Agora (Δείτε το τρέιλερ)

Σκηνοθεσία: Αλεχάντρο  Αμενάμπαρ. Σενάριο: Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, Ματέο Γκιλ. Με τους: Ρέιτσελ Βάιζ, Μαξ Μινγκέλα, Όσκαρ Άιζαακς. Ιστορικό δράμα, 2009, Ισπανία / Μάλτα. Διάρκεια: 2 ώρες και 6 λεπτά.

http://www.agorathemovie.com

Η ιστορία της άθεης  φιλοσόφου και αστρονόμου Υπατίας  της Αλεξανδρινής, που δολοφονήθηκε με άγριο τρόπο από έξαλλους Χριστιανούς, τον 4ο αιώνα μχ, σηματοδοτώντας κατ’ουσίαν το τέλος του αρχαίου κόσμου, και την σκοτεινή κατάβαση της ανθρωπότητας στην βαρβαρότητα του χριστιανικού φονταμενταλισμού, είναι δίχως αμφιβολία, μια ιστορία που άξιζε τον κόπο να ειπωθεί, και αξίζει ακόμα περισσότερο να προκαλέσει και να ανοίξει συζητήσεις. Είναι όμως ταυτόχρονα, μια ιστορία, που με εξαίρεση σκόρπιες αναφορές, δεν έχει καταγραφεί με τρόπο που να μπορεί να αποτελέσει σεναριακό ιστό αφηγηματικής ταινίας. Και το «Agora» είναι μια ταινία, που παρά τις ιδεολογικές, και εικαστικές αρετές της, δεν κατορθώνει να δώσει σάρκα και οστά σε αυτή την ιστορία, όντας θύμα ενός προβληματικού στην εστίαση του σεναρίου, που δεν ξέρει πως ακριβώς να πακεταριστεί. Μεταξύ εκλαϊκευμένων αστρονομικών διαλέξεων, σκηνών πλήθους, όμορφων πανοραμικών, σκηνοθετικών συμπαντικών αλληγοριών, ιστορικών αναφορών, και ξεκάθαρων ιδεολογικών τοποθετήσεων που χαντακώνονται από την μονοδιάστατη και καρικατουρίστικη απεικόνιση των κακών φανατικών πρωτοχριστιανών (κι αυτό σας το γράφει ένας ντεκλαρέ άθρησκος άνθρωπος που ουδέποτε συμπάθησε τους χριστιανούς)  προσπαθεί μετά βίας να χωρέσει ένα ερωτικό, ασεξουαλικό τρίγωνο και να εκβιαστεί το δράμα. Μόνο που το δράμα, δε σημαίνει ότι το έχεις καβαντζάρει μόνο και μόνο επειδή η ηρωίδα σου στο τέλος πεθαίνει με φρικτό τρόπο, αν πρώτα δεν καταφέρεις να την καταστήσεις οικεία στον θεατή. Και δυστυχώς, η συγκεκριμένη Υπατία, παραμένει ανοίκεια, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Ρέιτσελ Βάιζ, θύμα ενός καλλιτεχνικού στα χαρτιά, ευρωπαϊκού σεναρίου, που στην προσπάθεια του να αποποιηθεί τις αμερικάνικες αφηγηματικές διευκολύνσεις, τις μιμείται με τον πιο άτεχνο κατασκευαστικά τρόπο, αποσυντονίζοντας την αξιόλογη προσπάθεια, και παγώνοντας τον θεατή. – Τ.Θ.