Ο Λεωνίδας Κακούρης από τις «Άγριες Μέλισσες»... άστεγος: «Ο Κάτω Παρθενώνας είναι το σπίτι μου»!
26.11.201918:12
«Δεν υπάρχει χρόνος …Μόνο δουλειά. Κάνουμε Μαραθώνιο με ρυθμούς 100 μέτρων» λέει στην αρχή της συζήτησής μας ο Λεωνίδας Κακούρης που ανάμεσα σε γυρίσματα για τις «Άγριες Μέλισσες»και πρόβες για τον «Κάτω Παρθενώνα» μίλησε στο protothema.gr για τo θεατρικό έργο του Μηνά Βιντιάδη, που κάνει πρεμιέρα στις 16 Δεκεμβρίου και την οποία πιστεύει πολύ…
-Τι είναι για σας ο «Κάτω Παρθενώνας»; Το σπίτι μου, το χτες και το σήμερα. -Υποδύεστε έναν άστεγο με ιδιαίτερα χαρίσματα. Τι είναι αυτό που αγαπάτε ιδιαίτερα από τον ήρωα σας; Τη γνώση του, την ευφυία του και την απεξάρτησή του από κάθε τι περιττό, μας λέει .
Μετά την μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία, τον Οκτώβριο του ’15 στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, ο «Κάτω Παρθενώνας» του Μηνά Βιντιάδη παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, από τις 16 Δεκεμβρίου , κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στο Θέατρο «Άλμα» σε σκηνοθεσία της Βάνας Πεφάνη και πρωταγωνιστές τους Λεωνίδα Κακούρη και Χρήστο Σαπουντζή.
Οι δύο πρωταγωνιστές, ο Λεωνίδας Κακούρης με τον Χρήστο Σαπουτζή
Η υπόθεση: Στην Ελλάδα του σήμερα, ένας χρηματιστής που ναυάγησε και ένας άστεγος που ζει σ’ ένα χωριό κάτω από την Ακρόπολη διαπραγματεύονται μια «συνεργασία» που ισορροπεί εφιαλτικά ανάμεσα στην ιδεολογία και τη δικαιολογία, τη φτώχεια και την ηθική εξαθλίωση, την ευκαιρία και την καταστροφή, τη δολοφονία και τη σωτηρία. Σε έναν κόσμο που κυβερνούν οι τράπεζες και οι οίκοι αξιολογήσεων, οι ήρωες έχουν, κυρίως, ν’ αντιμετωπίσουν τους προσωπικούς του δαίμονες. -Τι κάνει αυτό το έργο δυνατό; Το θέμα του. Η αλήθεια του και οι ανατροπές που συμβαίνουν. -Ο ήρωας που υποδύεστε στο έργο του Βιντιάδη, πόσα κοινά έχει με τον Άσιμο, τον άλλο αγαπημένο σας χαρακτήρα από το «Φαλιμέντο»; Είναι διαφορετικοί χαρακτήρες …με πολλά κοινά στοιχεία όμως. -Οι «Άγριες μέλισσες» σας έδωσαν τον τελευταίο καιρό μια μεγάλη δημοσιότητα, άρα και δημοτικότητα. Πώς το εισπράττετε αυτό ανθρώπινα και καλλιτεχνικά; Προς το παρόν τρέχουμε όλοι. Δεν υπάρχει χρόνος. Μόνο δουλειά . Κάνουμε Μαραθώνιο με ρυθμούς 100 μέτρων. Τέσσερα επεισόδια την εβδομάδα δεν είναι κάτι απλό. Έχω σταματήσει να βγαίνω … .Τώρα σε ανθρώπινο επίπεδο η αγάπη του κόσμου είναι το λιγότερο συγκινητική . Αποτέλεσμα … Τόσες φωτογραφίες σε κινητά δεν είχα διανοηθεί ποτέ... Χαχα!! -Το κόστος της επιτυχίας, ε; Καριέρα …Επαγγελματικά τώρα, η είσπραξη είναι κάτι που εξαργυρώνεται στο μέλλον ίσως, με έναν αντίστοιχα καλό ρόλο σε μια ποιοτική σειρά και κάποια καλή οικονομική συμφωνία. Ούτως ή άλλως οι «μετοχές» όλων μας στο χρηματιστήριο της τηλεόρασης είχαν πέσει πολύ χαμηλά. Εγώ ας πούμε μετά από 9 χρόνια απουσίας έπρεπε να χτίσω την «τρέχουσα» αξία της μετοχής μου από την αρχή.
