Μπρους Σπρίνγκστιν: Εξαιτίας του πατέρα μου ντρεπόμουν να δείξω ότι έχω σχέση με γυναίκα

Ο άνθρωπος πίσω από τον σταρ, οι αδυναμίες και οι φόβοι του «Αφεντικού» της ροκ, οι πιο σημαντικές καλλιτεχνικές αλλά και προσωπικές στιγμές του Μπρους Σπρίνγκστιν αποκαλύπτονται στην αυτοβιογραφία του με τον δανεισμένο από τη μεγάλη ομώνυμη επιτυχία του τίτλο «Born to Run» που, έστω και με αρκετή καθυστέρηση, θα κυκλοφορήσει, επιτέλους, στα ελληνικά, στις 26 Σεπτεμβρίου από τις εκδόσεις Key Books, σε μετάφραση Αλέξη Καλοφωλιά. «Χωράει άραγε μια τόσο έντονη και συναρπαστική ζωή μέσα σε 576 σελίδες;» θα αναρωτηθεί εύλογα κάποιος.

Εκ του αποτελέσματος προκύπτει πως όταν ο συγγραφέας και πρωταγωνιστής, παράλληλα, του βιβλίου τολμά να ανοίξει διάπλατα την καρδιά και το μυαλό του, χωρίς ανασφάλειες, να εκθέσει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι, με τα τρωτά του σημεία, τσαλακώνοντας, όπου χρειάζεται, την ισχυρή δημόσια εικόνα του, τότε, ναι, πρόκειται για μια ολοκληρωμένη αληθινή ιστορία που αξίζει και να γραφτεί και να διαβαστεί.

Με θάρρος και χιούμορ

Επτά ολόκληρα χρόνια χρειάστηκε ο διάσημος ερμηνευτής-τραγουδοποιός για να ολοκληρώσει την καταγραφή της ιστορίας της ζωής του. Κι όπως ο ίδιος εξομολογείται, το να γράφεις για τον εαυτό σου είναι δύσκολη δουλειά. Επιστράτευσε, παρ’ όλα αυτά, την ειλικρίνεια, το θάρρος, το χιούμορ του και φυσικά το ταλέντο του στη λυρική αφήγηση και αποτύπωσε, λιτά αλλά εξόχως γλαφυρά κι αυθεντικά, τις μνήμες, τις εμπειρίες και τα συναισθήματά του στο χαρτί, δημιουργώντας ένα τεράστιο τραγούδι, μια ροκ ραψωδία-αυτοψυχανάληση, ποτισμένη με τις αόρατες νότες των τραγουδιών του που αιωρούνται ανάμεσα στις λέξεις.

Για όλους και για όλα μιλά ο Μπρους Σπρίνγκστιν σε αυτό το βιβλίο, αποσπάσματα από το οποίο προδημοσιεύει σήμερα το «ΘΕΜΑ». Για πρώτη φορά, μάλιστα, αποκαλύπτει στιγμές από την προσωπική του ζωή, την οποία φρόντιζε να κρατά πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, φέρνοντας στο προσκήνιο τον ρόλο όχι του σταρ, αλλά του γιου, του συζύγου, του πατέρα... Και η εκ βαθέων εξομολόγησή του σχετικά με την επί τρεισήμισι δεκαετίες συνοδοιπόρο, σύντροφο της ζωής του και μητέρα των δύο παιδιών του Πάτι Σκιάλφα καθιστά σαφές πως αυτή η γυναίκα ήταν και συνεχίζει να παραμένει μέχρι σήμερα για εκείνον η δύναμή του, το άλλο του μισό.

«Η Πάτι κι εγώ ζήσαμε την αυγή του έρωτά μας στο Τσέλσι. Κοντά στο διαμέρισμά της στη Νέα Υόρκη υπήρχε ένα ωραίο παγκάκι στην άκρη ενός μικρού πάρκου, ακριβώς απέναντι από το εστιατόριο “Empire Diner’’. Βρισκόμασταν εκεί, περνούσαμε τις ανοιξιάτικες μέρες πίνοντας μπίρα από κουτάκια μέσα σε χαρτοσακούλες και μιλούσαμε.

