Οι φιγούρες του Αλέκου Φασιανού... «χορεύουν» στη Ναύπακτο

Το όνομα του Αλέκου Φασιανού έχει καταστεί συνώνυμο της σύγχρονης τέχνης, με διαστάσεις που υπερβαίνουν τον στενό ελληνικό ορίζοντα, ο οποίος άλλωστε διαχρονικά λειτουργούσε ως η πύλη για την κατανόηση του κάλλους με οικουμενική διάσταση.

Η απλότητα της έκφρασης του Αλέκου Φασιανού όπως αποτυπώνεται στον καμβά, θα μπορούσε να είναι δυο σκόρπιες λέξεις του Ελύτη, δυο νότες του Χατζιδάκι, ένα νεύμα του Χορν. Ο Αλέκος Φασιανός είναι το ίδιο το έργο του. Δεν χρειάζεται επεξήγηση η καθαρότητα των γραμμών, του χρώματος, της κίνησης, της αυθεντικότητας της εικόνας.

Μπορεί με τη πρώτη ματιά να διαβλέψει κάποιος νοσταλγία. Όμως δεν είναι τέχνη που «κοιτάει» στο παρελθόν με μια διάθεση να αναπολήσει αυτό χάσαμε. Δεν επιχειρεί να περιπλανηθεί σε χιλιοπατημένους δρόμους. Προτάσσει την αισιοδοξία, η οποία είναι στοιχείο του αύριο, που δεν μπορεί το ποδηγετήσει η μίζερη αντίληψη του σήμερα.

Ο ελιτισμός είναι ακόμα ένα στοιχείο που απουσιάζει από το έργο του Αλέκου Φασιανού. Η τέχνη δεν μπορεί να είναι τέχνη αν απευθύνεται στους «λίγους», στους «ειδικούς» και τους κατ’ επάγγελμα «φιλότεχνους». Η αισθητική δεν καλλιεργείται σε στεγανά θερμοκήπια. Είναι το φως που λούζει τη χώρα μας, είναι το χρώμα που πνίγει τους κήπους, είναι η ανατριχίλα της Άνοιξης. Αυτά δεν διδάσκονται δεν επιβάλλονται και δεν χτίζονται. Είναι η ανθρώπινη φύση που τα ταξινομεί σε ότι έχουμε μάθει να ονομάζουμε ζωή.

Το έργο του εκτιμήθηκε και τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών που βράβευσε το ζωγράφο, αλλά και από τη Γαλλική Κυβέρνηση που τον παρασημοφόρησε το 2000 για τη διαχρονική συμβολή τους τα Γράμματα και τις Τέχνες.

Ο Αλέκος Φασιανός εκθέτει αυτή την οπτική για τη ζωή, μέσα από τα έργα του, στο Φετιχιέ Τζαμί στο Λιμάνι της Ναυπάκτου από τις 13 ως τις 22 Αυγούστου.  Την καλλιτεχνική επιμέλεια της έκθεσης έχει ο ζωγράφος Νίκος Καλατζής