Το New York Magazine και τα «blow-jobs» της ελληνικής τέχνης
01.06.2015
13:29
To New York Magazine αναρωτιέται: "η ελληνική τέχνη φτωχή μα σέξι;" σε εκτενές άρθρο για την ελληνική εικαστική σκηνή - Δάκης Ιωάννου, σουβλάκια παρέα με τέχνη, γκαλερί και πορνεία, περιγράφει το ρεπορτάζ - Δείτε τις εικόνες
Μετά το άρθρο της βρετανικής εφημερίδας Guardian για την ελληνική τέχνη, που έγινε viral, τώρα το New York Magazine, αφιερώνει εκτενές άρθρο για την ελληνική εικαστική σκηνή, που υπογράφει το κακό παιδί της τέχνης Maurizio Cattelan.
«Φτωχή μα σέξι; Τέχνη και επιβίωση στην Ελλάδα», αναφέρει στον τίτλο του, το εκτενές άρθρο αφιέρωμα του περιοδικού για την ελληνική εικαστική σκηνή. Το enfant terrible των εικαστικών Maurizio Cattelan υπογράφει το κείμενο μετά από επίσκεψη του στην Αθήνα της κρίσης και των τεχνών.
«Η Αθήνα είναι μια παράδοξη μεγαλούπολη, που συνδυάζει τσιμέντο με μια παλιά σοφιστικέ ευρωπαϊκή ιδέα, μια μεσογειακή απαλότητα και μια τριτοκοσμική αναρχία». Η κρίση που την ταλανίζει πέντε χρόνια τώρα έχει γίνει το σήμα κατατεθέν της σύμφωνα με το ρεπορτάζ και ένα μεγάλο κλισέ που ακούμε παντού να συνοδεύει το όνομα Ελλάδα.
«Από την ύφεση στα μέτρα λιτότητας και τις ταραχές, η Ελλάδα σαρώνεται από μια χρηματοπιστωτική αναταραχή που σέρνει μαζί μια συνεχής κοινωνική και ανθρωπιστική εξάντληση» σημειώνει το ρεπορτάζ. «Ο μύθος του φτωχού μα σέξι κόσμου της τέχνης στην Ελλάδα αρχίζει και ξεθωριάζει και παρουσιάζεται μια εικαστική σκηνή που έχει μαύρο χιούμορ και μια ηθική αντοχή σε όλη αυτή την κατάσταση. Το πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη πουλάει τσάντες που δηλώνουν "Γ...α την κρίση, ας χορέψουμε" και επιβεβαιώνει αλλά και καταργεί όλα τα κλισέ που σκεφτόμαστε για την Ελλάδα και την κρίση».
Το Blow-Job Index
«Η πρώτη μας επίσκεψη τον Φεβρουάριο του 2015, ξεκινάει με τον ταξιτζή που μας πηγαίνει στο σπίτι του συλλέκτη Δάκη Ιωάννου, και μας εξηγεί τα πάντα για την οικονομική κρίση και πως να αποφύγουμε τις πορείες στο Σύνταγμα".
«Φτωχή μα σέξι; Τέχνη και επιβίωση στην Ελλάδα», αναφέρει στον τίτλο του, το εκτενές άρθρο αφιέρωμα του περιοδικού για την ελληνική εικαστική σκηνή. Το enfant terrible των εικαστικών Maurizio Cattelan υπογράφει το κείμενο μετά από επίσκεψη του στην Αθήνα της κρίσης και των τεχνών.
«Η Αθήνα είναι μια παράδοξη μεγαλούπολη, που συνδυάζει τσιμέντο με μια παλιά σοφιστικέ ευρωπαϊκή ιδέα, μια μεσογειακή απαλότητα και μια τριτοκοσμική αναρχία». Η κρίση που την ταλανίζει πέντε χρόνια τώρα έχει γίνει το σήμα κατατεθέν της σύμφωνα με το ρεπορτάζ και ένα μεγάλο κλισέ που ακούμε παντού να συνοδεύει το όνομα Ελλάδα.