Εγινε ένα πολύ ξεχωριστό μέρος για μας. Ενα απόγευμα, έπειτα από ένα γεύμα στο “Empire”, φεύγοντας έκοψα ένα κλαδί από έναν μικρό θάμνο δίπλα στο εστιατόριο. Το έστριψα φτιάχνοντας ένα αυτοσχέδιο δαχτυλίδι και μέχρι να φτάσει στο παγκάκι για να με βρει, είχα γονατίσει μπροστά της. Της έσκασα την ερώτηση, ένιωσα περήφανος όταν η Πάτι είπε το ναι και συνεχίσαμε τον δρόμο μας. Το επόμενο βήμα ήταν να βρω ένα σωστό δαχτυλίδι αρραβώνων».

Η πρόταση γάμου

Η πρόταση γάμου βέβαια ήρθε τρία χρόνια μετά την έναρξη της σχέσης του ζευγαριού, αφού είχαν αποκτήσει ήδη το πρώτο τους παιδί, έναν γιο, και περίμεναν το δεύτερο, που ήταν κοριτσάκι. Τι ήταν αυτό που τρόμαζε τον ήδη φτασμένο τότε σταρ στην ιδέα του γάμου; Ο ίδιος απαντά με απόλυτη ειλικρίνεια: «Στον πατέρα μου ποτέ δεν άρεσε να “δείχνει’’ τη μαμά μου. Για την ακρίβεια, εξαιτίας της παράνοιάς του την έκρυβε σχεδόν σε όλη μας τη ζωή. Αυτό είχε εισχωρήσει βαθιά μέσα μου.

Πάντα ντρεπόμουν λίγο για την αγάπη, όπως και να δείχνω την ανάγκη μου για κάτι ή για κάποιον. Ντρεπόμουν ν’ ανοίξω την καρδιά μου - μερικές φορές ακόμη και να δείξω ότι ήμουν με μια γυναίκα. Ο πατέρας μου μού είχε περάσει το υπόρρητο μήνυμα ότι η γυναίκα και η οικογένεια σε αποδυναμώνουν και σε κάνουν να νιώθεις εκτεθειμένος και ευάλωτος. Ηταν φρικτό να σε συνοδεύει κάτι τέτοιο σε όλη σου τη ζωή».

Η δύναμη της αγάπης όμως υπερίσχυσε των παιδικών τραυμάτων και ο Μπρους αφέθηκε στο συναίσθημά του, ακολούθησε αυτό που του έλεγε η καρδιά του: «Η Πάτι άλλαξε πολλά απ’ αυτά. Με την ευφυΐα και την αγάπη της μου έδειξε ότι η οικογένειά μας ήταν ένα σημάδι δύναμης, ότι ήμασταν πανίσχυροι και ότι μπορούσαμε να αναμετρηθούμε με τον κόσμο και να απολαύσουμε πολλά περισσότερα από τον πατέρα μου. Υπήρχε ένα πράγμα για το οποίο ήμουν σίγουρος: Η Πάτι κι εγώ θα ήμασταν μαζί σε όλη μας τη ζωή, μέχρι το τέλος. Πλέον είχε φτάσει η ώρα να το κοινοποιήσουμε.

Χριστέ μου, ήμασταν μαζί τρία χρόνια, είχαμε επιβιώσει από έναν βομβαρδισμό σκανδάλων και είχαμε ήδη ένα παιδί και άλλο ένα που θα γεννιόταν. Ωστόσο, μισούσα να δημοσιοποιώ οτιδήποτε. Ισως έφταιγε το ότι ήμουν στο προσκήνιο για τόσο καιρό, ή ίσως απλώς η πεισματάρικη πλευρά του εαυτού μου ήθελε να κρατήσει την Πάτι, την οικογένειά μας και την αγάπη μας κρυφή. Ομως, πλέον δεν εμπιστευόμουν αυτά τα συναισθήματα και ήξερα ότι δεν ήταν υγιή».

Οσο για τη μεγάλη μέρα της γαμήλιας τελετής, ο ίδιος την περιγράφει με τόσες λεπτομέρειες λες κι ήταν χτες: «Οκτώ Ιουνίου 1991. Η ημέρα του γάμου μας με την Πάτι ξημέρωσε φωτεινή και ηλιόλουστη στη νότια Καλιφόρνια. Πέρασα το πρωί προσπαθώντας να κάνω τον πατέρα μου να χωρέσει στο κάθισμα μιας τσόπερ μου στην αυλή, ενώ η Πάτι στην κρεβατοκάμαρά μας προσπαθούσε να φορέσει το νυφικό της, που μάλλον της έπεφτε στενό. Είχε παραλείψει να πει στη μοδίστρα ότι κουβαλούσε μέσα της την τριών μηνών Τζέσι Σπρίνγκστιν που γουργούριζε στην κοιλιά της, οπότε χρειάστηκε να γίνουν κάποιες μεταποιήσεις. Ηταν μια μεγάλη μέρα. Θα άφηνα την Πάτι να με γνωρίσει όπως κανείς άλλος, κι αυτό με φόβιζε.

