Ντόροθι Κινγκ: «Υποδειγματική δουλειά από την Περιστέρη»

Παρόλο που δεν τη γνωρίζει καλά και δεν έχει κανένα συμφέρον να προβεί σε δημόσιες δηλώσεις υποστήριξης, η Αμερικανίδα αρχαιολόγος Ντόροθι Κινγκ τάσσεται αναφανδόν υπέρ της κυρίας Κατερίνας Περιστέρη.

Στην τελευταία της ανάρτηση εκθειάζει τη μεθοδική ανασκαφική εργασία που εκτελείται στην Αμφίπολη και αποδίδει τις επικρίσεις στον φθόνο. Η Κινγκ αποκαλύπτει επίσης ότι, ειδικά για τον αρχιτέκτονα κ. Μιχάλη Λεφαντζή «δέχτηκα κρούση από κάποιον, ο οποίος εκπροσωπούσε ένα από τα πιο διακεκριμένα αμερικανικά πανεπιστήμια»..

«Ήθελε να μάθει εάν ο αρχιτέκτονας θα έμπαινε στον πειρασμό να φύγει από την Ελλάδα -κι αυτό δείχνει πόσο καλός είναι [σσ: ο κ. Λεφαντζής στη δουλειά του», αναφέρει.

Παίρνοντας αφορμή από τη σημερινή ανακοίνωση της κας Περιστέρη δια της οποίας ανασκευάζει διάφορες κατηγορίες που εξαπολύονται εναντίον της, η Ντόροθι Κινγκ αναλαμβάνει χρέη αυτόκλητης συνηγόρου των ανασκαφέων της Αμφίπολης. Γράφει λοιπόν στο προσωπικό της ιστολόγιο: «Θα ευχόμουν να είχαν οι ανασκαφείς λίγο περισσότερο χρόνο, ώστε να προχωρήσουν λίγο πιο αργά, πάνω από όλα προκειμένου να έχουν οι ίδιοι λίγες παραπάνω ημέρες ξεκούρασης; Ναι. Αυτό όμως σημαίνει ότι δεν κάνουν καλή δουλειά; Όχι».

«Η επίχωση (μπάζωμα) έγινε ολόκληρο στο ίδιο χρονικό διάστημα και άρα όλα τα μικρά ευρήματα θα πρέπει να έχουν καταγραφεί αναλυτικά, δεν υπήρχε όμως ανάγκη για μια πιο αργή ανασκαφή. Ανήκαν όλα στο ίδιο στρώμα ή στο ίδιο «χέρι» χώματος, επομένως το να καθαρίζουν αργά το χώμα με σκουπάκια θα ήταν κάτι γελοίο.

Επίσης, αυτή η τόσο σφιχτή επίχωση μέσα σε έναν κλειστό θάλαμο θα ήταν αδύνατον να μετατοπιστεί από άκρη σε άκρη μέσα στο μνημείο και άρα το χώμα τοποθετήθηκε σε τσουβάλια και μεταφέρθηκε αλλού, σε κάποιο άλλο περιβάλλον όπου άλλα μέλη της διεπιστημονικής ομάδας θα τα μελετήσουν. Εκεί οι ειδικοί δεν θα έχουν μόνο όσο χώρο χρειάζονται, αλλά και τα απαραίτητα εργαλεία.

Εκεί όπου χρειάστηκαν διαφορετικές τεχνικές, οι ανασκαφείς της Αμφίπολης τις χρησιμοποίησαν. Για παράδειγμα, κάτω από τους πωρόλιθους του τελευταίου θαλάμου, κρίνοντας με βάση μια συγκεκριμένη φωτογραφία, η στρωματογραφία του εδάφους διακρίνεται πεντακάθαρα. Έχω σημειώσει τα διαφορετικά στρώματα του χώματος με κόκκινα βέλη και με πράσινο το κιτρινωπό επίπεδο, για το οποίο εικάζω ότι είναι άργιλος».

Σύμφωνα με την Ντόροθι Κινγκ, η στρωματογραφία είναι τόσο ευδιάκριτη ώστε μπορεί κάποιος να την μελετήσει από τις φωτογραφίες και υπάρχουν πολύ λίγες ανασκαφές όπου ισχύει κάτι τέτοιο.

«Και να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για μια φωτογραφία που δίνει μια γενική εικόνα για το σημείο όπου ανευρέθηκε η μαρμάρινη θύρα. Δεν είναι μια φωτογραφία η οποία προορίζεται για γεωλογική μελέτη», αναφέρει και προσθέτει ότι μία από τις μεγάλες χαρές που προσφέρει η Αμφίπολη είναι το πώς έχει αναζωογονήσει το ενδιαφέρον για την ελληνική ιστορία και αρχαιολογία.

«Υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν θεωρητικά άρθρα, τα οποία, υπό κανονικές συνθήκες, απευθύνονται μόνο σε ένα ολιγάριθμο κοινό. Κι όμως, αυτά τα κείμενα γίνονται αντικείμενο συζητήσεων και από αυτά ξεπηδούν νέες ιδέες.», γράφει, σημειώνοντας:  «Όλοι μας έχουμε δικαίωμα να εκφέρουμε άποψη. Έχω κι εγώ τη δική μου. Διαφώνησα με την θεωρία της κας Όλγας Παλαγγιά, έχει κι εκείνη όμως κάθε δικαίωμα να την εκφράζει. Οι ιδέες με τις οποίες διαφωνούμε μπορούν να μας ωθήσουν στο να μορφοποιήσουμε και να εξηγήσουμε καλύτερα τις δικές μας. Δικαίωμα στην άποψή του έχει επίσης και ο κ. Αθανάσιος Νακάσης. Το ζήτημα όμως, όπως φάνηκε χωρίς καμία αμφιβολία, είναι ότι η αδυναμία κατανόησης των μοντέρνων αρχαιολογικών τεχνικών, αποτελεί πρόβλημα του ίδιου του κ. Νακάση. Στα αγγλικά εμείς αυτό το λέμε "Πύρρειο Νίκη"».

«Λατρεύω την αρχαιολογία και μέρος του χαρακτήρα μου, εκ φύσεως, είναι το ότι μου αρέσει να μοιράζομαι την αρχαιολογική γνώση, προσπαθώντας να την καταστήσω κατανοητή στον κόσμο. Και επίσης, να τους ενθαρρύνω να σκέφτονται μόνοι τους γύρω από αρχαιολογικά ζητήματα. Ωστόσο, με προβληματίζει το ότι κάποιοι Έλληνες αρχαιολόγοι, άνθρωποι που διδάσκουν Έλληνες φοιτητές και ανασκάπτουν ελληνικούς αρχαιολογικούς χώρους, φαίνεται να καταλαβαίνουν τόσο λίγο το τι συμβαίνει στο ερευνητικό τους πεδίο», αναφέρει και τονίζει ότι η Κατερίνα Περιστέρη ηγείται μιας ομάδας η οποία κάνει υποδειγματική δουλειά, σε μία από τις πιο σημαντικές αρχαιολογικές ανακαλύψεις.

«Όσες και εάν είναι οι γελοίες ενστάσεις που ακούγονται, δεν μπορούν να απαξιώσουν, είτε την κυρία Περιστέρη, είτε την αποκάλυψή της, είτε τη θέση της στην ιστορία», καταλήγει η γνωστή αρχαιολόγος.