Ο τραγουδιστής των Tindersticks στο protothema.gr: Νιώθω πως ανήκω στην Ελλάδα!

Μεσημέρι Σεπτέμβρη και στα στενά δρομάκια της Ιθάκης, ανάμεσα στους τουρίστες και τους ντόπιους, περπατά ένας μελαχρινός άνδρας, με ελαφρώς γκρίζα μαλλιά, χαρακτηριστικό μαύρο μουστάκι και καουμπόικο καπέλο. Δεν μοιάζει Έλληνας. Παρόλα αυτά δείχνει απολύτως εξοικειωμένος με τον τόπο και, όταν μιλάει με εκείνη τη βαθιά βαρύτονη φωνή του, φέρνει στο νου αγαπημένες μελωδίες και σε ταξιδεύει σε σάουντρακ κινηματογραφικών ταινιών. Οι νεώτεροι και οι μυημένοι στον κόσμο της μουσικής αναγνωρίζουν αμέσως στο πρόσωπό του τον τραγουδιστή του δημοφιλούς βρετανικούς συγκροτήματος Tindersticks. Για τους περισσότερους κατοίκους του νησιού, ωστόσο, είναι ο συμπαθής Άγγλος μουσικός που περνά μαζί τους τα καλοκαίρια, πίνοντας τα βράδια κρασί λέγοντας όμορφες ιστορίες…

Πράγματι ο Stuart Staples, η ψυχή των Tindersticks, που μάγεψαν το καλοκαίρι το κατάμεστο Ηρώδειο και θα παίξουν στις 13 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, έχει αναπτύξει ισχυρούς δεσμού με το πανέμορφο ελληνικό νησί καθώς έχει ανακαλύψει σε αυτό ένα καταφύγιο ηρεμίας και έμπνευσης: «Η αλήθεια είναι πως η σχέση μου με την Ιθάκη είμαι μακροχρόνια. Πηγαίνω εκεί περίπου δύο δεκαετίες. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, ο τόπος αυτός έχει γίνει πολύ σημαντικός για μένα» εξομολογείται ο ίδιος στο protothema.gr και προσθέτει: «Θα ήθελα να περνώ εκεί όσο περισσότερο από τον χρόνο μου γίνεται. Προσπαθώ να αποφεύγω τον Αύγουστο γιατί έχει πολύ κόσμο. Προτιμώ την άνοιξη και το Φθινόπωρο που είναι πραγματικά υπέροχα. Έχω ενσωματωθεί πλέον στον τόπο αυτό, έχω το σπίτι μου, τους φίλους μου. Για έναν Βρετανό σαν κι εμένα είναι σημαντικό να μπορώ να κολυμπάω κάθε μέρα και να περνώ χρόνο στην παραλία. Μού αρέσει επίσης να γνωρίζομαι και να μιλάω με τους ντόπιους γιατί έτσι μαθαίνω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα για την ιστορία του νησιού».

Δεν είναι εξάλλου τυχαίο πως εκεί εμπνεύστηκε έγραψε, τον περασμένο Σεπτέμβριο, τα τραγούδια του νέου άλμπουμ της μπάντας του, με τίτλο «No Treasure But Hope», που έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές από τον διεθνή μουσικό τύπο. Εκεί γυρίστηκε και το πρώτο βίντεο κλιπ της καινούργιας δισκογραφικής δουλειάς, με φόντο ένα ολάνθιστο κλαδί βουκαμβίλιας, το βαθύ μπλε του Ιονίου και συμμέτοχους τους κάτοικους του νησιού, στιγμές από την καθημερινότητα των οποίων έχουν ενσωματωθεί αρμονικά δημιουργώντας ένα καλλιτεχνικό αποτέλεσμα το οποίο έντονο άρωμα Ελλάδας. Η γυναίκα που κάθεται στο παγκάκι του λιμανιού για να ξαποστάσει από τη ζέστη του μεσημεριού, οι έμποροι που παραλαμβάνουν τις παραγγελίες τους, οι ψαράδες... Η μεγαλύτερη έκπληξη, ωστόσο, είναι το εξώφυλλο του άλμπουμ στο οποίο απεικονίζεται ο χάρτης της Ιθάκης…!
«Έχω γράψει πολλά τραγούδια στην Ιθάκη. Στη Γαλλία, όπου ζω μόνιμα τα τελευταία χρόνια, είναι το σπίτι μου, το στούντιό μου, ένας χώρος μέσα στον οποίο εργάζομαι κάθε μέρα. Σε έναν τέτοιο χώρο, όμως, δεν μπορεί να είναι ελεύθερο το μυαλό σου. Αυτό ακριβώς μου προσφέρει η Ιθάκη: την ελευθερία…»

