«Οι επιστολές της βασίλισσας Αμαλίας στον πατέρα της» σε νέα δίτομη έκδοση

"Αγαπημένε, καλέ, γλυκέ, αγγελικέ μου πατερούλη". Έτσι ξεκινά μία κόρη της επιστολές της στον πατέρα της. Μόνο που η κόρη είναι η νεαρή βασίλισσα της Ελλάδας Αμαλία, σύζυγος του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας Όθωνα. Και πατέρας, ο Παύλος Φρειδερίκος Αύγουστος, μέγας δούκας του Ολδεμβούργου της Γερμανίας.

Οι επιστολές περιλαμβάνονται στο δίτομο έργο "Ανέκδοτες επιστολές της βασίλισσας στον πατέρα της, 1836-1853", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εστία, με επιμέλεια και μετάφραση του ζεύγους Βάνα και Μιχαέλ Μπουσέ, οι οποίοι ασχολούνται με την έρευνα των γερμανικών αρχείων.

Ο πρώτος τόμος αριθμεί 890 σελίδες και ο δεύτερος 888. Σύνολο 1.778 σελίδες. Η πρώτη επιστολή γραμμένη από μια γυναίκα 18 χρονών που ερχόταν για πρώτη φορά στην Ελλάδα και η τελευταία όταν ήταν 34. Η πρώτη, από ένα ευγενικό κοριτσόπουλο που έχασε τη μητέρα της σε ηλικία 2 ετών, μορφωμένη και θρησκευόμενη. Και η τελευταία, από μια εξουσιάστρια που είχε αρχίσει να αναμειγνύεται στις κυβερνητικές υποθέσεις, πιστή στο μεσαιωνικό δόγμα ότι η μοναρχία πηγάζει από το Θεό, ο οποίος δεν σφάλλει ποτέ -όπως και ο βασιλιάς.

Βέβαια, οι επιστολές, που φυλάσσονταν στο κρατικό αρχείο της πόλης, γραμμένες στη γερμανική γλώσσα, αποτελούν ανεκτίμητη ιστορική πηγή για πρόσωπα και γεγονότα της ταραγμένης μετά-επαναστατικής περιόδου. Μιας εποχής σημαδεμένης από ιδεολογικές και ατομικές συγκρούσεις σε ένα λιλιπούτειο κράτος, με σχεδόν φεουδαρχικές δομές, το οποίο κλήθηκαν να εκσυγχρονίσουν αυταρχικά οι Βαυαροί.

Παρακάμπτοντας τη βασιλική θεώρηση του κόσμου, ο αναγνώστης μπορεί να μείνει στην ιστορική διάσταση της γραφής, διαβάζοντας τα κείμενα ως ντοκουμέντα εποχής. Η επανάσταση της 3ης του Σεπτέμβρη, οι επεμβάσεις των ξένων δυνάμεων, οι ευρωπαϊκές επαναστάσεις του 1848, η ανέγερση των ανακτόρων σε μια Αθήνα τσοπάνηδων και ληστών, η δημιουργία του Εθνικού Κήπου, οι ομορφιές του Αττικού τοπίου, οι ιππικές εξορμήσεις του βασιλικού ζεύγους στην Πελοπόννησο, οι διανυκτερεύσεις στα χωριά, τα σχόλια για τους ήρωες του αγώνα, τα κουτσομπολιά για τους καλεσμένους στους χορούς του παλατιού, ζωντανεύουν μέσα από τα γαλάζια γράμματα.

Μαζί και οι ζηλοτυπίες, οι καχυποψίες, τα πάθη, οι μικροκακίες και, πάνω από όλα, η απέχθεια για τον επαναστάτη λαό -όλα όσα συνιστούν τα βάθη μιας ψυχής που θεωρεί ότι είναι προορισμένη θεόθεν να ασκεί εξουσία. Γράμματα, μέσα από τα οποία ξεπηδούν οι αντιλήψεις μιας κόρης ηγεμόνα που γράφει στον μπαμπά απαραιτήτως στο χρωματιστό χαρτί βασιλικής αλληλογραφίας.