( **** ) Ι LOVE YOU PHILLIP MORRIS

Σκηνοθεσία / Σενάριο: Γκλεν Φικάτα, Τζον Ρεκά (βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Στίβ Μακ Βίκερ. Με τους: Τζιμ Κάρεϊ, Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, Ροντρίγκο Σαντόρο.
Κομεντί, 2009, Η.Π.Α. / Γαλλία. Διάρκεια: 1 ώρα και 42 λεπτά.
http://www.europacorp.com/dossiers/iloveyou

 Σκέψου την gay εκδοχή ενός «Catch me if you can», με όλα τα υπέρ και τα κατά που κάτι τέτοιο συνεπάγεται και πάνω κάτω έχεις την εικόνα, για αυτήν την τρελή, μυθιστορηματική αφήγηση της ζωής ενός υπαρκτού προσώπου που έκανε τα πάντα, σε μια ταινία που λειτουργεί σαν ιλαρή τραγωδία, σαν γκέι κομεντί και σαν χορταστική, λουσάτη, και γεμάτη ενέργεια καλοκαιρινή διασκέδαση απορυθμίζοντας και ρυθμίζοντας ξανά και ξανά στον θεατή, τη διάθεση του απέναντι της. Ζαλάδα στη διαχείριση της οποίας δεν βοηθάει η αξιοθαύμαστη μεν, εξαντλητική δε ενεργητικότητα του Τζιμ Κάρεϊ σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του. Μια από τις καλύτερες ενήλικες στιγμές ενός αφόρητα μέτριου κινηματογραφικού καλοκαιριού στον αντίποδα της πολιτικά ορθής και τιγκαρισμένης στο κλάμμα, γκέι τραγωδίας που αρέσκεται το ‘ψαγμένο’ σινεμά΄(‘Brokeback Mountain’ μ’ ακούς;’) ή του στερεοτύπου της κωμικής γκέι «λατέρνας»,  ο «Φίλιπ Μόρις» ζει και αναπνέει γύρω από μια πανέμορφη, χωρίς διάθεση απολογίας, παθιασμένη ερωτική ιστορία που φέρνουν σε πέρας οι Μακ Γκρέγκορ και Κάρεϊ, με διασκεδαστική για τον σκανδαλοθήρα, προσποίηση άνεσης, σε ερωτικές σκηνές που δύσκολα θα επαναλάβουν στην καριέρα τους. Ο παντρεμένος Στίβ αποφασίζει να αποδεχτεί την γκέι του ταυτότητα (όχι τόσο απλά, το εναρκτήριο δεκαπεντάλεπτο είναι ρυθμού πυροβολισμών σε ταχύτητα και νεύρο) και να απολαύσει το πλούσιο gay lifestyle, χαρίζοντας πλούσια δώρα στον ‘ακριβό’ του γκόμενο. Στάση ζωής που θα τον οδηγήσει υπερχρεωμένο στη φυλακή, για να γνωριστεί με τον συγκρατούμενο του και έρωτα της ζωής του Φίλιπ Μόρις και να ξεκινήσουν μια ζωή απανωτών αποδράσεων, αλλαγής ταυτοτήτων, και θεαματικής απάτης σε όλα τα μέτωπα και με όλους τους τρόπους, προκειμένου να κρατηθεί πάσει θυσία η υπόσχεση του «δε θα χωρίσουμε ποτέ» και εμείς να απολαύσουμε, ένα επιφανειακά παλαβό και αμοραλιστικό αλλά κατ’ ουσίαν τρυφερό και αναρχικό, love story σε συσκευασία λουσάτου, ξέφρενου και πολύ σινιέ σε επίπεδο παραγωγής (στην οποία έχει βάλει το χεράκι του ο πολύς Λικ Μπεσόν),  λούνα παρκ.