Ο ταλαντούχος μουσικός και ερμηνευτής έχει εκμυστηρευτεί στο παρελθόν πως αποφάσισε να δώσει στο συγκρότημά του το όνομα Tindersticks όταν, σε μια δύσκολη για εκείνον περίοδο της ζωής του, βρήκε, τυχαία, σε μια παραλία της Κρήτης ένα κουτί με σπίρτα. Είναι εύλογο λοιπόν το ερώτημα αν θεωρεί πως η σχέση του με την Ελλάδα είναι καρμική: «Ναι, το πιστεύω πως έχω μια καρμική σχέση με την Ελλάδα. Νιώθω πως η Ελλάδα είναι ένας τόπος στον οποίο ανήκω» απαντάει ο ίδιος χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ως σταθερός επισκέπτης της Ιθάκης γνωρίζει βεβαίως την ιστορία του Οδυσσέα, ξέρει λεπτομέρειες για το μακρύ ταξίδι του μέχρι να φθάσει στον τελικό προορισμό του. Ο ίδιος, ωστόσο, αρνείται να αποδεχτεί πως, όταν φθάνει κανείς στον ιδανικό προορισμό, το ταξίδι της ζωής του τελειώνει, πως υπάρχουν νέες περιπέτειες, καινούργιες εμπειρίες, άλλες...Ιθάκες που να τον περιμένουν: «Προτιμώ να πιστεύω ότι η άφιξη στον ιδανικό προορισμό δεν ταυτίζεται με το τέλος αλλά με την αρχή ενός νέου ταξιδιού, εξίσου δημιουργικού με διαφορετικό όμως στόχο. Αυτό θεωρώ, άλλωστε, ότι συμβολίζει το νέο μας άλμπουμ, το τέλος μιας εποχής και την έναρξη μιας νέας».

Όπως ακριβώς συμβαίνει και στη Βρετανία με το πλέον Brexit, που αποτελεί πλέον πραγματικότητα, μια εξέλιξη την οποία ο Stuart Staples απευχόταν προβαίνοντας, μάλιστα, και σε δημόσιες σχετικές δηλώσεις. Ακούγοντας μάλιστα κανείς το καινούργιο του τραγούδι «The Amputees», που σημαίνει «Οι Ανάπηροι», διακρίνει κάποιες, έμμεσες τουλάχιστον, αναφορές στην έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση: «Το κομμάτι αυτό έχει μια σχέση με το γεγονός ότι Bretix αποτελεί το τέλος μιας ολόκληρης εποχής για τη Βρετανία.Υποθέτω πως οι περισσότεροι Βρετανοί, μετά το Brexit, νιώθουμε κάπως ανάπηροι, σαν να χάσαμε κάτι σημαντικό και πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς αυτό. Δεν είναι δυνατόν για έναν Βρετανό μουσικό να γράφει χωρίς να μην τον έχει επηρεάσει όλη αυτή η μεγάλη αλλαγή. Ήμουν κατά του Brexit αλλά πρέπει πλέον να συμβιβαστώ με αυτό. Παρόλα αυτά εγώ μέσα μου νιώθω Ευρωπαίος και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου προκειμένου να συνεχίσω να αισθάνομαι έτσι» αναφέρει με νόημα.

