Οι Κόρες της Βασίλισσας: Μια ιστορία για τη δύναμη των δεσμών αίματος

Όσοι αγάπησαν το «Αλικες Σιωπές» της Κλαίρης Θεοδώρου, περίμεναν εναγωνίως τις «Κόρες της Βασίλισσας». Και αυτό γιατί  ήθλεαν να μάθουν τη συνέχεια μία συγκλονιστικής ιστορίας αγάπης στα πιο δύσκολα χρόνια της Ελλάδας.

Στις «Κόρες της Βασίλισσας» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός γνωρίζουμε τη Ρόζα και τη Μαργαρίτα: δύο αδερφές, δίδυμες, σε «δίσεκτα» χρόνια. Η άρρηκτη δυάδα, που δεν έπρεπε να σπάσει ποτέ, γίνεται άθελά τους χίλια κομμάτια, πριν ακόμα προλάβουν τα κορίτσια να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξή τους, αφού οι μνήμες τους δεν καταγράφονται στο μυαλό παρά μόνο στην ψυχή. Δυο κόρες, απόρροια ενός μεγάλου έρωτα που άνθισε δίπλα στη θάλασσα, μάτωσε στο βουνό, δοκιμάστηκε στον χρόνο και ρίζωσε εντέλει στην άλλη άκρη της Γης. Δύο ψυχές που, παρά τις αντιξοότητες, κατορθώνουν όχι απλώς να επιβιώσουν, αλλά να ανθίσουν και να εξελιχθούν, να αγαπήσουν και να ερωτευθούν, να πονέσουν και να προδοθούν, να ελπίσουν και να ονειρευτούν. Βίοι παράλληλοι και τόσο διαφορετικοί συγχρόνως, οι δύο όψεις στην ουσία του ίδιου νομίσματος, καθώς ό,τι σημαδεύει τη ζωή της μίας σωματοποιείται με κάποιον ανεξήγητο, μεταφυσικό τρόπο, σχεδόν ταυτόχρονα, από την άλλη. Στον πυρήνα της ύπαρξής τους εκείνη: η μάνα, η βασίλισσα, η Ελλάδα. Στα μύχια της ψυχής τους εκείνος: ο έρωτας, ο πόθος, ο θάνατος. Στο φόντο της ζωής τους τρεις χώρες: η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Αμερική, και όλα εκείνα που τις σημαδεύουν στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.

Η συγγραφέας Κλαίρη Θεοδώρου μίλησε στο protothema.gr και μας εξήγησε αρχικά αν αντιμετώπισε το νέο της βιβλίο ως μία συνέχεια ή ως ένα εντελώς διαφορετικό «πρότζεκτ»;

Όταν ξεκίνησα να γράφω τις ΑΛΙΚΕΣ ΣΙΩΠΕΣ είχα στο μυαλό μου πως θα έγραφα ένα βιβλίο που θα εμπεριείχε τις ιστορίες και των δύο γενεών ηρώων, της Ηλέκτρας και του Δημήτρη και των δίδυμων κοριτσιών τους. Στην πορεία όμως κατάλαβα πως κάτι τέτοιο ήταν ανέφικτο, καθώς θα ήταν ένα βιβλίο τεραστίων διαστάσεων. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ιδέα της διλογίας και προέκυψαν ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ, αν και ποτέ δεν αντιμετώπισα εγώ μέσα μου τα δύο έργα ως ξεχωριστά μεταξύ τους. Παράλληλα βέβαια ήταν σημαντικό για μένα τα δύο βιβλία να διαβάζονται και ανεξάρτητα, να είναι δηλαδή αυτόνομα, ώστε να μην μένει ο αναγνώστης με την αίσθηση του ανολοκλήρωτου μετά το τέλος των ΑΛΙΚΩΝ ΣΙΩΠΩΝ.

Σας δυσκόλεψε το χτίσιμο των χαρακτήρων των δύο αδερφών δεδομένων και των εντελώς διαφορετικών συνθηκών στις οποίες μεγάλωσαν;

Την απόλαυσα τη διαφορετικότητά τους αυτή που προκύπτει όχι μόνο λόγω συνθηκών -που αν και εκ διαμέτρου αντίθετες αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος- αλλά και λόγω του χαρακτήρα τους. Παρά τις διαφορρετικές πτυχές όμως της προσωπικότητας και των ζωών τους οι δύο αυτές κοπέλες έχουν περισσότερα πράγματα που της ενώνουν παρά που τις χωρίζουν κι ας μην έχουν συναντηθεί ποτέ μέχρι ένα σημείο - προχωρημένο- της ζωής τους. Έχουν άλλωστε και ένα μαγικό, μεταφυσικό δέσιμο μεταξύ τους που τις συνδέει άρρηκτα, την ικανότητα να βιώνουν τις έντονες στιγμές τους -θετικές ή αρνητικές- αντίστροφα.

 Με ποιον χαρακτήρα ταυτιστήκατε περισσότερο. Ή μήπως βρίσκουμε κομμάτια της Κλαίρης Θεοδώρου σε περισσότερους ήρωες;

Ψήγματα δικά μου υπάρχουν πάντα σε όλους τους χαρακτήρες μου και αυτοί που με γνωρίζουν καλά πολλές φορές τα εντοπίζουν. Όσον αφορά τώρα το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι παράξενο, αλλά ο χαρακτήρας που έμεινε βαθιά αποτυπωμένος μέσα μου, ήταν η Μελισάνθη. Πρόκειται ίσως για την πιο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του βιβλίου, παράλληλα όμως έχει τη γοητεία ενός αερικού, ενός πλάσματος που βρέθηκε σε αυτόν τον κόσμο κατά λάθος και που η μαγεία του ήταν εντέλει απόλυτα παρεξηγήσιμη.

