Ντοκιμαντέρ για την άγνωστη Ιταλίδα συγγραφέα που κατέκτησε το κοινό σε όλο τον κόσμο

Η «Τετραλογία της Νάπολης», σειρά μυθιστορημάτων της Ιταλίδας συγγραφέως με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Έλενα Φεράντε, που έχει προσελκύσει ένθερμους θαυμαστές σε όλο τον κόσμο, θα αποτελέσει θέμα ντοκιμαντέρ με τίτλο «Ο Πυρετός Φεράντε».

Tις διεθνείς πωλήσεις του ντοκιμαντέρ ανέλαβε η εταιρεία διανομής The Match Factory.
Το ντοκιμαντέρ σκηνοθετεί ο Ιταλός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Τζάκομο Ντούρτζι, ο οποίος έκανε γυρίσματα στη Νάπολη, το Τορίνο, τη Φλωρεντία και τη Νέα Υόρκη.

Ο Ιταλός σκηνοθέτης πήρε συνεντεύξεις από τους Αμερικανούς συγγραφείς, Τζόναθαν Φράνζεν και Ελίζαμπεθ Στρουτ, μεταξύ άλλων, για τον ενθουσιασμό τους για τη Φεράντε και τα βιβλία της που μιλούν για μία δυνατή γυναικεία φιλία τοποθετημένη χρονικά την περίοδο των κοινωνικών αλλαγών στην Ιταλία από το 1950 έως σήμερα.Επίσης, πήρε συνέντευξη από την Αν Γκολντστάιν, την επιμελήτρια του The New Yorker , που είναι η μεταφράστρια των βιβλίων της Φεράντε στα αγγλικά.

«Ο Πυρετός Φεράντε»
«Ο Πυρετός Φεράντε» είναι μία προσπάθεια αφύπνισης της σκέψης για τους ιδιαίτερους λόγους της επιτυχίας της Φεράντε, δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να παρασυρθώ από την πρόκληση να μετατραπεί η ταινία σε ένα «κουτσομπολίστικο» ντοκιμαντέρ για την άγνωστη ταυτότητά της» ανέφερε ο Ντούρτζι σε δήλωσή του.

Ο Ντούρτζι είναι δημιουργός αρκετών ντοκιμαντέρ, συμπεριλαμβανομένου του «SB, I knew him well» ένα πορτρέτο του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι μέσα από τα λόγια εκείνων που τον γνωρίζουν πραγματικά.

Σεναριογράφος και δημιουργικός σύμβουλος για διάφορα ιταλικά τηλεοπτικά δίκτυα ο Ντούρτζι συνεργάζεται για το σενάριο του ντοκιμαντέρ «Ο Πυρετός Φεράντε» με τη Λάουρα Μπουφόνι, Ιταλίδα κριτικό κινηματογράφου και συντονίστρια φεστιβάλ.

Το σενάριο χρησιμοποιεί αναπαραστάσεις σκηνών από μυθιστορήματα της Φεράντε στις πραγματικές τοποθεσίες, στις οποίες διαδραματίζονται, αρχειακό και φωτογραφικό υλικό, καθώς και ένθετα animation για να «ανασυνθέσει το αφηγηματικό σύμπαν της Φεράντε», σύμφωνα με τις σημειώσεις της παραγωγής.

Εκείνο που δεν θα ερευνήσει το ντοκιμαντέρ «Ο Πυρετός Φεράντε» είναι η πραγματική ταυτότητα της Έλενα Φεράντε, ένα θέμα που έγινε πρωτοσέλιδο πρόσφατα όταν ο δημοσιογράφος της ερευνητικής δημοσιογραφίας Κλαούντιο Γκάτι συμπέρανε ότι η συγγραφέας είναι η Ιταλίδα μεταφράστρια Ανίτα Ράγια. Η πιθανή αποκάλυψη για τη Ράγια προκάλεσε οργή πολλών θαυμαστών της Φεράντε, οι οποίοι παραπονέθηκαν ότι παραβιάστηκε από τον δημοσιογράφο το δικαίωμα της ιδιωτικότητας μίας γυναίκας που επέλεξε την ανωνυμία. Η Ανίτα Ράγια δεν έχει κάνει σχόλια.

«Αποφασίσαμε με τον εκδότη της Φεράντε να μην εμβαθύνουμε στο ποια είναι η Έλενα Φεράντε» είπε η παραγωγός του ντοκιμαντέρ Αλεσάντρα Ατσάι.

«Ήταν πολύ σημαντικό για μένα να είμαι σε αρμονία μαζί τους» ανέφερε η Ατσάι. «Αυτό σημαίνει ότι συνεργαζόμαστε με την Έλενα Φεράντε» πρόσθεσε.

Το ντοκιμαντέρ, ωστόσο, εξετάζει την επιλογή της Φεράντε να παραμείνει ανώνυμη «θέμα που έχει προκαλέσει μία άνευ προηγουμένου πολιτιστική συζήτηση» ανέφερε ο Ντούρτζι.