Ο συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης
-Τηλεόραση- θέατρο, από την κάμερα στη σκηνή. Τι διαφορετικό ζει ο ηθοποιός που ο θεατής δεν αντιλαμβάνεται; Όλα είναι διαφορετικά . Ο Θεατής απολαμβάνει το αποτέλεσμα. Ο ηθοποιός δουλεύει… με τους άλλους συν-εργάτες. Κομμάτι κομμάτι .Όπως σε μια πολυκατοικία .Φανταστείτε τους εργάτες που έφτιαξαν το μπάνιο … Πλακάκια μπανιέρες … Σίγουρα αυτό που απολαμβάνει ο ενοικιαστής ξαπλωμένος στην τεράστια μπανιέρα του με κεριά και πίνοντας το ποτό του είναι λίγο διαφορετικό από του υδραυλικού όταν έβαζε τις σωληνώσεις … Βέβαια αν ο «μάστορας» είναι «καλλιτέχνης» … το απολαμβάνει !;!…Πάντως το να ξεκουράζουμε τον κόσμο όμως είναι κάτι που δίνει δύναμη σε όλους μας -Η συνεργασία σας με τον Χρήστο Σαπουτζή, ειδικά στις σκληρές σκηνές του έργου, πως είναι; Η καλύτερη. Τον Αγαπώ πολύ και τον εκτιμώ …Δεν υπάρχουν σκληρές ή μαλακές σκηνές. Υπάρχει καλό ή κακό θέατρο …
Η σκηνοθέτης με τους δυο πρωταγωνιστές του «Κάτω Παρθενώνα»
-Η σκηνοθετική άποψη της Βάνας Πεφάνη πόσο σας βοήθησε; Η άποψη είναι κάτι που θα προκύψει …Στην πορεία, κατά τη διαδρομή. Δεν είναι κάτι που για μένα θα έπρεπε να επιβάλλεται από την Αρχή . Εκτός κι αν εδραιώνεται απόλυτα καθαρά και με έμπνευση. Η Βάνα είναι πρώτα απ’ όλα Ηθοποιός. Ξέρει το Θέατρο από μέσα. Γνωρίζει τους κώδικες, τους ανθρώπους που εκτίθεται. Κάτι που ξεχνούν κάποιες φορές οι καθαρόαιμοι σκηνοθέτες. Αντίθετα η Βάνα είναι πολύ υποστηρικτική και ανοιχτή σε προτάσεις. Αγαπά τους συναδέλφους και νιώθεις από κάτω ένα «μάτι» σχεδόν μητρικό που όλο και κάτι θα γεννήσει. Συνεπικουρούμενη δε, από την Ντέπυ Πάγκα η βοήθεια είναι πολύ δημιουργική. -Μια φράση από το έργο που σας έχει σημαδέψει… «Εδώ έπρεπε να είναι το ησυχαστήριο σου. Σου λείπει η σιωπή αγόρι μου» . -Είστε αισιόδοξος; Για το θέατρο στην Ελλάδα σήμερα, για τη χώρα που ζείτε; Δεν θέλω να είμαι αισιόδοξος …Θέλω να είμαι ενεργός .Κι εγώ και χώρα μου ! -Τι σας λένε τα παιδιά σας αυτές τις μέρες; Ο μπαμπάς έχει όλους τους προβολείς πάνω του… Τίποτε διαφορετικό από όλες τις υπόλοιπες … Γιατί απλά δεν τους βλέπουν -Ποιοι ήταν οι «σταθμοί» της ζωής σας μέχρι σήμερα; Το τρένο δε μένει στους σταθμούς, όσο σημαντικοί αν είναι ... Κάνει μόνο στάσεις