Πόσο χρόνο αφιερώσατε στην ιστορική έρευνα;

Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορικής έρευνας, ιδίως όσον αφορά τις Παιδοπόλεις -τόσο στην Ελλάδα όσο και στις χώρες του Ανατολικού Μπλοκ- είχε ολοκληρωθεί στη διάρκεια της συγγραφής των ΑΛΙΚΩΝ ΣΙΩΠΩΝ. Η συγκεκριμένη έρευνα ήταν η πιο δύσκολη που έχω κάνει ποτέ. Αφορούσε εκατοντάδες πηγές -πολλές φορές αντικρουόμενες μεταξύ τους- καθώς και μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τότε ως παιδιά στις Παιδοπόλεις. Γράφοντας πια τις ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ασχολήθηκα περισσότερο με τη μετανάστευση στην Αμερική, τις συμμορίες της Νέας Υόρκης και το καθεστώς του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία.

Πώς είστε όταν γράφετε; Εχετε αυστηρό ωράριο; Πόσο βαθιά μπαίνετε στην ιστορία σας μέσα στη δική σας καθημερινότητα;

Την περίοδο της συγγραφής είναι σαν να βρίσκομαι σε μία κατάσταση ύπνωσης. Κοιμάμαι και ξυπνώ με τους ήρωές μου, ζω στον δικό τους κόσμο, αναπνέω τον δικό τους αέρα. Δεν θα έλεγα ότι έχω αυστηρό ωράριο, προσπαθώ όμως να είναι καθημερινή η επαφή με το γραπτό μου για να μη χάνω την επαφή. Θέλει υπομονή και επιμονή η συγγραφή, είναι μια διαδικασία που πολλές φορές νιώθεις πως σε απορροφά τόσο που σχεδόν σε κατασπαράζει, παρόλα αυτά όμως για μένα είναι η ψυθεραπεία μου. Η φυγή από την καθημερινότητα. Η δημιουργικότητα που μου δίνει φτερά και δύναμη να συνεχίζω.

Πώς βιώσατε τη φάση της καραντίνας και τι σας έλειψε περισσότερο;

Ήταν πολύ περίεργη περίοδος αυτή. Γεμάτη άγχος, ανασφάλεια και φόβο, που πυροδοτήθηκαν κυρίως από την πολύ σκληρή απομόνωση και ξαφνική απομάκρυνση απ’ όλους τους ανθρώπους που λογίζουμε δικούς μας. Είχα την τύχη να έχω πάρα πολλή δουλειά αυτήν την περίοδο και το αποκαλώ τύχη πολύ συνειδητά παρόλη την κούραση, γιατί κατάφερα έτσι να κρατήσω το μυαλό μου απασχολημένο και να του περιορίσω τις επικίνδυνες αποκλίσεις. Παράλληλα διάβασα πολύ, είδα σειρές και ταινίες στην τηλεόραση, δοκίμασα τις ικανότητές μου στη μαγειρική και πήγα ατελείωτες βόλτες με τα σκυλιά μου. Δεν ανήκω σε αυτούς που υποστηρίζουν πως θα βγούμε καλύτεροι άνθρωποι απ’ όλο αυτό. Η μνήμη δυστυχώς είναι βραχεία σε τέτοιες περιπτώσεις και ο φόβος δεν είναι ποτέ καλός σύμβουλος. Πιστεύω όμως ότι η περίοδος αυτή μας έδωσε και μία σημαντικότατη ευκαιρία: να δούμε τι είναι αυτό που μας λείπει περισσότερο, όταν η ρουτίνα μας καταρρέει. Και για μένα αυτό το κάτι ήταν σαφέστατα οι άνθρωποι. Οι δικοί μου άνθρωποι.

Ποιο θα είναι το επόμενο λογοτεχνικό σας ταξίδι;

Το επόμενο λογοτεχνικό μου ταξίδι θα έχει τίτλο ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ και έρχεται τον Οκτώβριο από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Πρόκειται για ένα βιβλίο που μας οδηγεί σε τελείως διαφορετικά μονοπάτια, βασισμένο σε αληθινή ιστορία, στη ζωή μιας από τις πιο διάσημες και σημαντικές γυναίκες του προηγούμενου αιώνα. Περισσότερα όμως θα πούμε το Φθινόπωρο.

Η Κλαίρη Θεοδώρου γεννήθηκε στην Ελλάδα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γερμανία. Ζει στην Αθήνα με τον άντρα της και τα σκυλιά τους και λατρεύει τα ταξίδια. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στη Διδακτική Ξένων Γλωσσών και την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση. Επίσης έχει σπουδάσει φωτογραφία κι έχει εργαστεί ως φωτογράφος και συντάκτρια σε ελληνικά περιοδικά. Σήμερα εργάζεται σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ παράλληλα ασχολείται με την καλλιτεχνική φωτογραφία, συμμετέχοντας σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. 



Ειδήσεις σήμερα:

«Το τέλος του τέλους της γης» από τον Τζόναθαν Φράνζεν

Προδημοσίευση: «Το κλειδί» - Το ονειρεμένο σπίτι θα γίνει ο χειρότερος εφιάλτης

«Το Κουτί»: Μπορούμε να δώσουμε αγάπη, όταν δεν έχουμε λάβει ποτέ;