Πίστευα ότι πολλά στοιχεία του χαρακτήρα μου δεν ήταν τόσο ωραία για να τα ξέρει κανείς. Κάποια απ’ αυτά ήταν ο εγωκεντρισμός μου, ο ναρκισσισμός μου και η απομόνωσή μου. Παρ’ όλα αυτά, η Πάτι είχε την τάση να είναι και η ίδια μοναχική, και αυτό της έδινε μια αρκετά καλή ιδέα για το πώς να με χειριστεί. Ωστόσο, θα συνέχιζε να με αγαπάει αν με γνώριζε στ’ αλήθεια; Ηταν δυνατή και είχε αποδείξει ότι μπορούσε ν’ αντιμετωπίσει τις δικές μου αρνητικές συμπεριφορές. Είχε εμπιστοσύνη σε μας και αυτό με έκανε να πιστεύω ότι θα τα καταφέρναμε.

Η Πάτι είχε αλλάξει τη ζωή μου όπως καμία άλλη δεν είχε καταφέρει ποτέ. Με ενέπνεε να γίνω καλύτερος άνθρωπος, με ηρεμούσε, ενώ συγχρόνως μου άφηνε περιθώριο να κινηθώ. Μου επέτρεπε τις κυριακάτικες βόλτες με τη μοτοσικλέτα μου στο φαράγγι όταν τις είχα ανάγκη και πάντα σεβόταν αυτό που ήμουν. Με φρόντιζε ίσως περισσότερο απ’ όσο μου άξιζε».

Σε μια σπηλιά

«Αποφασίσαμε να παντρευτούμε στην ιδιοκτησία μας, σε μια όμορφη μικρή σπηλιά δίπλα στο σπίτι μας. Διέσχιζες ένα φυσικό αλσύλλιο από ευκαλύπτους ώσπου έφτανες σε μια γκρίζα πλακόστρωτη αυλή που είχε στην άκρη της ένα όμορφο γκρι πέτρινο τζάκι. Εκεί, στολισμένοι με λουλούδια, θα ανταλλάσσαμε τους όρκους μας. Είχαμε καλέσει περίπου ενενήντα πέντε άτομα, κυρίως φίλους και στενούς συγγενείς. Τα παιδιά από το συγκρότημα έφεραν τα ακουστικά τους όργανα - η Σούζι το βιολί της, ο Ντάνι το ακορντεόν του, μερικές κιθάρες, και μάθαμε ένα κομμάτι που είχα γράψει ειδικά για εκείνη τη μέρα. Ο Εβαν Τζέιμς είχε φορέσει ένα λευκό κοστούμι και ήταν πολύ όμορφος, ενώ επίσης φώναζε “Ντάντα, Ντάντα’’ κατά τη διάρκεια της τελετής από τη θέση του στην πρώτη σειρά, δίπλα στις γιαγιάδες του, την Πατ και την Αντέλ.

Τα φιλαράκια μου, οι αδελφοί Ντίλια, ήταν παρόντες μαζί με τους υπέροχους φίλους μου, τον Τζον, τον Στιβ και πολλούς από τους σημαντικούς ανθρώπους που εργάζονται για εμάς. Παραμέναμε για κάποιον λόγο στόχος των σκανδαλοθηρικών εντύπων, και μάλιστα οι άντρες της ασφάλειάς μας έπιασαν έναν δημοσιογράφο να προσπαθεί να τρυπώσει μέσα με ένα φορτηγό τροφοδοσίας.Ηταν μια υπέροχη μέρα. Το συγκρότημα, οι συγγενείς και οι επισκέπτες έκαναν το ζεστό απόγευμα να κυλήσει αργά και γλυκά. Ημουν λίγο νευρικός∙ όταν στο παρελθόν έχεις ήδη τινάξει έναν γάμο στον αέρα μπορεί να είσαι λίγο ντροπαλός, αλλά η ενθάρρυνση και η υποστήριξη που δεχτήκαμε από τους πιο στενούς μας φίλους επιβεβαίωσε τη σιγουριά που νιώθαμε με την Πάτι για την αγάπη μας.Αργά το απόγευμα, η αστυνομία του Λος Αντζελες τήρησε την υπόσχεσή της και σχηματίσαμε μια μικρή πομπή κάτω από τον καθαρό ουρανό, με τα όργανα να παίζουν για να μας συνοδεύσουν στην αυλή για την τελετή μας.

