανο το  ερχόμενο Σάββατο,  στην τελετή απονομής της  Golden  Bear και των λοιπών βραβείων, να  φύγει η τριμελής ελληνική παρέα με  κάποιο  τρόπαιο. Πολύ πιθανό.

Το ημερολόγιο αυτής της διακριτικής ελληνικής επέλασης  έχει ως εξής:

Απόψε (Δευτέρα 22. 30 ώρα  Ελλάδας) προβάλλεται για  λογαριασμό των κριτικών η ταινία «Μικρό  ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη (Stratos ο ξενόγλωσσος  τίτλος).

Η επίσημη προβολή για το ευρύτερο κοινό  έχει προγραμματιστεί  για αύριο Τρίτη.  Ο  σκηνοθέτης  παρέα με το επιτελείο  του είναι  εδώ. Στο cast  συμμετέχουν ο Βαγγέλης Μουρίκης (Στράτος)  καθώς και Βίκυ Παπαδοπούλου,  Σόνια Θεοδωρίδου, Γιάννης Τσορτέκης, Αλέκος Πάγκαλος καθώς και  η «δική» μας Πόπη Τσαπανίδου.

Το στόρι ουδεμία σχέση με πολιτική και κρίση οικονομική. Μοιάζει με  γκανγκστερική  περιπέτεια.  Οπου  πρώην κακοποιός και  έγκλειστος των φυλακών που τώρα  διάγει   φιλήσυχη   ζωή ( ο  Μουρίκης    φυσικά) αποφασίζει να επανέλθει  στην παρανομία για να  βοηθήσει κάποιο κολλητό του.  Από εκεί και πέρα όλα ανατρέπονται.

Ο ψίθυρος που σπρώχνει τον «Στράτο» και τον Οικονομίδη  κυκλοφορεί  στους κύκλους  των   δημοσιογράφων και  καταλήγει στην ίδια  επωδό «δυνατό, πολύ καλό, θα  πάει για βραβείο».  Από το στόμα τους και  στο αυτί  των  μελών της κριτικής επιροπής.  Πάντως  μέχρι  στιγμής,  εξ όλων των  διαγωνιζόμενων αντιπάλων του Οικονομίδη, μόνο ο γερμανός Ντίτριχ Μπούγκερμαν με την ταινία του «Station of the Cross»  θεωρείται επικίνδυνος να «αρπάξει» μερίδιο από  τα  βραβεία

Από  κοντά και οι έτεροι δύο (παρακαλώ)    συμπολίτες  του Οικονομίδη. Και ο  Θανάσης Καρανικόλας αλλά και ο Γιώργος Σερβετάς. Κοίτα να δεις φίλε μου

ΥΠΟΓΕΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Ο πρώτος (ο Καρανικόλας  εννοώ), 47  ετών,  εντελώς  «άγνωστος»   στους θεατές  των αγίων, ελληνικών   χωμάτων.  Κι  όμως.  Αφού πρώτα  σπούδασε  «κοινωνικές  έρευνες»  και  «Design»  στη Νέα Υόρκη,  ύστερα εκπαιδεύτηκε   στο   βίντεο και  Media Art  σε  πανεπιστήμιο του Ντίσελντορφ.  Κάπως  έτσι  πριν από  είκοσι  χρόνια εγκατάστηθηκε στην  Γερμανία.  Πρώτα  σκηνοθετεί  μικρού  μήκους  ιστορίες και από το 2007 υπογράφει  δύο   μεγάλου μήκους  με  γερμανούς παραγωγούς. Οι έλληνες διανομείς αδιαφορούν και  τον προσπερνούν. «Δεν θα κόψει εισιτήρια». Μπορεί

Ωσπου το 2013  καταφέρνει να  γεφυρώσει την  γερμανική με την ελληνική  συμμετοχή,  Ετσι προκύπτει η ταινία  του «Στο σπίτι». Ετσι  για πρώτη  φορά    επιστρέφει στα  πάτρια  εδάφη. Κι έτσι το στόρι  είναι εντελώς ελληνικό με  ολότελα  ελληνικό cast. ΑποτΕλούμενο από μια εξαιρετική Μαρία  Καλλιμάνη καθώς  και  Αλέξανδρο  Λογοθέτη, Μαρίσα Τριανταφυλλίδου, Νίκο  Γεωργάκη και  Αλεξία Κατσίκη