«Από την ύφεση στα μέτρα λιτότητας και τις ταραχές, η Ελλάδα σαρώνεται από μια χρηματοπιστωτική αναταραχή που σέρνει μαζί μια συνεχής κοινωνική και ανθρωπιστική εξάντληση» σημειώνει το ρεπορτάζ. «Ο μύθος του φτωχού μα σέξι κόσμου της τέχνης στην Ελλάδα αρχίζει και ξεθωριάζει και παρουσιάζεται μια εικαστική σκηνή που έχει μαύρο χιούμορ και μια ηθική αντοχή σε όλη αυτή την κατάσταση. Το πωλητήριο του Μουσείου Μπενάκη πουλάει τσάντες που δηλώνουν "Γ...α την κρίση, ας χορέψουμε" και επιβεβαιώνει αλλά και καταργεί όλα τα κλισέ που σκεφτόμαστε για την Ελλάδα και την κρίση».
Το Blow-Job Index
«Η πρώτη μας επίσκεψη τον Φεβρουάριο του 2015, ξεκινάει με τον ταξιτζή που μας πηγαίνει στο σπίτι του συλλέκτη Δάκη Ιωάννου, και μας εξηγεί τα πάντα για την οικονομική κρίση και πως να αποφύγουμε τις πορείες στο Σύνταγμα".
Μετά την επίσκεψη στον ιδρυτή του ΔΕΣΤΕ και συλλέκτη παγκόσμιας εμβέλειας ο Cattelan γωρίζει την Αθήνα την νύχτα. "Ξεκινήσαμε από την περιοχή του Μεταξουργείου, όπου δίπλα στα πορνεία λειτουργεί η γκαλερί «The Breeder» μια από τις σημαντικές γκαλερί της Αθήνας με διεθνή παρουσία. Η διευθύντρια της γκαλερί μας εξηγεί «πως οι πωλήσεις στη Ελλάδα δεν πάνε τόσο καλά. Αλλά και τα πορνεία δίπλα στην γκαλερί δεν έχουν δουλειά. Οπως ακριβώς οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν το Big Mac Index για να μετρήσουν την φτώχεια, εδώ το Blow-Job Index είναι ένας αποτελεσματικός άτυπος τρόπος για να μετρήσει κανείς την αγοραστική δύναμη: μια πεολειχία είναι όπως και το Big Mac, διαθέσιμη σε μια συνεπής θεωρητική τιμή σε πολλές χώρες», διευκρινίζει ο Cattelan.
H παρέα συνεχίζει τη βόλτα της στην αθηναϊκή νύχτα, πίνοντας μπύρες που κοστίζουν δύο ευρώ και βλέποντας εκθέσεις σε εμπορικές γκαλερί και στούντιο καλλιτεχνών. Είναι άραγε η Αθήνα το νέο Βερολίνο, αναρωτιέται το ρεπορτάζ. «Η κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού έχει οδηγήσει σε ιδιωτική πρωτοβουλία και αυτοοργανωμένες ομάδες καλλιτεχνών. Για να δεις μια έκθεση δεν χρειάζεται πια να πας σε γκαλερί». Πλέον η εικαστική σκηνή της Αθήνας καθορίζεται από ενέργειες που είναι μη κερδοσκοπικές και από εναλλακτικούς χώρους που εκτός από τέχνη προσφέρουν ομιλίες, εργαστήρια και άλλα.
Οι... οικογενειακοί δεσμοί όμως στην Ελλάδα μετράνε πολύ σημειώνει το ρεπορτάζ "και πάντα όλοι βασίζονται στον νονό. Ιδρύματα όπως το ΔΕΣΤΕ, ο ΝΕΟΝ, το ίδρυμα Ωνάση και το ίδρυμα Νιάρχος, στο τιμόνι των οποίων κάθονται συλλέκτες τέχνης που έχουν μεγάλη δύναμη στο διεθνές στερέωμα, αντικαθιστούν το κράτος και χρηματοδοτούν προσπάθειες που έχουν ενδιαφέρον".
