"Έχω πρόσωπο, αλλά ένα πρόσωπο δεν είναι αυτό που είμαι"

Η έκθεση της Κατερίνας Κανά αποτελεί τον επίλογο της αρχικής performance διάρκειας τριών εβδομάδων που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Remap 3, το φθινόπωρο του 2011.

 

Οι επισκέπτες αφού κλήθηκαν να φωτογραφηθούν σε έναν εργαστηριακά αυτόνομο χώρο που παρέπεμπε άμεσα στην ιδέα των αυτοματοποιημένων photo- booths, είδαν τα πορτραίτα τους να μεταλλάσσονται από την καλλιτέχνη σε πραγματικό χρόνο. Μέσω της διαδικασίας των διαδοχικών εκτυπώσεων και τέλος της χειρονακτικής εργασίας του κολάζ, που παραποιούν την αρχική εικόνα και επιτρέπουν άλλοτε την διαθλαστική ανάδειξη και άλλοτε την απόκρυψη των χαρακτηριστικών που  απαρτίζουν την φωτογραφική αποτύπωση ενός προσώπου,  η Κατερίνα Κανά φτάνει σε μια βιωματική ανασύσταση του αναπαριστώμενου προσώπου. 

 

Η συμβολική καταστροφή των αρχικών φωτογραφιών, το ψαλίδισμα τους και η ανασύνθεση τους με φόντο παλιές κινηματογραφικές αφίσες, οι οποίες μάλιστα δεν είναι σε όλες τις περιπτώσεις ευδιάκριτες, παραπέμπουν σε ένα είδος προσωπικής θεώρησης του ανθρώπινου τοπίου. 

Μέσα από μια καλειδοσκοπική ματιά, τα «μετά-πορτρέτα» της Κανά αποτελούν για την ίδια ένα είδος  υποκειμενικής καταγραφής των ανθρώπων γύρω της, δίνοντας ένα διαφορετικό νόημα στον κόσμο που την περιβάλει.

 

Τα πορτραίτα  αυτά, τα οποία παρουσιάζονται τώρα με τη μορφή κολάζ αποτελούν μοναδικά έργα και όχι αναπαραγόμενα τυπώματα πια. Η επιλογή του χώρου έκθεσης, το ίδιο το στούντιο όπου δουλεύτηκαν τα έργα, κάτω απο την γκαλερί της Ρεβέκκας Καμχή, εισαγάγει στην διαδικασία της "ανθρώπινης ζύμωσης" και τους ίδιους τους επισκέπτες .