«Ένα είδος λατρείας για λογοτεχνικά έργα που δεν έχουμε δει εδώ και πολύ καιρό»

Ο Ιταλικός εκδοτικός οίκος της Φεράντε, ιδιοκτησίας του οποίου είναι και η Europa Editions που εκδίδει τα βιβλία της στις ΗΠΑ έχει ενημερωθεί για το σενάριο του ντοκιμαντέρ.

Η Ατσάι είναι συμπαραγωγός της ταινίας μέσω της εταιρείας της, Malia Fillm που εδρεύει στη Ρώμη σε συνεργασία με τη Rai Cinema και την εταιρεία κινηματογραφικής διανομής με έδρα το Μιλάνο.

Ιταλοί συγγραφείς και προσωπικότητες του πολιτισμού που θα καταθέτουν τις απόψεις τους στο ντοκιμαντέρ είναι ο Ρομπέρτο Σαβιάνο και ο Ναπολιτάνος σκηνοθέτης Μάριο Μαρτόνε, η ταινία του οποίου «L'amore molesto» (Nasty Love) βασίστηκε στο βιβλίο της Φεράντε «Ενοχλητική Αγάπη».Η ιταλική εταιρεία παραγωγής κινηματογραφικών και τηλεοπτικών έργων Wildside νωρίτερα φέτος ανακοίνωσε τα σχέδιά της για μια τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων με βάση τα μυθιστορήματα της «Τετραλογίας της Νάπολης» Ακόμα βρίσκεται στο στάδιο του σεναρίου με συμπαραγωγό τον Φαντάγκο Ντομένικο Προκάτσι.

«Υπάρχει ένα πραγματικό πάθος για τα τέσσερα μυθιστορήματα της Φεράντε; Είναι ένα είδος λατρείας για λογοτεχνικά έργα που δεν έχουμε δει εδώ και πολύ καιρό » δήλωσε ο Τζιοβάνι Κόβα, επικεφαλής της QMI, από την οποία θα κυκλοφορήσει το διάρκειας 75 λεπτών ντοκιμαντέρ στην Ιταλία τον επόμενο χρόνο, πιθανόν από τις 17 Απριλίου.

«Είναι ένα ενήλικο κοινό, αλλά και ένα φαινόμενο παρόμοιο με αυτό που συναντάμε με την εφηβική λογοτεχνία» δήλωσε ο Κόβα.

Το πρώτο μυθιστορηματικό μέρος της «Τετραλογίας της Νάπολης», «L' amica geniale» (Η υπέροχη φίλη μου) κυκλοφόρησε στην Ιταλία το 2011, όμως το βιβλίο γνώρισε τεράστια επιτυχία όταν μεταφράστηκε το 2012 στα αγγλικά.

Στη συνέχεια ακολούθησαν τα υπόλοιπα τρία μέρη του μυθιστορήματος, «Storia del nuovo cognome» (Η ιστορία του νέου ονόματος), «Storia di chi fugge e di chi resta» (Η ιστορία εκείνων που μένουν κι εκείνων που φεύγουν) και «Storia della bambina perduta» (Η ιστορία του χαμένου κοριτσιού).

Η Φεράντε αφηγείται τη ζωή δύο γυναικών, της Λίλα και της Έλενα, σε μια φτωχογειτονιά της Νάπολης, από τις αρχές της δεκαετίας του '50 μέχρι τις μέρες μας, με φόντο τις κοινωνικοϊστορικές αλλαγές που εκτυλίσσονται παράλληλα με τη σχέση τους.

Η Ιταλίδα συγγραφέας με το συγγραφικό ψευδώνυμο «Έλενα Φεράντε» δεν αποκαλύπτει την πραγματική της ταυτότητα, δεν εμφανίζεται, έχει δώσει ελάχιστες συνεντεύξεις γραπτώς . Ανέφερε ότι μεγάλωσε στη Νάπολη, ότι έχει πτυχίο κλασικών σπουδών, ότι έζησε και εκτός Ιταλίας

Το 1992 όταν κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο έγραψε στους εκδότες της: «Tα βιβλία δεν έχουν ανάγκη από τους συγγραφείς τους. Αν έχουν κάτι να πουν, αργά ή γρήγορα θα βρουν αναγνώστες.

«Όπως πολλοί ενθουσιώδεις αναγνώστες της Φεράντε, δεν ενδιαφέρομαι να μάθω ποια είναι η συγγραφέας που δημοσιεύει τα μυθιστορήματά της με το όνομα Έλενα Φεράντε. Δεν με νοιάζει. Με νοιάζει να μην το μάθω. Το να ερωτεύεσαι ένα βιβλίο με τέτοιο τρόπο, με τον τρόπο που τόσοι πολλοί, όπως και εγώ ερωτευτήκαμε τα βιβλία της Φεράντε, σημαίνει ότι αισθάνεσαι συγγένεια με τον δημιουργό του, ένα ουσιαστικό είδος αμοιβαίας δεκτικότητας και κατανόησης» ανέφερε σε άρθρο της στην ιστοσελίδα του «The New Yorker» η κριτικός λογοτεχνίας Αλεξάντρα Σουόρτζ.

Πηγή Variety.com