«Το 2004 όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην Ελλάδα για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Ολος ο κόσμος ευχόταν να σπάσουν οι αθλητές τα ρεκόρ και να κάνουν το έθνος περήφανο. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα, οδηγεί σε μια νέα ματιά, γεμάτη θέληση να επανεντάξουμε το μέλλον της χώρας και να αντιστρέψουμε τις καταστροφικές οικονομικές συνθήκες. Ας ελπίσουμε ότι η τέχνη θα είναι αυτή που θα δώσει ελπίδα και νέα πνοή», καταλήγει το ρεπορτάζ με μια φωτογραφία του συλλέκτη Δάκη Ιωάννου να κρατάει ένα παλιό βινύλιο με τον Δάκη.
Ο Δάκης Ιωάννου
Η έκθεση του Αγγελου Πλέσσα στην γκαλερί The Breeder
H εικαστικός Πάολα Παλαβίδη στο στούντιο της
Η performance της εικαστικού Μάρως Μιχαλακάκου στη γκαλερί State of Concept
H παρέα συνεχίζει τη βόλτα της στην αθηναϊκή νύχτα, πίνοντας μπύρες που κοστίζουν δύο ευρώ και βλέποντας εκθέσεις σε εμπορικές γκαλερί και στούντιο καλλιτεχνών. Είναι άραγε η Αθήνα το νέο Βερολίνο, αναρωτιέται το ρεπορτάζ. «Η κατάρρευση του κρατικού μηχανισμού έχει οδηγήσει σε ιδιωτική πρωτοβουλία και αυτοοργανωμένες ομάδες καλλιτεχνών. Για να δεις μια έκθεση δεν χρειάζεται πια να πας σε γκαλερί». Πλέον η εικαστική σκηνή της Αθήνας καθορίζεται από ενέργειες που είναι μη κερδοσκοπικές και από εναλλακτικούς χώρους που εκτός από τέχνη προσφέρουν ομιλίες, εργαστήρια και άλλα.
Οι... οικογενειακοί δεσμοί όμως στην Ελλάδα μετράνε πολύ σημειώνει το ρεπορτάζ "και πάντα όλοι βασίζονται στον νονό. Ιδρύματα όπως το ΔΕΣΤΕ, ο ΝΕΟΝ, το ίδρυμα Ωνάση και το ίδρυμα Νιάρχος, στο τιμόνι των οποίων κάθονται συλλέκτες τέχνης που έχουν μεγάλη δύναμη στο διεθνές στερέωμα, αντικαθιστούν το κράτος και χρηματοδοτούν προσπάθειες που έχουν ενδιαφέρον".
«Το 2004 όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην Ελλάδα για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Ολος ο κόσμος ευχόταν να σπάσουν οι αθλητές τα ρεκόρ και να κάνουν το έθνος περήφανο. Η οικονομική και πολιτική κατάσταση που επικρατεί σήμερα, οδηγεί σε μια νέα ματιά, γεμάτη θέληση να επανεντάξουμε το μέλλον της χώρας και να αντιστρέψουμε τις καταστροφικές οικονομικές συνθήκες. Ας ελπίσουμε ότι η τέχνη θα είναι αυτή που θα δώσει ελπίδα και νέα πνοή», καταλήγει το ρεπορτάζ με μια φωτογραφία του συλλέκτη Δάκη Ιωάννου να κρατάει ένα παλιό βινύλιο με τον Δάκη.
Ο Δάκης Ιωάννου
Η έκθεση του Αγγελου Πλέσσα στην γκαλερί The Breeder
H εικαστικός Πάολα Παλαβίδη στο στούντιο της
Η performance της εικαστικού Μάρως Μιχαλακάκου στη γκαλερί State of Concept
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr