( * ) Somewhere

Όλοι μας έχουμε κάνει χαμαλίκια και ξεφτίλες για χάρη της καψούρας και εκεί κρύβεται ένα μεγάλο μέρος της πλάκας που έχει η υπόθεση αυτή, αλλά τουλάχιστον, όταν τα κάνουμε τα μαθαίνουν πέντε έξι δεκαέξι, μη γίνουμε και βούκινο σε όλο το χωριό. Ο Κουέντιν Ταραντίνο όμως, που ήταν πρόεδρος της κριτικής επιτροπής στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας, θέλησε να επικοινωνήσει τον καημό του με όλη την υφήλιο, και έδωσε στην παλιά του αγαπημένη Σοφία Κόπολα το Χρυσό Λιοντάρι, να το κάνει πορτατίφ στο ροδοστολισμένο της υπνοδωμάτιο.

Μέσα από το οποίο υπνοδωμάτιο της, φαίνεται πως η κόρη του Φράνσις Φορντ Κόπολα, σκηνοθετεί και σεναριογραφεί η εκεί θέλει να μας στείλει. Ξεπερνώντας την χλαπαταγή της ultra pop «Μαρίας Αντουανέτας» της, η οποία δεν κυκλοφόρησε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες, η Σοφία, ξαναγυρνάει στον ξενοδοχειακό μικρόκοσμο σαν κοριτσάκι που παίζει υπαρξιακό κουκλόσπιτο και μετά το φωτογραφίζει για editorial της Vogue, αλλά ουδεμία σχέση με το «Χαμένοι στη Μετάφραση» αν περιμένετε κάτι τέτοιο.

Για δύο ώρες, θα πρέπει να υπομείνετε το μηδέν, προκειμένου να αναδειχθεί το μηδέν του κεντρικού της ήρωα γιατί η Σοφία εδώ είναι αυτής της σχολής.  Ότι δηλαδή αν η ζωή του ήρωά μου είναι κενή και ένα τίποτα, θα στο δείξω με μια ταινία που δεν έχει τίποτα μπας και συμπάσχεις. Χολιγουντιανός αστέρας, με το χέρι στο γύψο, που περνάει τις ώρες του με στριπτιζούδες να  του κάνουν pole dancing στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του, αναλαμβάνει να κάνει τη νταντά στην κόρη του, όταν η μάνα της, φεύγει χωρίς λόγο κι αφορμή.

Μαγειρεύουν, κάνουν καραόκε, κολυμπάνε, πετάγονται μια βόλτα στο Μιλάνο και φτου κι από την αρχή, κάποια στιγμή η μικρή βάζει τα κλάματα, «η μαμά μου έφυγε» μετά βάζει κι αυτός τα κλάματα «είμαι ένα τίποτα» κι αυτό ήταν όλο. Καμιά υπόθεση, κανένα φινάλε και ψυχογραφία καρτ ποστάλ σε φορεσιά αρτιστίκ μινιμαλισμού, στη φόδρα της τελευταίας σωβρακοφανέλας του Αντονιόνι. Μένουν μερικές ωραία φωτογραφημένες στιγμές, και δυο πρέζες τρυφερότητας, να ‘χεις να λες ότι είδες και ταινία. 

Της Σοφία Κόπολα, Δράμα, 2010, Η.Π.Α.

Διάρκεια:

1 ώρα και 38 λεπτά