Ερατώ Χατζησάββα: Παρουσιάζει την ατομική της έκθεση «Επένθεση Μνήμης»

Η αίθουσα τέχνης «Έκφραση-γιαννα γραμματοπουλου» εγκαινιάζει την Πέμπτη 7 Απριλίου ατομική έκθεση της Ερατώς Χατζησάββα με τίτλο «Επένθεση  Μνήμης» σε επιμέλεια Λήδας Καζαντζάκη.



Πρόκειται για μια δουλειά προσδιοριστική στο χρόνο, όπου μνήμη και υλικά μετατοπίζονται, παρεμβάλλονται και επανατοποθετούνται στην αναζήτηση της μνημονικής μετά-εικόνας. Επώδυνες διαδικασίες επενέργειας και επίζευξης του ιστορικού χρόνου με τα βιώματα και τις προκλήσεις της σύγχρονης πραγματικότητας στον προσωπικό, ιδιωτικό αλλά και στο δημόσιο χώρο, όπως αυτοπροσδιορίζονται από τον καθένα μας.

Η Ερατώ Χατζησάββα την τελευταία δεκαπενταετία ασχολήθηκε επίμονα με τη σύζευξη των παραδοσιακών με τις σύγχρονες εκφράσεις, μέσα από νέες αναζητήσεις και επαναδιατυπώσεις στην εικαστική χρήση των πολυμέσων. Κινήθηκε ανάμεσα στη ζωγραφική και την πολυμεσική γραφή συνδυαστικά δημιουργώντας μια σειρά έργων που ξεχωρίζουν με την πρωτοτυπία, την ευαισθησία, την εκφραστικότητα, το βαθύ προβληματισμό και τη χρήση σύγχρονων υλικών. Αρχίζοντας από το ζωγραφικό έργο και τις πρώτες ενασχολήσεις της περνά μέσα από βίντεο(την πολυμεσική έκφραση) στο τρισδιάστατο επιτοίχιο έργο, όπου το βάθος αποτυπώνει την ιστορικότητα του χώρου και η διάχυτη μνήμη ανακαλεί μέσα από συνειρμούς το πρόσφατο και το απώτερο παρελθόν: Δοκιμασίες της ιστορίας, το οδυνηρό '74,η διάψευση των προσδοκιών, οι βίαιες διαδηλώσεις, οι πυρκαγιές, οι συγκρούσεις, ένας κόσμος γύρω μας που βρίσκεται σε μια βίαιη ιστορική ανατροπή, ενεργοποιούν ένα εικαστικό μνημονικό με υπερχρονικές διαστάσεις. Η φωτιά  ως κυρίαρχη παρουσία λειτουργεί ως συνδετικό του   "κύκλου της καταγγελίας", για τη συλλογική άλλα και την ατομική δοκιμασία.

Στην έκθεση παρουσιάζονται 9 από τα 32 έργα αυτού του κύκλου, όπου συνεκφέρονται ο ιδιωτικός χώρος της προσωπικής της δοκιμασίας με το δημόσιο χώρο της συλλογικής μνήμης. Η παρουσίαση των έργων κλείνει ένα μεγάλο κύκλο των αναζητήσεων της. Το παρανάλωμα αξιών και προσδοκιών, οι προβληματισμοί γύρο από το σύγχρονο το ιστορικό και τη διαχρονικότητα, το μύθο και την αλήθεια, τη διαχρονική και την επικαιρική αξία την οδήγησαν σε μια άλλη ενατένιση και δημιουργική επικοινωνία με τα έργα της Αναγέννησης και ιδιαίτερα με την αντίληψη για την ομορφιά όπως αυτή διατυπώθηκε με την εικονογράφηση της Αφροδίτης.

Η Ιστορικός Τέχνης Λήδα Καζαντζάκη, η οποία επιμελείται την έκθεση, παρατηρεί μεταξύ άλλων για το έργο της  Ερατώς Χατζησάββα: «Θα μπορούσαμε να πούμε μεταφέρει (η Ερατώ Χατζησάββα) τη λειτουργία της μνήμης στην καλλιτεχνική πράξη μέσα από αλλεπάλληλες αναπαραστάσεις και ανακλήσεις της από το φαντασιακό  που τη σφράγισε στη μακρά μαθητεία της στην τέχνη και από το πραγματικό που έζησε, τις συνεχείς καταγραφές, μεταθέσεις και τις αποσβέσεις τους.       

Δομεί το χώρο της σαν μια πολύχρωμη και θραυσματική και ονειρική «τοιχογραφία», με παχιές, νευρώδεις, συνειρμικές και αντιθετικές πινελιές.»