Το βιβλίο του ψυχοθεραπευτή Leston Havens «Ένας τόπος ασφαλής» στα ελληνικά

Ένας πολύ σημαντικός συγγραφέας στον τομέα της ψυχιατρικής, ψυχοθεραπευτής και ψυχίατρος, ο Leston Havens, αποτελεί έναν από τους πυλώνες της ψυχιατρικής. Το δημοφιλές βιβλίο του «Ένας τόπος ασφαλής: προετοιμάζοντας το έδαφος της ψυχοθεραπείας» που εκδόθηκε το 1996 είναι ένα πολύ σημαντικό εγχειρίδιο για την ψυχιατερική και την ψυχοθεραπεία αλλά και ένα ενδιαφέρον βιβλίο για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για την ψυχοθεραπεία.




Το βιβλίο θα παρουσιαστεί το Σάββατο 1η Νοεμβρίου 2014 στις 8.00 μ.μ. στο Βιβλιοπωλείο Πλειάδες
(Σπ. Μερκούρη 62, Παγκράτι)

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι διακεκριμένοι ψυχίατροι Δημήτρης Πλουμπίδης, Ψυχίατρος, Aναπλ. Καθηγητής ΕΚΠΑ, ο Γιώργος Γουρνάς, Ψυχίατρος και θεραπευτής ομάδας – οικογένειας, τέως Δ/ντής ΕΣΥ, καθώς και οι μεταφραστές του βιβλίου Γιάννης Ζέρβας, Ψυχίατρος, Αναπλ. Καθηγητής ΕΚΠΑ και Ευαγγελία Ανδριτσάνου, συστημική θεραπεύτρια

Διαβάστε παρακάτω ένα μικρό απόσπασμα του Leston Havens για την ζωή :

«Πρόσφατα συλλογιζόμουν τον τρόπο που κοιτάζουμε τη ζωή και τους ανθρώπους, τον τρόπο που καταλαβαίνουμε o ένας τον άλλον και που επηρεάζουμε o ένας τη ζωή του άλλου. Αυτό που υπαινίσσομαι είναι ότι τα δύο κύρια βιώματα στις σχέσεις των ανθρώπων είναι η αίσθηση της ομοιότητας και η αίσθηση της διαφοράς. Πώς μπορούμε να χαρούμε όχι μόνο τις ομοιότητες αλλά και τις διαφορές μας; Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε και, ακόμη περισσότερο, να υπογραμμίσουμε και να σεβαστούμε τις διαφορές μας;

Πρώτα πρέπει να ξεπεράσουμε την έκπληξη πού μας προκαλούν. Στην πραγματικότητα βέβαια, αν λάβουμε υπόψη τον τρόπο που είμαστε φτιαγμένοι, δεν θα έπρεπε σχεδόν καθόλου να μας εκπλήσσουν. Σημειώστε ότι ακόμη και βαθιά μέσα μας υπάρχουν διαφορές, που τις βιώνουμε σαν συγκρούσεις. Κατόπιν, σαν καλοί επιστήμονες και ανθρωπιστές, πρέπει να κάνουμε το πείραμα να μπούμε στη θέση του άλλου σαν να ήταν ένα μέρος τού εαυτού μας με το οποίο διαφωνούμε. Μπορεί να χρειαστεί ακόμη και να ασκηθούμε σ” αυτό για δύσκολες εμπειρίες όπως ο γάμος. Όσοι το κάνουν πράξη, θα εκπλαγούν πώς ανοίγεται μπροστά στον καθένα μας η ζωή του άλλου. Το ίδιο ισχύει και στην κλινική πράξη, ειδικά με ανθρώπους παρανοϊκούς και μεγαλομανείς.

Το τελικό ερώτημα είναι: υπάρχει τίποτε άλλο; Το πάθος, φυσικά. Και η ασφάλεια. Αλλά αυτά συνήθως είναι εφήμερα και συχνά οδηγούν σε απογοητεύσεις. Πολλοί δίνουν βάρος στην προσωπική αρετή, μένει όμως πολύ συχνά χωρίς ανταμοιβή, ακόμη και με την πιθανότητα του παραδείσου. Επομένως το πιο αξιόπιστο ιδανικό ίσως να είναι εξερεύνηση, και μάλιστα ή εξερεύνηση με σεβασμό ίσως να είναι η μεγαλύτερη αρετή. Ο σκοπός είναι να κατασκευάσουμε βιώσιμες ζωές και να τις μοιραστούμε, ειδικά με αυτούς που αγαπάμε».