Οπου  σε  κάποια  σούπερ μοντέρνα  βιλάρα τοποθετημένη στα Νότια προάστια με θέα  την καταγάλανη ελληνική θάλασσα,   η  τριμελής    οικογένεια «δημοκρατικού»  γιάπι αποφασίζει να  εκδιώξει  την οικιακή  βοηθό. Μια  αξιοπρεπέστατη  κυρία από την  Γεωργία  που  μιλάει απαίστως ελληνικά και που  φροντίζει το  σπίτι και  τους ιδιοκτήτες σαν  να  πρόκειται  για  δικούς της ανθρώπους. Και  κάτι παραπάνω. Ο λόγος; «Δεν μπορώ»  λέει το  αφεντικό (Αλέξανδρος Λογοθέτης) να έχω στο σπίτι μου μια άρρωστη»

Πράγματι.  Η  Νάντια (Μαρία Καλλιμάνη)  πάσχει από βαριά  αρρώστια. Ομως  την ετυμηγορία του  γιατρού την    ακούει με το κεφάλι  ψηλά. Και όμως  δεν την κοινοποιεί  σε κανέναν και πορεύεται με το κεφάλι   ψηλά και  την  καρδιά της   για όλους να   χτυπά  Με απλά λόγια  σχέσεις υπόγειου ρατσισμού.  και διακριτές διαφορές ανάμεσα  στον καταρρέοντα εκπρόσωπο του New Money με  τον περήφανο, αξιοπρεπή, προλετάριο  της προσφυγιάς. Ο   Καρανικόλας ψιθυρίζει με ουδετερότητα μια μεγάλη  αλήθεια:  Η δήθεν    δημοκρατική-στα λόγια-συμπεριφορά  των   αστών προς  τους μετανάστες είναι απείρως    πιο επικίνδυνη από την  βαρβαρότητα  των Χρυσαυγιτών.  Συνυπογράφω και πλειοδοτώ.

Η ταινία του Καρανικόλα προβλήθηκε στα πλαίσια του παράλληλου προγράμματος «Forum» και απέσπασε άκρως  κολακευτικά  σχόλια. Σα να λένε οι  γερμανοί «Τι μας  τσαμπουνάτε ελληνάρες  περί Μέρκελ και άλλες τέτοιες προφάσεις.  Στην πραγματικότητα εσείς  της οικονομικής ελίτ είστε  χειρότεροι  φασίστες  από  τους νεο-ναζί»

ΜΙΣΟΣ  ΓΙΑ  ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ

Η   δεύτερη   ελληνική συμμετοχή  τιτλοφορείται «Να κάθεσαι και να  κοιτάς»  με  σκηνοθέτη  τον  πρωτοεμφανιζόμενο  36χρονο  Γιώργο Σερβετά. Και cast  από Μαρίνα Συμεού, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Νίκο Γεωργάκη, Γιώργο Καφετζόπουλο  και Κωστή Σειραδάκη. Εδώ  το εντελώς  αντίθετο  σκηνικό. Απ   αυτό που   σκηνοθέτησε ο   ελληνογερμανός  «χειρουργός»  Θανάσης Καρανικόλας.  Εδώ  όλα  στην φόρα. Εδώ  εντελώς «μπρουτάλ». Εδώ μίσος απροσμέτρητο για την  «καθυστερημένη»  ελληνική επαρχία

Οπου  μια  κοπέλα με το  συμβολικό όνομα Αντιγόνη, επιστρέφει λόγω ανεργίας και κρίσης  στο «χωριό» της.  Καταφέρνει να  πιάσει  δουλειά στο τοπικό  φροντιστήριο και  στην  συνέχεια πέφτει στην  αγκαλιά ενός ανεγκέφαλου πιτσιρικά που  βγάζει το   ψωμί του  ως  «φιλιππινέζος» κάποιου νταή  της περιοχής. Η σύγκρουση αναπόφευκτη. Γιατί  μια Ελένη,  κολλητή της Αντιγόνης,    γρονθοκοπείται  ανηλεώς από  τον γκόμενό της  τον νταή. Και   γιατί ο ανεγκέφαλος πιτσιρικάς προτιμάει να κάνει τα  κέφια του ίδιου νταή, παρά να επαναστατήσει και να ακολουθήσει την Αντιγόνη.  Ανάμεσα στους κατοίκους άκρου του τάφου  σιωπή

Και  τότε η Αντιγόνη με άφθονο  τσαμπουκά  με  «παντελόνια»  του μοναδικού  αληθινού  αρσενικού σ αυτό το άνυδρο, εφιαλτικό, τοπίο απόφασίζει να τα  βάλει με όλους. Κόντρα σε όλα. «Οι   φασίστες του μέλλοντος» λέει «θα  έρθουν από τις μαιζονέτες τους,  θα  στρογγυλοκάθονται  στις τζιπάρες τους και  θα  φοράνε παντόφλες»!

Μίσος ο Σερβετάς   για την  ελληνική επαρχία. Μίσος η Αντιγόνη  για τους τζάμπα μάγκες και τους νταήδες.

