Αφιέρωμα στον Γουόνγκ Καρ Βάι

( **** ) ΚΑΘΩΣ ΚΥΛΟΥΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΑΣ / WONG GOK KA MOON – 1988

( **** ) OI AΓΡΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ / A FHEI ZHENG CHUAN – 1990

( **** ) ΕΚΠΤΩΤΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ / DUO LUO TIAN SHI – 1995

Βρίσκομαι έξω από  το Ιντεάλ, στο οποίο θα προβληθούν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, και  για μια ολόκληρη εβδομάδα, και  οι 3 αυτές ταινίες του τρομερού παιδιού του ασιατικού κινηματογράφου. Έχουμε μόλις τελειώσει μια δημοσιογραφική  προβολή,  και δύο τρεις από μας, τα λέμε κάνοντας τσιγάρο. Δύο παιδιά, στέκονται μπροστά στις φωτογραφίες με τα Προσεχώς, από τις ταινίες του Γουόνγκ Καρ Βάι. Ο ένας μιλάει στο κινητό του τηλέφωνο, ενώ ο άλλος, αρχίζει και βγάζει άναρθρες κραυγές δείχνοντας τις φωτό. Πολλές άναρθρες κραυγές. Τον κοιτάω με συμπόνοια, όντας σίγουρος πως το καημένο είναι κωφάλαλο και τι κρίμα που ενώ απολαμβάνει τόσο το εικαστικό μέρος των ταινιών του Καρ Βάι, δεν έχει την ευκαιρία να απολαύσει ταυτόχρονα την ηχητική πλευρά των έργων. Ο «κωφάλαλος» βγάζει αμέσως το κινητό του και αρχίζει να μεταδίδει με λόγια, ουρλιάζοντας  από χαρά το νέο σε έναν κολλητό του. Ο φίλος του κοιτάζει το ξάφνιασμά μου με περιέργεια, του εξηγώ τι νόμισα, όλοι μας, και ο «κωφάλαλος» σκάμε στα γέλια. Θέλω να πω, τι χαρά. Πραγματικά τι χαρά να έρχεσαι αντιμέτωπος με την ιδανική εικόνα του εαυτού σου, όταν ξεκίνησες να αγαπάς το σινεμά, μέσα από τον ενθουσιασμό ενός πιτσιρικά που είναι αρκετά τυχερός ή άτυχος (αυτό παίζεται) για να μην μετατρέψει τον έρωτα του για την κινούμενη εικόνα σε επάγγελμα. Θέλω να πω, ότι δεν γίνεται να λες ότι αγαπάς το σινεμά, χωρίς να αγαπάς το σινεμά του Γουόν Καρ Βάι, την πιο σινεμαδένια οπτικοακουστική έκφραση αυτού του έρωτα σου. Θέλω να πω, πως άπαξ και το αγαπάς, μην  διανοηθείς να χάσεις την ευκαιρία να δεις για πρώτη φορά σε μεγάλη οθόνη, την πρώτη, τη δεύτερη και την πέμπτη ταινία της καριέρας του. Είναι μία από τις λίγες  σου ελπίδες, να μην γίνεις μέσα σου κωφάλαλος, σε καιρούς που σε θέλουν έτσι.