Θετική υποδοχή για την έκθεση Δασκαλόπουλου στο Λονδίνο

Την προηγούμενη εβδομάδα, το Λονδίνο κινούνταν στους ρυθμούς της τέχνης. Εκτός από τη μεγάλη φουάρ τέχνης Frieze, ο Έλληνας πρόεδρος του ΣΕΒ και γνωστός συλλέκτης έργων τέχνης, Δημήτρης Δασκαλόπουλος, πρωταγωνίστησε σε αφιερώματα του αγγλικού Τύπου στις σελίδες του πολιτισμού.

Κατ' αρχήν, παρουσίασε στους Έλληνες δημοσιογράφους το δεύτερο κομμάτι της τετραλογίας της έκθεσής του, που φιλοξενείται στην γκαλερί-μουσείο Whitechapel, ένα χώρο με μεγάλο πρεστίζ στο διεθνή εικαστικό κόσμο. Η γκαλερί άνοιξε τον προηγούμενο Μάιο το νέο της χώρο -μια παλιά βιβλιοθήκη του Δήμου- ακριβώς δίπλα στα κτίριά της, και αποφάσισε να τον εγκαινιάσει με μια έκθεση με επιλογές από τη συλλογή του Δασκαλόπουλου, που αποτελείται από 400 περίπου έργα.

Σε αντίθεση με την έκθεση του Δάκη Ιωάννου στη Νέα Υόρκη, που ίσως «πολεμήθηκε» από τις αμερικάνικες εφημερίδες, η έκθεση της συλλογής του Δ. Δασκαλόπουλου απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από τον αγγλικό Τύπο.

Σαφώς, αυτό οφείλεται στην εκπληκτική επιμέλεια του Achim Borchardt-Hume, που πρόσφατα μεταπήδησε στην Whitechapel, μετά από μια επιτυχημένη θητεία στην Tate Modern, αλλά σίγουρα και στην πολύ προσεκτικά δομημένη συλλογή του Δασκαλόπουλου, που δείχνει μια ιδιαίτερη ευαισθησία στην ανθρώπινη υπόσταση. Πολλά από τα έργα της συλλογής -που, προς τιμήν της, περιλαμβάνει τόσο έργα ογκόλιθους για την ιστορία της τέχνης, όπως αυτά της Louise Bourgeois όσο και νέους και καθόλου «trendy» καλλιτέχνες, για παράδειγμα της Ελληνίδας Δέσποινας Ησαΐα, αλλά και πολλών άλλων Ελλήνων.  

Και η διάθεση αυτή του Δ. Δασκαλόπουλου να προωθήσει την ελληνική τέχνη ήταν εμφανής και όταν έθεσε μια μόνο παράκληση στην Whitechapel: να εκτίθεται σε κάθε κομμάτι της έκθεσης -που θα διαρκέσει σχεδόν ένα χρόνο- και ένας Έλληνας καλλιτέχνης.

Το πρώτο κομμάτι της έκθεσης, που ολοκληρώθηκε τέλη Σεπτεμβρίου, περιστρεφόταν γύρω από την ιδέα της σωματικότητας, με κεντρικό άξονα το έργο του Marcel Duchamp «the Fountain», το οποίο φιλοτεχνήθηκε το 1917 και αποτελεί το σημαντικότερο έργο του 20ού αιώνα και για πολλούς το έργο-σύμβολο της εννοιολογικής τέχνης. Στο δεύτερο κομμάτι της έκθεσης, που αφορούσε την έννοια της αφαίρεσης, και είδαμε στην επίσκεψη μας, μεταξύ άλλων υπήρχε και το έργο του σημαντικότατου Έλληνα καλλιτέχνη Νίκου Κεσσανλή, το οποίο μάλιστα φιγουράρει και στην αφίσα της έκθεσης, που έχει κατακλύσει το Λονδίνο -και μας έκανε ιδιαίτερα περήφανους.



Άλλα έργα, το «διάσημο» γλυπτό του David Hammons, που αγόρασε ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος στην περσινή Frieze, ένα πρώιμο έργο του Damien Hirst (έργο-έκπληξη, που δείχνει τη διαφορετική σκέψη του Hirst πολύ πριν τους καρχαρίες και τις τεμαχισμένες αγελάδες σε φορμαλδεΰδη) και έργα νεότερων καλλιτεχνών, όπως ο Νεοϋορκέζος Daniel Subcoff. Η 3η παρουσίαση θα ξεκινήσει το Δεκέμβριο και θα παρουσιάσει μόνο ένα έργο, μια ατμοσφαιρική τεράστια εγκατάσταση της καλλιτέχνιδος Mona Hatoum από το 1996, που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στη Μεγάλη Βρετανία.

Η δεύτερη παρουσία του Δασκαλόπουλου στον αγγλικό Τύπο αφορά την ανακοίνωση ενός νέου προγράμματος της γκαλερί-μουσείου TATE, η οποία εγκαινιάζει μια νέα θέση επιμελητή, τον οποίο θα επιλέγει ένας συλλέκτης. Η πρωτοβουλία ξεκίνησε με τον Δημήτρη Δασκαλόπουλο, ο οποίος επέλεξε την Jessica Morgan, σημαντική Αμερικανίδα επιμελήτρια, που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με σημαντικά ιδρύματα εκτός της ΤΑΤΕ. Κύριος στόχος της στη νέα της θέση, είναι να βρίσκει νέους καλλιτέχνες εκτός της κεντρικής Ευρώπης -και ελπίζουμε αυτό να συμπεριλαμβάνει και πολλούς νέους Έλληνες.