ΠΑΡΑΝΟΙΑ / ΤHE CRAZIES

Σκηνοθεσία: Μπρεκ  Άισνερ. Σενάριο: Σκοτ Κοζάρ, Ρέι Ράιτ (βασισμένο στην ομότιτλη ταινία του 1973).

Με τους: Τίμοθι Όλιφαντ, Ράντα Μίτσελ, Τζο Άντερσον.

Θρίλερ τρόμου, 2010, Η.Π.Α. Διάρκεια: 1 ώρα και 41 λεπτά.

www.thecrazies-movie.com/#/home

Όχι φιλενάδα, δεν  θυμάμαι απ’ έξω την πρωτότυπη  ταινία του Ρομέρο, 30 χρόνια πριν. Την έχω δει, ναι, μου άρεσε πολύ θυμάμαι τότε που ήμουνα πιτσιρικάς, αυτή είναι η αίσθηση που έχω αποκομίσει, όμως από τότε είδα άλλες 10.000 ταινίες και έχω και μια ζωή να ζήσω. Οπότε όποιος σας πρήξει με συγκρίσεις απέναντι στο πρωτότυπο και το ριμέικ, είναι εξ’ ορισμού προβληματικός άνθρωπος γιατί ή α)ψεύδεται ασυστόλως ή β) δεν ψεύδεται όμως δεν έχει ζωή να ζήσει και βλέπει από 10 φορές το κάθε «Crazies» ώστε να μπορεί να συγκρίνει.

Για ποιον λόγο να εμπιστευτείς κάποιον που δεν έχει ζωή να ζήσει; Και να συγκρίνει τι; Τα ασύγκριτα; Μέσα από τρεις δεκαετίες (από το 73 της πρωτότυπης ταινίας) τεχνικής εξέλιξης του κινηματογραφικού μέσου γενικότερα, και της αισθητικής του φανταστικού ειδικότερα; Ε τότε κουκλίτσα μου, δεν χρειάζεται καν να πας να το δεις, μένεις κολλημένος στα ασπρόμαυρα τρόμου της δεκαετίας του 40, βαφτισμένα εσαεί αριστουργήματα, και απορρίπτεις οτιδήποτε άλλο σαν σκουπίδι.

Σε μια μικρή αμερικάνικη πόλη, μια επιδημία «λύσσας» μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε παρανοϊκές αιμοσταγείς ζομπόφατσες. Οι πύλες της κόλασης ανοίγουν, ο στρατός επεμβαίνει βίαια για να περιορίσει την εξάπλωση και τα πάντα γίνονται ρημαδιό, με άκρως αιματηρό και θεαματικό τρόπο, γεμάτο από αυτά που περιμένεις από μια καλή έως πολύ καλή ταινία τρόμου μαζικής κατανάλωσης και σκεφτόμενης (ελαφρά, δεν χρειάζεται να μπουκώσεις) αλληγορίας. Αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας και ουρλιαχτά και ατμόσφαιρα και τρομάρες, όλα αυτά καλοσκηνοθετημένα, χορταστικά και με αξιοπρεπέστατο budget. Αν είσαι φαν του είδους, πολύ απλά μην το χάσεις.