Ο Stuart Staples, εξάλλου, είναι συνηθισμένος στα εμπόδια και έχει μάθει τα ξεπερνάει. Τα πρώτα χρόνια της μουσικής διαδρομής πήρε πολλές απογοητεύσεις μέχρι να αναγνωριστεί το ταλέντο το δικό του και της μπάντας του. Ήταν εκείνη η εποχή που είχε βρει το σπιρτόκουτο στην Κρήτη και το θεώρησε ως ένα σημάδι της μοίρας που τού υποδείκνυε να συνεχίσει την προσπάθεια. Κι αυτό έκανε, συνέχισε. Και τα κατάφερε.

Ο δρόμος του δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα αλλά το αποτέλεσμα, όπως ο ίδιος παραδέχεται, άξιζε τον κόπο: «Δεν είναι εύκολη η ζωή ενός μουσικού. Εάν τα παιδιά μου ζητούσαν τη γνώμη μου σχετικά με το αν θα πρέπει να γίνουν μουσικοί, θα τους τούς έλεγα σίγουρα "όχι". Ένας μουσικός πρέπει να μάθει να ζει στην αβεβαιότητα γιατί επιβιώνει χάρη σε αυτά που δημιουργεί και εξαρτάται απολύτως από τις στιγμές της έμπνευσής του. Και αυτό είναι πολλές φορές αγχωτικό. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχει ο ενθουσιασμός που ισορροπεί την κατάσταση. Παρόλα αυτά πώς μπορώ να έχω παράπονο όταν ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τα 30 χρόνια μας στο μουσικό προσκήνιο;»
Βεβαίως, εάν χρειαστεί στο μέλλον, θα πρέπει να πείσει για τις δυσκολίες της ζωής ενός μουσικού όχι μία αλλά τρεις φορές καθώς έχει τρεις γιους. Ένα από τα τραγούδια του νέου άλμπουμ, εξάλλου, το «Old Man's Gait», αναφέρεται σε αυτή την ιδιαίτερη σχέση πατέρα – γιου: «Το τραγούδι αυτό έχει να κάνει το γεγονός ότι ποτέ κανένας άνδρας δεν μπορεί να ξεφύγει από να γίνει μια εκδοχή του πατέρα του. Το γνωρίζω αυτό από πρώτο χέρι και ως γιος και ως πατέρας τριών αγοριών. Είναι ένα τραγούδι σημαντικό για μένα γιατί διατρέχει τρεις διαφορετικές γενιές» παραδέχεται.

Ο Stuart Staple βρίσκεται, αυτή την περίοδο, διαρκώς με μια βαλίτσα στο χέρι καθώς στα τέλη Ιανουαρίου ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία των Tindersticks στο πλαίσιο της οποίας θα εμφανιστούν και στην Θεσσαλονίκη. Όμως τα κρύα χειμωνιάτικα βράδια συνεχίζει να ονειρεύεται τα αγαπημένα του ελληνικά τοπία, τον ήλιο και τη θάλασσα, τη δική του Ιθάκη!
Το μόνο που τον θλίβει είναι πως, όταν κοιτά πλέον τη θάλασσα, τη Μεσόγειο, μια σκοτεινή πραγματικότητα στοιχειώνει τα όνειρά του. Είναι οι εικόνες των ταλαιπωρημένων προσφύγων που θαλασσοπνίγονται καθημερινά στην προσπάθειά τους να βρουν μια νέα, φιλόξενη και ακίνδυνη πατρίδα. Είναι τα τρομαγμένα από την φρίκη του πολέμου μάτια των παιδιών…: «Η Μεσόγειος ανέκαθεν συμβόλιζε για μένα την παρηγοριά και την απλότητα. Δεν μπορώ λοιπόν να μην νιώθω άσχημα για το πώς έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Δεν είναι απλό πια, να κοιτάς τη Μεσόγειο και να βλέπεις μόνον την ομορφιά της. Και δεν μιλώ πολιτικά αλλά ανθρώπινα».