(*) Γουόλ Στριτ: Το  χρήμα ποτέ δεν  πεθαίνει / Wall Street: Money never sleeps

(*) Γουόλ Στριτ: Το  χρήμα ποτέ δεν  πεθαίνει / Wall Street: Money never sleeps

Έλεγα σε μια  φίλη πως αν κατά τη διάρκεια της  ταινίας «Γουόλ Στριτ: Το χρήμα ποτέ δεν πεθαίνει» μου έλεγαν ότι πρέπει να ψηφίσω εδώ και τώρα, η ψήφος μου θα πήγαινε στο ΚΚΕ. Η φίλη μου γέλαγε για δύο λεπτά και με ξόρκισε να το γράψω, οπότε κάπως έτσι ξεκινώ την κουβέντα για το σίκουελ του Ολιβερ Στόουν στη δημοφιλή ταινία της δεκαετίας του ’80.

(*) Γουόλ Στριτ: Το  χρήμα ποτέ δεν  πεθαίνει / Wall Street: Money never sleeps
Σκηνοθεσία: Ολιβερ Στόουν Σενάριο: Αλαν Λεμπ, Στίβεν Σιφ Με τους: Σάια ΛαΜπεφ, Μάικλ Ντάγκλας, Κάρι Μάλιγκαν, Τζος Μπρόλιν
Δραματική. 2010, ΗΠΑ. Διάρκεια: 2 ώρες και 7 λεπτά

www.wallstreetmoneyneversleeps.com

Έλεγα σε μια  φίλη πως αν κατά τη διάρκεια της  ταινίας «Γουόλ Στριτ: Το χρήμα ποτέ δεν πεθαίνει» μου έλεγαν ότι πρέπει να ψηφίσω εδώ και τώρα, η ψήφος μου θα πήγαινε στο ΚΚΕ. Η φίλη μου γέλαγε για δύο λεπτά και με ξόρκισε να το γράψω, οπότε κάπως έτσι ξεκινώ την κουβέντα για το σίκουελ του Ολιβερ Στόουν στη δημοφιλή ταινία της δεκαετίας του ’80.

Ο Μάικλ Ντάγκλας κάνει τρανή επιστροφή ως σταρ οικονομολόγος μετά τη θητεία του  στη φυλακή και γνωρίζεται με τον  φίλο της κόρης του - πίσω από την  πλάτη της. Ο φίλος είναι ο  Σάια ΛαΜπεφ, χρηματιστής με μυαλό, ένστικτο και αντίληψη, αλλά υποκινείται  παράλληλα από την αχόρταγη φιλοδοξία του, καθώς κι από ένα κρυφό σχέδιο εκδίκησης.
Κλείσιμο

Ο Ολιβερ Στόουν προσπαθεί να κάνει αντιπερισπασμούς από τη σάπια στον πυρήνα ιστορία  του με εφετζίδικα κολπάκια, με τη μουσική  των Γκάμπριελ Μπερν και Μπράιαν  Ινο, με γρήγορες ταχύτητες στους διαλόγους (που χρησιμοποιούν λαμπερή ορολογία αλλά δεν λένε τίποτα) και πολλά χρηματικά νούμερα (που δεν έχουν ούτε βάρος ούτε κόστος ούτε χειροπιαστή συνέπεια).

 Υποτίθεται πως η ταινία μιλά για τη φούσκα που οδήγησε στην κρίση και το μήνυμα στην καρδιά της είναι ότι αυτό που έχει σημασία είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και όχι τα λεφτά (χμμμ...), αλλά ύστερα από δύο ώρες στις οποίες παρακολουθείς αγοράκια να αναμετριούνται για το ποιανού το... πορτοφόλι είναι πιο μεγάλο, ενώ ταυτόχρονα νιώθεις κάποιον να σε πιέζει να αισθανθείς συμπόνια και κατανόηση για όλους αυτούς τους κακόμοιρους εκατομμυριούχους που ένιωσαν το lifestyle τους να απειλείται (κι αυτοί άνθρωποι είναι μωρέ), ε, φτάνεις στα άκρα και αρχίζεις να δοξάζεις τον Στάλιν. Σαν τον Ιλάι Γουάλας που κρατά ένα μικρό ρόλο, η ταινία είναι λίγο γραφική, λίγο νοσταλγική, λίγο ξεμωραμένη και πολύ κουρασμένη. Μια τεράστια φούσκα, πράγματι.
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
δειτε ολες τις ειδησεις

Best of Network

Δείτε Επίσης