Εκεί, ένας ιερέας που μας είχαν συστήσει κάποιοι φίλοι έκανε υπέροχη δουλειά με την τελετή. Είχα την ευκαιρία να μιλήσω στους καλεσμένους μας για την αγάπη μου για την Πάτι και στη συνέχεια ετοιμαστήκαμε για ένα χαλαρό δείπνο στο φως των κεριών και για το πάρτι που ακολούθησε. Ο μπαμπάς της Πάτι, ο Τζο -ο κατεξοχήν γελωτοποιός και μια κατηγορία από μόνος του-, πρόσεξε τον φράχτη γύρω από το σπίτι μας και με ρώτησε πώς θα έφευγα. Του εξήγησα ότι εκεί έμενα και ότι με την κόρη του είχαμε επιτέλους βρεθεί εκεί όπου θέλαμε να είμαστε».

Ο μήνας του μέλιτος

Ούτε μήνας ήταν, ούτε χλιδή απ’ αυτή που συνήθως περιβάλλει τους σταρ διέθετε το γαμήλιο ταξίδι. Δεν θα μπορούσε άλλωστε αυτό το ανατρεπτικό, αυθεντικά ροκ ζευγάρι να επιλέξει κάτι τόσο προβλέψιμο: «Περάσαμε έναν μήνα του μέλιτος σε στυλ της δεκαετίας του ’50 στο πάρκο Γιοσέμιτι, σε μια μικρή ξύλινη καλύβα όπου θα μπορούσε να είχε γεννηθεί ο Αβραάμ Λίνκολν. Είχε πλάκα, αλλά επίσης υποφέραμε για μια εβδομάδα από ταυτόχρονες και αστείες κρίσεις άγχους όταν κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουμε ότι ήμασταν πια σύζυγοι.

Κάπου μέσα μας ήμασταν ακόμα δύο μοναχικοί άνθρωποι που δοκιμάζαμε κάτι καινούριο. Ταξιδεύαμε, μένοντας ενδιάμεσα σε μικρά μοτέλ του δρόμου κι ακούγοντας την αγαπημένη μας μουσική. Εγώ έπινα Jack Daniel’s και παίζαμε χαρτιά στα γρασίδια των μοτέλ, ενώ ο ήλιος έδυε στην έρημο πέρα από τον αυτοκινητόδρομο. Μας έλειψε όμως ο Εβαν, έτσι πέντε μέρες μετά επιστρέψαμε στο Λος Αντζελες ακριβώς την ώρα που ένας ανώνυμος ουρανογράφος χάραξε μια τεράστια καρδιά στον ανοιχτό μπλε ουρανό πάνω από το σπίτι μας (όπως οι εναέριες διαφημίσεις από αεροσκάφος, με γράμματα από καπνό ή ατμό).

Ηταν απίστευτος συγχρονισμός! Βρήκαμε τον Εβαν να παίζει με τη γιαγιά του την Πατ πάνω σε μια κουβέρτα στο γρασίδι μιας μικρής αυλής. Περάσαμε το υπόλοιπο απόγευμα εκεί με την οικογένειά μας. Κάποια στιγμή έσκυψα και, με τον Εβαν ανάμεσά μας, φίλησα την Πάτι. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα δεν θα ήμουν πια μόνος».


Φωτογραφίες: Getty images / Ideal image, AFP/ Visual Hellas


Ειδήσεις σήμερα:

Σοκάρει η φωτογραφία με τα τραύματα του 16χρονου μετά την επίθεση από ομάδα ανηλίκων στη Θεσσαλονίκη

Δείτε την τελευταία φωτογραφία της 64χρονης πριν μπει στον θάλαμο Sarco για να αυτοκτονήσει στην Ελβετία

Reuters: Πάνω από 1.500 μέλη της Χεζμπολάχ τυφλώθηκαν ή ακρωτηριάστηκαν από τις επιθέσεις με τους βομβητές