Το άκρως  θετικό και   για τις δύο  αυτές  ταινίες είναι ότι  δεν μοιάζουν ούτε κοπιάρουν Γιώργο Λάνθιμο και «Miss Violence».  Αρέσουν δεν  αρέσουν  σημασία έχει ένα πράγμα. Αμφότεροι οι   σκηνοθέτες  κάνουν το δικό τους!


Ο  ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΤΣΙΑ ΧΑΙΣΜΙΘ

Η  ελληνική «επέλαση»  επεκτείνεται μέχρι  την Μ. Βρετανία. Οπου  ο Χρήστος Κωνσταντακόπουλος  της «Faliron House»  και  χορηγός πλείστων ελληνικών  ταινιών (από Miss Violence και «Πριν τα μεσάνυχτα» μέχρι  «Το μικρό  ψάρι»)   συμμετέχει σε μια   ξένη  παραγωγή με τίτλο «Τα δύο πρόσωπα  του Γενάρη».  Που  γυρίστηκε  στην Ελλάδα. Και που βασίζεται σε μυθιστόρημα της Πατρίτσια  Χάισμιθ (1921-1995).  Η καλύτερη  πένα   ψυχολογικών  θρίλερ με καλύτερο και πιο γνωστό την  τριλογία του «Ρίπλει»

Το σενάριο αλλά και  την  σκηνοθεσία  του «Γενάρη» που προβλήθηκε   στην Μπερλινάλε  ως  special επιλογή, υπογράφει  48χρονος Χουσείν Αμινί. Από το Ιράν αλλά   τώρα βρετανός πολίτης.  Με  εξαιρετική  συγγραφική πορεία.  Είναι  ο σεναριογράφος του « Jude»  με  πρωταγωνίστρια την Κέιτ Ουίνσλετ. Καθώς και πολλών άλλων  σεναρίων  όπως «Τέσσερα  φτερά», «Drive» και  «47  Ronin»  Φαινόμενο  ο  τύπος

Το   στόρι  με «Τα δύο πρόσωπα  του Γενάρη» και cast  Βίγκο Μόρτενσεν, Κίρστεν Ντανστ και Οσκαρ Αιζακ (ο πρωταγωνιστής της  τελευταίας  ταινίας των αδελφών Κόεν «Inside Llywene Davis»)  λαμβάνει  χώρα στην Αθήνα  του  1962.  Οπου νεαρός αμερικανός  ξεναγός (ο Οσκαρ  Αιζακ)  ερωτεύεται μια Κολέτ (Κίρστεν Ντανστ), σύζυγο  κάποιου ευπρεπούς   αριστοκράτη (Βίγκο Μόρτενσεν). Οταν ο τελευταίος αντιληφθεί τις προθέσεις του αμερικανού, πετάει την μάσκα και  τότε όλες οι πιθανότητες ανοικτές. Η σκοτεινή πλευρά της Ελλάδας  από την πλευρά του  σκοτεινού μυαλού της Πατρίτσια  Χάισμιθ

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ Ο  ΨΩΡΙΑΡΗΣ  ΧΩΡΙΑ

Το κερασάκι σ αυτή  την γευστική και άκρως  χορταστική   «τούρτα»  το  έχουν βάλει δύο  υπουργοί. Αφαντοι  τόσο  ο καθ ύλην  αρμόδιος   του Πολιτισμού Νίκος Παναγιωτόπουλος όσο και η Ολγα Κεφαλογιάννη του Τουρισμού.  Φταίνε; Οχι ακριβώς. Αμφότεροι προφανώς έχουν παρασυρθεί από τον  πασίγνωστο και άκρως διαδεδομένο  ελληνικό  χαβαλέ. Σα να  λένε «έλα μωρέ,   άσε τους κουλτουριάρηδες να  κάνουν  το  δικό τους. Πόσοι  τους βλέπουν; Το πολύ πολύ οι οικογένειές τους και οι  φίλοι  τους»!

Μαζί μ αυτό  συμβαίνει και έτερο εξωφρενικό. Το περίπτερο του «Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου»  μικρούλικο και απόμακρο.  Να έχεις  τρεις  ταινίες  σε ισάριθμα παράλληλα προγράμματα. Να ξεσκίζονται οι «εχθροί» οι γερμανοί να  γράφουν   για σένα.  Να σε «σπρώχνουν»   οι   ψηφοφόροι της Μέρκελ  για βραβείο. Κι όμως   εσύ  να επιμένεις εκεί. Ολοι μαζί και  ο  ψωριάρης  χώρια. Αντε  γεια. Γιατρειά ούτε  σε εκατό χρόνια!