Η Ιζαμπέλ Ιπέρ σκόρπισε... ψευδομολογήσεις στη σκηνή της Στέγης

Ένα από τα πολυαναμενόμενα θεατρικά του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών έκανε πρεμιέρα εχθές στη κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. Το κλασικό εργο του Μαριβώ, σε σκηνοθεσία Λυκ Μποντύ, με πρωταγωνιστές τη μεγάλη Γαλλίδα ηθοποιό Ιζαμπέλ Ιπέρ και τον ζεν πρεμιέ Λουί Γκαρέλ, ξεκίνησε μια από τις τρείς παραστάσεις του κάτω από την αίγιδα του Φεστιβάλ, μία από τις στάσεις του έργου που βρίσκεται σε πανευρωπαϊκή περιοδεία.

Η Ιπέρ περίμενε υπομονετικά το κοινό να καθίσει στις θέσεις του, «εξασκώντας» την τέχνη του τάι τσι, επί σκηνής. Έτσι ξεκινάει η ιστορία της πλούσιας Αραμίντ, μιας νέας και όμορφης χήρας που μετά το μάθημα του τάι τσι, θα συναντήσει για πρώτη φορά τον Ντοράντ, που υποδύεται ο Λουί Γκαρέλ, τον φτωχό δικηγόρο που θα προσλάβει ως διαχειριστή της περιουσίας της. 

Ο Ντοράντ, έχει συμφωνήσει με τον υπηρέτη της Αραμίντ, να την κάνουν να τον ερωτευτεί, καθώς ο ίδιος είναι ερωτευμενος μαζί της εδώ και καιρό αλλά δε τολμάει λόγω της κοινωνικής της θέσης να την πλησιάσει. Δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα στη σκηνή της Στέγης και το κοινό μαγεύτηκε από τη λιτή αλλά νευρώδη σκηνοθεσία του Μποντύ, τον ατμοσφαιρικό φωτισμό, τα σικάτα κοστούμια και το κωμικοτραγικό κείμενο του μεγάλου συγγραφέα Μαριβώ. 

Είναι λίγες οι ηθοποιοί που μπορούν να καταφέρουν αυτό που η Ιπέρ φαίνεται ότι «φέρει» εντελώς φυσικά. Μια ανυπέρβλητη αθωότητα, μια μεγαλειώδη σκηνική παρουσία αλλά και μια φρεσκάδα μιας ενζενί, χωρίς να φαίνεται ότι «παλιμπαιδίζει». Με χάρη, αυστηρότητα, φινέτσα και απλότητα, έδωσε μια προσεγμένη και αψεγάδιαστη ερμηνεία. Αναμενόμενο, από μια από τις τελευταίες εν ζωή μεγάλες ντίβες του γαλλικού σινεμά που έχει μείνει αξέχαστη για δεκάδες ρόλους της στον κινηματογράφο, 90 τον αριθμό, και ίσως στο ελληνικό κοινό, περισσότερο για τον ρόλο της μαζοχιστικής δασκάλας του πιάνου Έρικα, στην ταινία «Η δασκάλα του πιάνου» του 2001, σε σκηνοθεσία Μάικλ Χάνεκε. 

Η αποκάλυψη όμως ήταν ο Λουί Γκαρέλ, γιος του μεγάλου σκηνοθέτη Φιλίπ Γκαρέλ, ο οποίος αποτελεί την εμμονή κάθε εφήβης στην Ευρώπη, ως ο «προβληματικός περιθωριακός νέος», ειδικά μετά την πλέον καλτ ταινία The Dreamers του Bernardo Bertolucci. Από ζεν-πρεμιέ, ο Λουί Γκαρέλ αποδεικνύει οτι διαθέτει τη στόφα ενός μεγάλου θεατρικού ηθοποιού. Άνετος, με καλοδουλεμένη σωματική κίνηση και την πειστικότητα που θα διέθετε κάποιος με μεγαλύτερη πείρα στο σανίδι, πείθει ως ερωτοχτυπημένος, έντιμος, ντροπαλός και απόλυτα αφοσιωμένος Ντοράντ.

Πάρα πολύ καλός και ο υπόλοιπος θίασος σε μια παράσταση που αποτελεί ένα κλασσικό δείγμα εξαιρετικής θεατρικής δουλειάς.

Υπόλοιπες παραστάσεις: 13 και 14 Ιουνίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών