«Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους» στην ΕΡΤ

Τα 12 ντοκιµαντέρ του δεύτερου κύκλου της σειράς ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ του
Μενέλαου Καραµαγγιώλη αρχίζουν να προβάλονται στις 21/11/18 κάθε Τετάρτη βράδι στις 22.00 με πρώτη την ταινία “Επιστροφή”.


Μπορεί το θέατρο να γίνει τρόπος εκπαίδευσης και επανένταξης για τους
ανήλικους φυλακισµένους που δεν έχουν καµιά ελπίδα να ξεφύγουν από την
παραβατικότητα;


Σε µια φυλακή ανηλίκων οι κρατούµενοι ανεβάζουν τη ζωή τους στη σκηνή και
γίνονται πρωταγωνιστές µιας ταινίας που για τέσσερα χρόνια προσπαθεί να
ακυρώσει τους περιορισµούς και τα εµπόδια ενός «σωφρονιστικού» ιδρύµατος.
Η ταινία έχει ήδη συµµετάσχει σε διεθνή φεστιβάλ, έχει βραβευτεί και έχει
προβληθεί σε φυλακές ανηλίκων.

ΣΕΝΑΡΙΟ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Μενέλαος ΚΑΡΑΜΑΓΓΙΩΛΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ : Γιώργος ΜΙΧΕΛΗΣ

ΜΟΝΤΑΖ : Dimitris Peponis

Δείτε το τρέιλερ της πρώτης ταινίας: 




ΣΕΙΡΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Το 2011 ξεκίνησε η σειρά ντοκιµαντέρ µε τον τίτλο ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ
ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ µε σκοπό να δοθεί βήµα σε ήρωες που δεν
είχαν αποτυπωθεί στο φακό και που διαχειρίζονται την κρίση διαφορετικά κι
αποτελεσµατικά.


Ο πρώτος κύκλος των 12 ντοκιµαντέρ έχουν ήδη προβληθεί µε επιτυχία από την
ΕΡΤ και χαρακτηρίστηκαν ως “η τηλεόραση της χρονιάς”. Στις ταινίες αυτές
ανιχνευόταν µε ριζοσπαστικό τρόπο η ελληνική ταυτότητα και δίνονταν “οδηγίες
χρήσης” σε νέους σκηνοθέτες, ηθοποιούς, µαθηµατικούς και καλλιτέχνες για τους
τρόπους που ξεπερνάει κανείς τα σύνορα της χώρας.


Oι πρώτες ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ έχουν
προβληθεί σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, πανεπιστήµια και σχολεία δίνοντας το
στίγµα µιας χώρας που πασχίζει να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της και
έχουν γίνει εξαιρετικά δηµοφιλή στο διαδίκτυο.


Τα 12 ντοκιµαντέρ του δεύτερου κύκλου της σειράς αρχίζουν να
προβάλονται στις 21/11/18 κάθε Τετάρτη βραδι στις 22.00.
Όταν άρχισαν να γυρίζονται το 2012, η παραγωγή τους συνέπεσε µε το
απροειδοποίητο κλείσιµο της ΕΡΤ. Αυτό το γεγονός, εκτός από τα προβλήµατα
που δηµιούργησε- έδωσε στις ταινίες αυτές τη δυνατότητα να
κινηµατογραφούνται για 4 χρόνια παρακολουθώντας τις ζωές των ηρώων τους
σε βάθος χρόνου.

Στις 12 αυτές ταινίες πρωταγωνιστούν δυσκολεµένοι και “καταδικασµένοι” ήρωες
χωρίς καµµιά προοπτική και ελπίδα (όπως νεαροί άνεργοι επιστήµονες,
άστεγοι, ανήλικοι φυλακισµένοι, κυνηγηµένοι πρόσφυγες, έλληνες
µετανάστες στη Γερµανία, τραυµατισµένα αδέσποτα). Ήρωες που
ανακαλύπτουν τον τρόπο µε τον οποίο µπορεί να διαχειριστεί κανείς τα αδιέξοδά
της πρόσφατης κρίσης στην Ελλάδα, µέσα από µια διαφορετική και –ουσιαστικάπολιτική
παρέµβαση.


Παρακολουθώντας για 4 χρόνια τις ζωές αυτών των ηρώων που ανήκουν σε
κοινωνικά ευπαθείς και ευάλωτες οµάδες, στο τέλος κάθε ταινίας βρίσκουν το
φως στην άκρη του τούνελ και τις λύσεις στα αδιέξοδα της κρίσης και οδηγούνται
σε ένα αρχικό happy end, το οποίο πετυχαίνουν µόνοι, χωρίς την παρέµβαση
αµερικανού σεναριογράφουσε µια χώρα µε κρίση που διαρκεί.


Οι 12 ταινίες ντοκιµαντέρ έχουν αρχίσει να προβάλονται σε διεθνή φεστιβάλ µε
υµνητικές κριτικές και έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον τηλεοπτικών σταθµών και
Πανεπιστηµίων του εξωτερικού ενώ έχουν ήδη αρχίσει να προβάλονται σε
σχολεία, πανεπιστήµια, φυλακές κ.α.


Με αφορµή τη διάδρασή της κάθε ταινίας µε το κοινό και τους ήρωες που
πρωταγωνιστούν, ετοιµάζεται ένας διαφορετικός τρόπος της παρουσίας αυτών
των ντοκιµαντέρ: Αµέσως µετά την τηλεοπτική τους προβολή, θα µπορεί κανείς
να τα παρακολουθήσει σε µία ειδική διαδραστική πλατφόρµα µαζί µε νέες ταινίες
που ετοιµάστηκαν µετά την ολοκλήρωση των 12 αρχικών ταινιών ντοκιµαντέρ.
Οι ταινίες αυτές δίνουν τη δυνατότητα στο θεατή να παρακολουθήσει την εξέλιξη
των ηρώων µε βάθος χρόνου που ξεπερνάει τα 5 χρόνια, τις µετακινήσεις τους
και άλλες παράλληλες αφηγήσεις που αφορούν στην ιστορία κάθε ταινίας. Με
αυτό τον τρόπο δηµιουργείται µια νέα διαδραστική µορφή ντοκιµαντέρ, κάτι
που γίνεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα µε την υποστήριξη του Ιδρύµατος
Ωνάση και της Στέγης. Έτσι οι αρχικές 12 ταινίες και οι ιστορίες τους
επεκτείνονται δηµιουργικά στο χρόνο και στο χώρο καθώς παρακολουθούµε τη
συνέχεια κάθε ιστορίας και τις µετακινήσεις των ηρώων τους.



Αυτή η διαρκής ενσωµάτωση καινούργιου υλικού δίνει τη δυνατότητα στους
ήρωες των ταινιών -που ανήκουν σε ευάλωττες κοινωνικές οµάδες που χτύπησε
η κρίση στην Ελλάδα- να αποκτήσουν δηµόσιο βήµα µε αποτέλεσµα να µην είναι
αόρατοι και εγκλωβισµένοι στο περιθώριο. Μέσα από αυτές τις ταινίες γίνονται
ορατοί (κάτι που επιδιώκουν όλοι), εκθέτουν τα προβλήµατά τους και βρίσκουν
ένα τρόπο επικοινωνίας µε τον κοινωνικό περίγυρο και τους σχετικούς φορείς.
Πολλοί από αυτούς τους ήρωες µέσα από τις ταινίες αυτές και µέσα από τη
διαδικασία της κινηµατογράφησης απέκτησαν ένα “όπλο” διαχείρισης και
δηµόσιας αναγνώρισης των προβληµάτων τους.


Η διαδραστική πλατφόρµα έχει σχεδιαστεί και εµπλουτιστεί µε επιπλέον υλικά και
σχετικές συζητήσεις, ώστε η σειρά αυτών των ντοκιµαντέρ να απευθυνεται σε ένα
διευρυµένο κοινό στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που δείχνει ισχυρό ενδιαφέρον
για την σηµερινή κατάσταση πέρα απο τουριστικές και φολκορικές
ωραιοποιήσεις. Στόχος της είναι η διαδραστική πλατφόρµα να λειτουργήσει ως
κοινωνικό εργαλείο για εκπαιδευτικούς σκοπούς σε σχολεία και πανεπιστήµια και
να δώσει βήµα για µια πιο αποτελεσµατική παρουσία των ηρώων των ταινιών και
των ευάλωτων κοινωνικών οµάδων στις οποίες ανήκουν.


Τα συγκεκριµένα ντοκιµαντέρ -που αφορούν ζωτικής σηµασίας κοινωνικές
οµάδες που έχουν καταποντιστεί από την κρίση- γίνονται “εργαλεία” και δίνουν
αφορµές συζητήσεων που αφορούν στη διαχείριση της κρίσης και στην
κοινωνική ευθύνη του καθενός µας.

Οι ταινίες αυτές αντιµετωπίζουν καίρια παγιωµένες προκαταλήψεις και, τέλος, οι
ήρωές τους µέσα από την προσωπική επίπονη µάχη τους γίνονται «πρέσβεις»
στο εξωτερικό εκείνων που επιµένουν σε αυτό τον τόπο µε προσωπικό και
δύσκολο αγώνα να διαχειριστούν τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

"Ψάχνοντας τους ήρωες των ταινιών, τόσο µυθοπλασίας όσο και ντοκιµαντέρ,
που γυρίζω τα τελευταία 10 χρόνια, βρέθηκα µπροστά σε µια Αθήνα διαφορετική,
σχεδόν αόρατη και απροσδόκητα δυναµική. Κι εκεί συνειδητοποίησα πως αυτό
που νιώθω, συχνά, ως αδιέξοδο στη σύγχρονη τέχνη, µάλλον απαιτεί µια νέα
επαφή µε την πραγµατικότητα, µε το ντοκουµέντο και τους τρόπους που γίνονται
αφορµή και βάση για το καλλιτεχνικό έργο.
Νιώθω πως η Αθήνα είναι µια παρεξηγηµένη “χώρα" και το νιώθω κάθε φορά
που µιλάω µε τους συνεργάτες µου και τους συµπαραγωγούς µου στο εξωτερικό.
Αυτή η εικόνα αλλάζει άρδην όταν έρχονται κι όταν τους “ξεναγώ” επιτόπου στην
πόλη µε τον τρόπο που τη βλέπω ή όταν γίνονται θεατές του τρόπου που την
αποτυπώνουµε στο φακό από το 2009.

Το ένιωσα στις αντιδράσεις του κοινού στις 38 χώρες όπου ταξίδεψα µε το
J.A.C.E. - Just Another Confused Elephant. Μετά την προβολή µιλούσαν
έκπληκτοι για µια Ελλάδα που δεν ήξεραν ούτε είχαν φανταστεί, για ήρωες (που
ως αντιήρωες) διαχειρίζονται αυτοσχέδια κι επινοητικά τα αδιέξοδα της εποχής.
Συµπτωµατικά το J.A.C.E. - Just Another Confused Elephant (ταινία µυθοπλασίας) ξεκίνησε να γυρίζεται µε την αρχή της κρίσης το 2007.

Το σενάριό της βασίζεται σε µια αληθινή ιστορία κι είναι ένας καταδικασµένος αντιήρωας που παλεύει να προσδιορίσει εξαρχής “πατρίδα”, “οικογένεια” και “ταυτότητα”.

Βασικό κίνητρο για την ταινία αυτή ήταν πως η ουσιαστική ιστορία γράφεται µέσα από
αντιήρωες και στα ψιλά των εφηµερίδων. Αυτό µε ενδιαφέρει πολύ τα τελευταία
χρόνια κι εκεί ψάχνω τους πραγµατικούς πρωταγωνιστές: στους αξιοσηµείωτους
που δε συναντάµε εύκολα στις οθόνες.


Στη διάρκεια αυτών των γυρισµάτων για τις ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ
ΑΞΙΟΣΗΜΕΙΩΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ συναντήσαµε και καταγράψαµε
κινηµατογραφικά πολλούς και διαφορετικούς τύπους ανθρώπων οι οποίοι
µοιάζουν να γίνονται “οδηγοί” σε µια ανθρωποκεντρική χαρτογράφηση της
Αθήνας, των αδιεξόδων της και των λύσεων.

Ανακαλύψαµε ανεξερεύνητες περιοχές της πόλης είτε στο κέντρο της είτε στην
περιφέρειά της µέσα από χαρακτήρες που η ίδια η ζωή τους κάνει ήρωες
συναρπαστικών καθηµερινών διηγήσεων κρίσης και επιβίωσης.
Για πρώτη φορά ένιωσα την αληθινή δύναµη του ντοκουµέντου και του
ντοκιµαντέρ στον τρόπο που γίνεται µια τέχνη σηµερινή µε κοινωνικές
παρεµβάσεις· στον τρόπο που εξασφαλίζει και τη συµµετοχή των ίδιων των
ηρώων στο τελικό αποτέλεσµα χωρίς να τους βλέπει µόνο ως υποκείµενα
αποτύπωσης.


Οι ήρωες (οι αντιήρωες, επιµένω) που συνάντησα και συναντώ τα τελευταία
χρόνια είναι η εµµονή µου γιατί η επαφή µαζί τους νιώθω πώς λειτουργεί
αποκαλυπτικά µέσα µου και ξεκαθαρίζει όσα νιώθω να ΄ναι θολά τελευταία. Κι
έτσι άρχισα να σκέφτοµαι µια νέα χαρτογράφηση της Αθήνας µέσα από µια
µεγάλη λίστα ηρώων που στήνει µιαν καίρια ανθρωπογεωγραφία της πόλης και
την καθιστά ζωντανή, κι όχι µόνο δέσµια ενός µακρυνού παρελθόντος. Αυτοί οι
ήρωες µοιάζουν να γίνονται οι “οδηγοί” σε µια πορεία που απαιτεί άµεσες
δράσεις και καίρια παρέµβαση και διεκδικεί την προοπτική, ειδικά σε µια στιγµή
που πυκνώνουν οι απειλές πως όλα µοιάζει να έχουν τελειώσει για όσους ζούµε
σε αυτό τον -σχεδόν- καταδικασµένο τόπο.